วารสารวิทยาศาสตร์การกีฬาและนวัตกรรมสุขภาพ กลุ่มมหาวิทยาลัยราชภัฏแห่งประเทศไทย

การศึกษาสภาพการจัดการเรียนการสอนพลศึกษาของมหาวิทยาลัยราชภัฏ เครือข่ายกรุงเทพมหานครและภาคกลาง

การะเกด หัตถกิจวิไล — 2025-05-04

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาสภาพและปัญหาการจัดการเรียนการสอนพลศึกษาของมหาวิทยาลัยราชภัฏเครือข่ายกรุงเทพมหานครและภาคกลาง กลุ่มตัวอย่างเป็นอาจารย์สาขาวิชาพลศึกษา ของมหาวิทยาลัยราชภัฏเครือข่ายกรุงเทพมหานครและภาคกลาง ปีการศึกษา 2567 ณ สถาบันการศึกษา จำนวน 10 แห่ง ได้จากการสุ่มอย่างง่าย จำนวน 52 คน ด้วยความสมัครใจ เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบสอบถามสภาพการจัดการเรียนการสอนพลศึกษาของมหาวิทยาลัยราชภัฏเครือข่ายกรุงเทพมหานครและภาคกลาง แบ่งเป็น 5 ด้าน ได้แก่ ด้านหลักสูตรและการเรียนการสอน ด้านอาจารย์ผู้สอน ด้านนักศึกษา ด้านสถานที่ อุปกรณ์และสิ่งอำนวยความสะดวกทางพลศึกษา และด้านการวัดและประเมินผลพลศึกษา (IOC เท่ากับ 1 และได้ค่าสัมประสิทธิ์ความเชื่อมั่นของ Cronbach เท่ากับ 0.99) วิเคราะห์ข้อมูล โดยการแจกแจงความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย (M) และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน (S.D.) ผลการศึกษาพบว่า สภาพการจัดการเรียนการสอนพลศึกษาของมหาวิทยาลัยราชภัฏเครือข่ายกรุงเทพมหานครและภาคกลาง ด้านหลักสูตรและการเรียนการสอน ภาพรวมอยู่ในระดับมาก เมื่อพิจารณาเป็นรายด้านโดยเรียงลำดับค่าเฉลี่ยจากมากไปน้อย พบว่า ด้านการวัดและประเมินผลพลศึกษา (M = 4.44, S.D. = 0.67) ด้านอาจารย์ผู้สอน (M = 4.28, S.D. = 0.81) ด้านหลักสูตรและการเรียนการสอน (M = 4.27, S.D. = 0.71) ด้านนักศึกษา (M = 3.67, S.D. = 0.86) และด้านสถานที่ อุปกรณ์และสิ่งอำนวยความสะดวกทางพลศึกษา (M = 3.64, S.D. = 0.94) ตามลำดับ

การลดความรุนแรงโดยใช้กิจกรรมบทบาทสมมติเสมือนจริงผ่านแพลตฟอร์มเมตาเวิร์ส สำหรับนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น ในจังหวัดเพชรบุรีและจังหวัดประจวบคีรีขันธ์

บุญทิพย์ แป้นทอง — 2025-05-04

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อพัฒนากิจกรรมบทบาทสมมติเสมือนจริงเพื่อลดความรุนแรงของนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น 2) เพื่อเปรียบเทียบพฤติกรรมการลดความรุนแรงของนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนต้นก่อนและหลังการใช้กิจกรรมบทบาทสมมติเสมือนจริง วิธีการดำเนินการวิจัยเป็นการวิจัยและพัฒนา (R&D) แบ่งเป็น 4 ขั้นตอน ได้แก่ 1) ศึกษาและวิเคราะห์ข้อมูลพื้นฐาน 2) ออกแบบและพัฒนา 3) ทดลองใช้ และ 4) ประเมินผล โดยกลุ่มเป้าหมายที่ใช้ในการวิจัยขั้นทดลองใช้เป็นนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น โรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบุรี จังหวัดเพชรบุรี และโรงเรียนธนาคารออมสิน จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ โรงเรียนละ 30 คน รวมทั้งหมด 60 คน โดยการสุ่มกลุ่มตัวอย่างแบบเจาะจง ดำเนินการทดลองสัปดาห์ละ 1 ครั้ง ๆ ละ 30 นาที จำนวน 6 สัปดาห์ เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ 1) กิจกรรมบทบาทสมมติเสมือนจริงผ่านแพลตฟอร์มเมตาเวิร์สสำหรับนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนต้นในจังหวัดเพชรบุรีและจังหวัดประจวบคีรีขันธ์ที่ผู้วิจัยสร้างขึ้น 2) แบบทดสอบพฤติกรรมการลดความรุนแรง การวิเคราะห์ข้อมูลใช้การวิเคราะห์ข้อมูลเชิงเนื้อหา ค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และค่า t-test dependent ผลการวิจัยพบว่า

1. กิจกรรมบทบาทสมมติเสมือนจริงเพื่อลดความรุนแรงของนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น ซึ่งได้กิจกรรมบทบาทสมมติเสมือนจริง ทั้งหมด 3 สถานการณ์ ดังนี้ 1) การลดความรุนแรงทางเพศ 2) การลดความรุนแรงทางสังคมและทางไซเบอร์ และ 3) การลดความรุนแรงทางกายภาพและทางวาจา มีค่า IOC 0.93

2. พฤติกรรมการลดความรุนแรงของนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนต้นที่ได้รับการจัดกิจกรรมบทบาทสมมติเสมือนจริงหลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05

การพัฒนาเครื่องมือทดสอบสมรรถภาพทางกาย ทวิส ฟิตเนส เทส สำหรับนักศึกษา สาขาวิชาพลศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏบ้านสมเด็จเจ้าพระยา

อรพิมล กิตติธีรโสภณ — 2025-05-18

วัตถุประสงค์ของงานวิจัย เพื่อพัฒนาเครื่องมือทดสอบสมรรถภาพทางกาย ทวิส ฟิตเนส เทส และเกณฑ์ปกติ สำหรับนักศึกษาสาขาวิชาพลศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏบ้านสมเด็จเจ้าพระยา ตัวอย่าง คือ นักศึกษาชั้นปีที่ 1-3 จำนวน 95 คน ที่ศึกษาในสาขาวิชาพลศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏบ้านสมเด็จเจ้าพระยา ปีการศึกษา 2567 จากการเลือกแบบเจาะจง เพื่อหาความเชื่อถือได้และความเป็นปรนัย เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ เครื่องมือทดสอบสมรรถภาพทางกาย ทวิส ฟิตเนส เทส ที่ผู้วิจัยสร้างขึ้นผ่านการตรวจสอบคุณภาพเครื่องมือด้วยการหาความเที่ยงตรงเชิงประจักษ์ หาค่าความเชื่อถือได้ ด้วยการทดสอบซ้ำ และค่าความเป็นปรนัยของผู้ประเมิน 2 ท่าน วิเคราะห์ข้อมูลโดยหาค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ของเพียร์สัน และสร้างเกณฑ์ปกติด้วยหลักการให้เกรดโดยใช้โค้งปกติ ผลการวิจัยพบว่า 1) เครื่องมือทดสอบสมรรถภาพทางกาย ทวิส ฟิตเนส เทส มีความเที่ยงตรงเชิงประจักษ์ที่เหมาะสมทุกรายการ สามารถนำไปใช้ทดสอบสมรรถภาพทางกายได้ ดังนี้ Modified sit and reached test มีความเชื่อถือได้ระดับดี (r = 0.82) มีความเป็นปรนัยระดับดีมาก (r = 1.00) Shoulder lift test มีความเชื่อถือได้ระดับดี (r = 0.82) มีความเป็นปรนัยระดับดีมาก (r = 1.00) Trunk lift test มีความเชื่อถือได้ระดับดี (r = 0.89) มีความเป็นปรนัยระดับดีมาก (r = 1.00) Back scratch test ด้านขวา มีความเชื่อถือได้ระดับดี (r = 0.82) มีความเป็นปรนัยระดับดีมาก (r = 1.00) ด้านซ้าย มีความเชื่อถือได้ระดับดี (r = 0.84) มีความเป็นปรนัยระดับดีมาก (r = 1.00) Hexagon test มีความเชื่อถือได้ ระดับดี (r = 0.85) มีความเป็นปรนัยระดับดีมาก (r = 1.00) และ Standing long jump test ความเชื่อถือได้ระดับดีมาก (r = 0.92) มีความเป็นปรนัยระดับดีมาก (r = 1.00) และ 2) สร้างเกณฑ์ปกติของทุกแบบทดสอบ แบ่งเกณฑ์เป็น 5 ระดับ คือ ดีมาก ดี ปานกลาง ต่ำ ต่ำมาก

การประเมินความต้องการจำเป็นเกี่ยวกับกิจกรรมทางกายและกิจกรรมส่งเสริมสุขภาพ เพื่อเสริมสร้างความฉลาดรู้ทางกายของนักศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏอุตรดิตถ์

ณัฐวุฒิ ฉิมมา — 2025-05-18

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินและจัดลำดับความต้องการจำเป็นเกี่ยวกับกิจกรรมทางกายและกิจกรรมส่งเสริมสุขภาพเพื่อเสริมสร้างความฉลาดรู้ทางกายของนักศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏอุตรดิตถ์ กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ (1) นักศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏอุตรดิตถ์ จำนวน 372 คน จากทั้ง 7 คณะและ 1 วิทยาลัย โดยใช้วิธีการสุ่มแบบแบ่งชั้น (Stratified Random Sampling) และ (2) ตัวแทนนักศึกษาจากคณะกรรมการสโมสรนักศึกษาของแต่ละคณะ รวม 8 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบสอบถามความต้องการจำเป็นชนิดมาตราส่วน 5 ระดับ รูปแบบตอบสนองคู่ มีค่าดัชนีความสอดคล้อง (IOC) เท่ากับ 0.97 โดยทุกข้อคำถามมีค่าความเที่ยงตรงระหว่าง 0.80-1.00 และมีค่าความเชื่อมั่นเท่ากับ 0.86 และแบบสัมภาษณ์กึ่งโครงสร้าง มีค่าดัชนีความสอดคล้อง (IOC) เท่ากับ 0.93 สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และค่าดัชนีลำดับความสำคัญของความต้องการจำเป็น (PNI modified) ผลการวิจัยพบว่า นักศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏอุตรดิตถ์มีความต้องการจำเป็นในระดับมากที่สุด โดยมีค่า PNI modified เท่ากับ 0.61 เมื่อจัดลำดับด้านที่มีความต้องการจำเป็นเร่งด่วนที่สุดคือ ด้านกิจกรรมทางกาย (PNI modified = 0.63) รองลงมาคือ ด้านการเสริมสร้างความฉลาดรู้ทางกาย (PNI modified = 0.61) และด้านกิจกรรมส่งเสริมสุขภาพ (PNI modified = 0.59) ตามลำดับ ซึ่งทุกด้านถือว่ามีความต้องการจำเป็นอย่างเร่งด่วนที่จะต้องได้รับการพัฒนา ทั้งนี้ ผลการสรุปข้อมูลจากการสัมภาษณ์ตัวแทนคณะกรรมการสโมสรนักศึกษา พบว่า นักศึกษามีความต้องการกิจกรรมที่หลากหลาย ทันสมัย และสอดคล้องกับบริบทของนักศึกษาแต่ละกลุ่ม เช่น การเต้นแอโรบิก โยคะ เวทเทรนนิ่ง เกมการแข่งขัน กิจกรรมเดิน-วิ่งเพื่อสุขภาพ รวมถึงความต้องการกิจกรรมอบรมเชิงปฏิบัติการด้านโภชนาการ การดูแลสุขภาพ และการให้คำปรึกษา โดยผลสรุปจากทั้งแบบสอบถามและการสัมภาษณ์แสดงให้เห็นถึงความต้องการจำเป็นของนักศึกษามีความสอดคล้องไปในทิศทางเดียวกัน

การเปรียบเทียบคลื่นไฟฟ้ากล้ามเนื้อระหว่างนักกีฬาเพาะกายระดับแชมป์กับ นักกีฬาเพาะกายฝึกใหม่ขณะโพสท่าบังคับ

ธเนษฐ์พงษ์ สุขวงศ์ — 2025-05-18

การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบคลื่นไฟฟ้ากล้ามเนื้อระหว่างนักเพาะกายระดับแชมป์และนักเพาะกายฝึกใหม่ในขณะทำการโพส 7 ท่าบังคับ กลุ่มตัวอย่างประกอบด้วยนักเพาะกายชายระดับแชมป์ 10 คน ประกอบด้วย แชมป์โลก 3 คน แชมป์เอเชีย 7 คน และนักเพาะกายฝึกใหม่ 10 คน บันทึกคลื่นไฟฟ้ากล้ามเนื้อ (EMG) biceps brachii (BB), triceps brachii (TB), latissimus dorsi (LD), rectus abdominis (RA), rectus femoris (RF) และ pectoralis major (PM) ในขณะโพสท่าบังคับ 7 ท่า ได้แก่ front double biceps (FDB), front lat spread (FLS), side chest (SC), back double biceps (BDB), back lat spread (BLS), side triceps (ST) และ abdominals & thighs (AT) ทำการวิเคราะห์คลื่นไฟฟ้ากล้ามเนื้อเฉลี่ยและค่าคลื่นไฟฟ้ากล้ามเนื้อสูงสุดของกลุ่มตัวอย่างและเปรียบเทียบระหว่างกลุ่มนักเพาะกายระดับแชมป์และกลุ่มนักเพาะกายฝึกใหม่ ผลการวิเคราะห์ EMG พบว่าค่าคลื่นไฟฟ้ากล้ามเนื้อเฉลี่ยและสูงสุดของ TB ข้างซ้ายขณะโพส FDB และ BDB ในกลุ่มนักเพาะกายระดับแชมป์สูงกว่ากลุ่มนักเพาะกายฝึกใหม่อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p≤0.001) ในขณะที่ค่าคลื่นไฟฟ้ากล้ามเนื้อของ LD ข้างขวาและ LD ข้างซ้าย ขณะโพส FLS และ BLS ในกลุ่มนักเพาะกายฝึกใหม่กลับมีค่าสูงกว่ากลุ่มนักเพาะกายระดับแชมป์ (p<0.05) นอกจากนี้ พบว่า RF ข้างขวาขณะโพส AT ในกลุ่มนักเพาะกายระดับแชมป์สูงกว่ากลุ่มนักเพาะกายฝึกใหม่อย่างมีนัยสำคัญ (p=0.001) อย่างไรก็ตาม กล้ามเนื้ออื่น ๆ ไม่พบความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญระหว่างสองกลุ่ม ผลการศึกษานี้สามารถนำไปใช้เป็นแนวทางในการพัฒนาโปรแกรมฝึกที่มุ่งเน้นการกระตุ้นกล้ามเนื้อในขณะโพสท่าบังคับให้มีประสิทธิภาพมากขึ้น นอกจากนี้ยังสามารถประยุกต์ใช้เทคโนโลยีวิเคราะห์กล้ามเนื้อเพื่อช่วยปรับปรุงเทคนิคการโพสให้ชัดเจนยิ่งขึ้น เพื่อเพิ่มความแม่นยำในการฝึกและการแข่งขัน ในอนาคตควรมีการศึกษาปัจจัยอื่น ๆ ที่อาจส่งผลต่อการกระตุ้นกล้ามเนื้อ รวมถึงการขยายขนาดกลุ่มตัวอย่างเพื่อเพิ่มความครอบคลุมและประโยชน์ในการปฏิบัติ

ผลของโปรแกรมการฝึกพลัยโอเมตริกดริลล์ร่วมกับยางยืดออกกำลังกายที่ส่งผลต่อ ความคล่องแคล่วว่องไวและความแข็งแรงของกล้ามเนื้อขาในนักกีฬาฟุตซอล มหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ วิทยาเขตเพชรบูรณ์

เด่น ครองคัมภีร์ — 2025-05-19

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาและเปรียบเทียบผลของโปรแกรมการฝึกพลัยโอเมตริกดริลล์ร่วมกับยางยืดออกกำลังกายที่ส่งผลต่อความคล่องแคล่วว่องไวและความแข็งแรงของกล้ามเนื้อขาในนักกีฬาฟุตซอล มหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ วิทยาเขตเพชรบูรณ์ระหว่างกลุ่มควบคุมและกลุ่มทดลอง การวิจัยกึ่งทดลอง กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยเป็นนักกีฬาฟุตซอลเพศชายในระดับกำลังพัฒนา ที่มีอายุระหว่าง 18-23 ปี ซึ่งได้รับการคัดเลือกตามเกณฑ์และเงื่อนไขที่กำหนด กลุ่มตัวอย่างอายุเฉลี่ย 20.40 ± 1.22 ปี กลุ่มตัวอย่างมีประสบการณ์ในการแข่งขันฟุตซอลไทยมาแล้วไม่น้อยกว่า 1 ปี ได้รับการคัดเลือกด้วยวิธีการคัดเลือกแบบเฉพาะเจาะจงตามเกณฑ์ที่กำหนด จำนวน 30 คน แบ่งออกเป็น 2 กลุ่ม กลุ่มละ 15 คน ได้แก่ กลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม โดยดำเนินการฝึกตามโปรแกรมที่กำหนดเป็นระยะเวลา 8 สัปดาห์ เก็บข้อมูลก่อนและหลังการฝึกด้วยวิธีการทดสอบอิลลินอยส์ ทดสอบความแข็งแรงด้วยวิธีการทดสอบแรงเหยียดขา นำข้อมูลค่าเฉลี่ยและส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานของนักกีฬาในกลุ่มตัวอย่างมาวิเคราะห์ข้อมูลโดยเปรียบเทียบผลการทดสอบหลังการฝึก 8 สัปดาห์ ระหว่างกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุมโดยใช้สถิติ Independent t-test กำหนดระดับนัยสำคัญทางสถิติที่ .05 ผลการวิจัยพบว่า 1) ก่อนการฝึก พบว่า กลุ่มทดลองมีความคล่องแคล่วว่องไวเท่ากับ 16.34 ± 0.96 วินาที และกลุ่มควบคุมมีความคล่องแคล่วว่องไวเท่ากับ 16.55 ± 0.91 วินาที ส่วนความแข็งแรงกล้ามเนื้อขา กลุ่มทดลองมีค่าเท่ากับ 2.77 ± 0.19 กิโลกรัม/น้ำหนักตัว และกลุ่มควบคุมมีค่าเท่ากับ 2.71 ± 0.22 กิโลกรัม/น้ำหนักตัว ผลการเปรียบเทียบความแตกต่างระหว่างกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุมก่อนการฝึกไม่พบความแตกต่างทางสถิติ และ 2) ภายหลังการฝึก 8 สัปดาห์ พบว่า กลุ่มทดลองมีความคล่องแคล่วว่องไวเท่ากับ 14.94 ± 0.86 วินาที และกลุ่มควบคุมมีค่าเท่ากับ 15.93 ± 0.81 วินาที ส่วนความแข็งแรงกล้ามเนื้อขา กลุ่มทดลองมีค่าเท่ากับ 2.98 ± 0.06 กิโลกรัม/น้ำหนักตัว และกลุ่มควบคุมมีค่าเท่ากับ 2.83 ± 0.16 กิโลกรัม/น้ำหนักตัว ผลการเปรียบเทียบความแตกต่างระหว่างกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุมหลังการฝึก 8 สัปดาห์พบว่ามีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05

สรุปได้ว่า การฝึกความคล่องแคล่วร่วมกับการเพิ่มความหนักของงานสามารถเพิ่มความคล่องแคล่วและความแข็งแรงของกล้ามเนื้อขาในนักกีฬาฟุตซอลได้อย่างมีประสิทธิภาพ

ผลการเปรียบเทียบโปรแกรมการเต้นลีลาศประเภทสแตนดาร์ดและโปรแกรมการเต้นลีลาศ ประเภทลาตินอเมริกันที่มีต่อการทรงตัวในนักกีฬาลีลาศระดับเยาวชน

อัญชลี สีมอซา — 2025-05-19

การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบผลของการฝึกเต้นลีลาศประเภทสแตนดาร์ด และการเต้นลีลาศประเภทลาตินอเมริกันที่มีต่อการทรงตัวภายในกลุ่มทดลองที่ 1 และกลุ่มทดลองที่ 2 และระหว่างกลุ่มทดลองที่ 1 และกลุ่มทดลองที่ 2 กลุ่มตัวอย่าง คือ นักกีฬาลีลาศระดับเยาวชน จังหวัดมหาสารคาม ได้มาโดยวิธีการสุ่มอย่างง่าย จำนวน 36 คน เครื่องมือที่ใช้ในการศึกษาครั้งนี้ ประกอบด้วย โปรแกรมการเต้นลีลาศประเภทสแตนดาร์ดและประเภทลาตินอเมริกัน แบบทดสอบการทรงตัวขณะอยู่กับที่ โดยการยืนขาเดียว และการทรงตัวขณะเคลื่อนที่ โดยการกระโดดขาเดียว สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ การทดสอบที ผลการวิจัย 1) ภายในกลุ่มทดลองที่ 1 มีการทรงตัวขณะอยู่กับที่ทั้งขาข้างซ้ายและขาข้างขวาก่อนและหลังการฝึกมีค่าดีขึ้น และการทรงตัวขณะเคลื่อนที่มีพัฒนาการที่ดีขึ้น ส่วนภายในกลุ่มทดลองที่ 2 การทรงตัวขณะอยู่กับที่ทั้งขาข้างซ้ายและขาข้างขวา ก่อนและหลังการฝึกมีค่าดีขึ้น ส่วนการทรงตัวขณะเคลื่อนที่ แตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และ 2) ผลการเปรียบเทียบระหว่างกลุ่มเต้นลีลาศประเภทสแตนดาร์ดกับกลุ่มเต้นลีลาศประเภทลาตินอเมริกัน พบว่า การทรงตัวขณะอยู่กับที่ แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ส่วนการทรงตัวขณะเคลื่อนไหว ไม่แตกต่างกัน ข้อค้นพบจากงานวิจัยนี้สามารถนำไปประยุกต์ใช้ในการออกแบบโปรแกรมฝึกซ้อมสำหรับนักกีฬาลีลาศอย่างเป็นระบบ โดยเน้นการเลือกใช้รูปแบบการฝึกที่สอดคล้องกับลักษณะการเคลื่อนไหวของแต่ละประเภท ที่จะช่วยให้เสริมสร้างสมรรถภาพทางร่างกายและความสามารถในการแข่งขัน อีกทั้งยังส่งเสริมการฝึกการเคลื่อนไหวในนักกีฬาอื่นๆ ที่ต้องใช้การทรงตัวในระดับสูง

ผลของโปรแกรมการฝึกแบบสถานีที่มีต่ออัตราการใช้ออกซิเจนสูงสุด ความอดทนของระบบไหลเวียนโลหิตและระบบหายใจ และพลังงานที่ใช้ของนักกีฬาฟุตซอลหญิง

จิราพร มะพันธ์ — 2025-05-19

การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของโปรแกรมการฝึกแบบสถานีที่มีต่ออัตราการใช้ออกซิเจนสูงสุด (VO₂max) ความอดทนของระบบไหลเวียนโลหิตและระบบหายใจ และพลังงานที่ใช้ของนักกีฬาฟุตซอลหญิง โดยมีกลุ่มตัวอย่างเป็นนักกีฬาฟุตซอลหญิง ทีมมหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม จำนวน 10 คน อายุระหว่าง 18–22 ปี กลุ่มตัวอย่างเข้าร่วมโปรแกรมฝึกเป็นระยะเวลา 4 สัปดาห์ สัปดาห์ละ 3 วันๆ ละ 50 นาที โดยโปรแกรมประกอบด้วยการฝึก 5 สถานี ได้แก่ Mountain Climbers, Sprinting in Zigzag, Forward-Backward Sprint, Stair Running และ Cone Sliding Drills เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยคือ 1) โปรแกรมการฝึกแบบสถานีที่คณะผู้วิจัยสร้างขึ้น 2) การทดสอบวิ่ง 2400 เมตร คำนวณ VO₂max จากสูตร Cooper และ 3) การประเมินพลังงานที่ใช้สูตร Wilmore และคณะ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลเป็นการหาค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติที (pair sample t-test) ผลการวิจัยพบว่า ค่าอัตราการใช้ออกซิเจนสูงสุด (VO₂max) เพิ่มขึ้นจาก 34.97 ± 1.18 เป็น 38.79 ± 2.81 (ml/kg/min) (p < 0.05) ขณะที่เวลาในการวิ่งระยะทาง 2,400 เมตร ลดลงจาก 15.37 ± 0.57 เป็น 13.76 ± 0.99 นาที (p < 0.05) และพลังงานที่ใช้ระหว่างการวิ่งลดลงจาก144.94 ± 18.83 เป็น 143.41 ± 18.57 กิโลแคลอรี (p < 0.05) นอกจากนี้พบความสัมพันธ์ในระดับสูงมากระหว่างเวลาวิ่ง 2400 เมตร กับพลังงานที่ใช้ (r = 0.9998, p = 0.001) สรุปได้ว่า โปรแกรมการฝึกแบบสถานีมีประสิทธิภาพในการเพิ่มอัตราการใช้ออกซิเจนสูงสุด (VO₂max) พัฒนาความอดทนของระบบไหลเวียนโลหิตและระบบหายใจ และช่วยให้ร่างกายใช้พลังงานได้อย่างมีประสิทธิภาพมากขึ้น จึงสามารถใช้เป็นแนวทางในการพัฒนาสมรรถภาพของนักกีฬาฟุตซอลหญิงได้อย่างมีประสิทธิภาพ

การวิเคราะห์ทางสังคมของกีฬาอีสปอร์ตกับปัจจัยในการพัฒนากิจการกีฬาทางทหารในประเทศไทย

ขจรศักดิ์ กั้นใช้ — 2025-05-19

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาสภาพทางสังคมและแนวทางการพัฒนากิจการกีฬากีฬาอีสปอร์ตของประเทศไทยและกีฬาอีสปอร์ตทางทหารของประเทศไทย 2) เพื่อศึกษาวิเคราะห์ปัจจัยที่เอื้อต่อการพัฒนากิจการกีฬาอีสปอร์ตในกองทัพไทย โดยใช้ระเบียบวิธีวิจัยแบบผสมผสาน ประกอบไปด้วยการวิจัยเชิงคุณภาพจากการสัมภาษณ์ผู้เชียวชาญ 3 ท่าน และการวิจัยเชิงปริมาณผ่านแบบสอบถามจากกลุ่มตัวอย่าง 400 คน ซึ่งประกอบด้วยกำลังพลทหารและนักศึกษา โดยเลือกกลุ่มตัวอย่างแบบเจาะจง ผลการวิจัยพบว่า อุตสาหกรรมกีฬาอีสปอร์ตในประเทศไทยได้เติบโตอย่างรวดเร็วทั้งในมิติของเศรษฐกิจและสังคม โดยเฉพาะในกลุ่มเยาวชนและบุคลากรในกองทัพ อีสปอร์ตมิได้เป็นเพียงกิจกรรมเพื่อความบันเทิง แต่ยังเป็นพื้นที่ในการพัฒนาทักษะที่สอดคล้องกับภารกิจทางทหาร เช่น ทักษะการตัดสินใจภายใต้ความกดดัน การทำงานเป็นทีม และการคิดวางแผนเชิงกลยุทธ์ ผลการวิเคราะห์ยังชี้ให้เห็นว่า การพัฒนากิจการอีสปอร์ตในกองทัพไทยมีศักยภาพในการส่งเสริมความพร้อมด้านจิตใจและสมรรถภาพทางปัญญาของกำลังพล โดยเฉพาะผ่านการออกแบบกิจกรรมฝึกที่จำลองสถานการณ์ใกล้เคียงกับสนามรบจริง นอกจากนี้ยังพบความแตกต่างด้านบทบาทตามเพศและตำแหน่งหน้าที่ โดยเพศชายมีแนวโน้มมีส่วนร่วมในกีฬาอีสปอร์ตทางทหารมากกว่าเพศหญิงและนายทหารชั้นสัญญาบัตรมีบทบาทสำคัญในการส่งเสริมและพัฒนากิจกรรมอีสปอร์ตภายในกองทัพมากกว่าทหารชั้นประทวน ข้อเสนอแนะในการวิจัยครั้งต่อไปคือ การศึกษาทักษะเฉพาะที่เกิดจากการฝึกอีสปอร์ตในบริบททางทหารอย่างลึกซึ้ง การเปรียบเทียบแนวทางการพัฒนาอีสปอร์ตในกองทัพของประเทศต่าง ๆ ตลอดจนการจัดทำแผนยุทธศาสตร์เพื่อส่งเสริมกิจกรรมอีสปอร์ตอย่างยั่งยืนในกองทัพไทย

ผลการฝึกพลัยโอเมตริกและการฝึกยางยืดที่มีต่อความแข็งแรงและ พลังกล้ามเนื้อขา ในนักกีฬาฟุตบอลเยาวชนชาย

ปัญญนรินญ์ สุขส่ง — 2025-05-19

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบผลการฝึกแบบพลัยโอเมตริกและด้วยยางยืดที่มีต่อความแข็งแรงและพลังกล้ามเนื้อขาในนักกีฬาฟุตบอลเยาวชนชาย โรงเรียนมัธยมเทศบาล 6 (นครอุดรธานี) กลุ่มตัวอย่าง คือ นักฟุตบอลชาย โรงเรียนมัธยมเทศบาล 6 (นครอุดรธานี) จำนวน 30 คน แบ่งออกเป็น 3 กลุ่ม ได้แก่ กลุ่มที่ฝึกแบบพลัยโอเมตริกและกลุ่มที่ฝึกด้วยยางยืด และกลุ่มควบคุม กลุ่มละ 10 คน ระยะเวลาในการเก็บข้อมูล 4 สัปดาห์ สัปดาห์ละ 3 วัน วันละ 60 นาที ทำการทดสอบความแข็งแรงของกล้ามเนื้อขาโดยใช้แบบทดสอบแรงเหยียดขา และทดสอบพลังกล้ามเนื้อขาโดยใช้แบบทดสอบการกระโดดสูงก่อนและหลังการฝึกและทำการวิเคราะห์ข้อมูลทางสถิติโดยหาค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ด้วยการวิเคราะห์ความแตกต่างค่าเฉลี่ยภายในกลุ่ม โดยใช้สถิติที และทำการวิเคราะห์ความแตกต่างระหว่างกลุ่มโดยการวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว หากพบความแตกต่างจึงทำการเทียบเปรียบรายคู่ด้วยวิธีของ LSD ที่ระดับความมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ผลวิจัยพบว่า ภายหลังการทดลอง 4 สัปดาห์ กลุ่มทดลองทั้ง 2 กลุ่ม มีค่าเฉลี่ยของความแข็งแรงและพลังกล้ามเนื้อขาเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 แต่เมื่อนำค่าเฉลี่ยมาเปรียบเทียบของกลุ่มทดลองทั้งสองกลุ่ม จะเห็นว่าความแข็งแรงและพลังกล้ามเนื้อขาภายหลังการฝึกของกลุ่มที่ฝึกด้วยยางยืดเพิ่มขึ้นมากกว่ากลุ่มที่ฝึกแบบ พลัยโอเมตริก ดังนั้น สรุปได้ว่า โปรแกรมการฝึกด้วยยางยืดสามารถพัฒนาความแข็งแรงและพลังกล้ามเนื้อขาได้ดีกว่าโปรแกรมการฝึกแบบพลัยโอเมตริกในนักกีฬาฟุตบอลเยาวชนชาย

สุขภาพเด็กปฐมวัยและปัจจัยที่มีความสัมพันธ์ต่อสุขภาพเด็กปฐมวัย ในศูนย์พัฒนาเด็กก่อนวัยเรียนสังกัดเทศบาลเมืองศรีสะเกษ

นัยนา อรัมสัจจากุล — 2025-05-19

การศึกษาครั้งนี้ เป็นการศึกษาแบบภาคตัดขวาง มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาสุขภาพเด็กปฐมวัยและปัจจัยที่มีความสัมพันธ์ต่อสุขภาพเด็กปฐมวัยในศูนย์พัฒนาเด็กเล็กสังกัดเทศบาลเมืองศรีสะเกษ โดยมีกลุ่มตัวอย่าง คือ เด็กปฐมวัย จำนวน 54 คน และผู้ปกครอง จำนวน 54 คน เก็บรวบรวมข้อมูลช่วงสิงหาคม - กันยายน 2566 ในกลุ่มผู้ปกครองโดยประยุกต์ใช้ PRECEDE-PROCEDE Model ด้วยแบบสอบถาม ในกลุ่มเด็กใช้แบบบันทึกการตรวจสุขภาพฟันของกรมอนามัย แบบประเมินพัฒนาการเด็ก DSPM และแบบบันทึกภาวะโภชนาการตามโปรแกรมคำนวณภาวะโภชนาการ น้ำหนัก ส่วนสูง (IMNU - Thai Growth) วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณนา ใช้ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน สถิติเชิงอนุมาน หาความสัมพันธ์โดยใช้สถิติ ไค - สแควร์ และสถิติสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์สเปียร์แมน ผลการศึกษา พบว่า ส่วนใหญ่เด็กปฐมวัยอายุ 2 ปี ร้อยละ 72.2 เป็นเพศหญิง ร้อยละ 53.7 และเรียนอยู่ที่ศูนย์พัฒนาเด็กเล็กบ้านโนนสำนัก ร้อยละ 37.0 อายุของผู้ปกครองอายุช่วง 25 - 35 ปี ร้อยละ 64.8 ผู้ปกครองเป็นเพศหญิง ร้อยละ 66.7 มีความสัมพันธ์กับเด็กเป็นพ่อแม่ ร้อยละ 81.5 ระดับการศึกษาของผู้ปกครองจบระดับการศึกษา มัธยมศึกษาตอนปลาย ร้อยละ 31.5 และอาชีพของผู้ปกครองประกอบอาชีพ ทำนา ทำสวน ทำไร่ ร้อยละ 35.2 และมีรายได้ครอบครัวต่อเดือน 5,000 - 10,000 บาท ร้อยละ 50.0 สุขภาพด้านช่องปาก พบฟันผุ ร้อยละ 16.7 สุขภาพด้านโภชนาการ พบว่าเด็กมีภาวะโภชนาสมส่วน ร้อยละ 64.8 สุขภาพด้านพัฒนาการ พบว่า มีพัฒนาการสมวัย ร้อยละ 88.9 โดยปัจจัยคุณลักษณะประชากรที่มีความสัมพันธ์กับสุขภาพด้านช่องปาก ได้แก่ เพศของผู้ปกครอง (p –value < 0.001) และรายได้ (p –value < 0.001) ปัจจัยคุณลักษณะประชากรที่มีความสัมพันธ์กับโภชนาการเด็กปฐมวัย ได้แก่ อาชีพของผู้ปกครอง (p –value < 0.001) ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับสุขภาพด้านพัฒนาการเด็กปฐมวัย ได้แก่ ปัจจัยเอื้อด้านการสร้างความผูกพันทางอารมณ์สนับสนุนประคับประคองทางจิตใจ (p –value < 0.001)

โดยสรุป สุขภาพเด็กปฐมวัยมีความสัมพันธ์กับปัจจัยด้านผู้ปกครอง ทั้งเพศและรายได้ที่มีผลต่อสุขภาพด้านช่องปาก อาชีพที่มีความสัมพันธ์กับสุขภาพด้านโภชนาการ และปัจจัยด้านการสร้างความผูกพันทางอารมณ์ที่มีความสัมพันธ์กับสุขภาพด้านพัฒนาการ ดังนั้นการให้ความรู้และสร้างการรับรู้ให้กับผู้ปกครองจะทำให้เกิดการมีส่วนร่วมในการส่งเสริมสุขภาพเด็กปฐมวัย และควรดำเนินการควบคู่ไปกับการพัฒนาศูนย์พัฒนาเด็กเล็ก เพื่อให้เด็กปฐมวัยมีสุขภาพที่ดี

ผลการฝึกด้วยแอโรบิกสเต็ปที่มีต่อแรงสูงสุดของกล้ามเนื้อ ความอดทนของกล้ามเนื้อ และความสามารถในการใช้ออกซิเจนสูงสุดของนักวิ่งรอบเมืองหรือนักวิ่งบนถนน

ศิรประภา พานทอง — 2025-05-19

การวิจัยครั้งนี้มีวัตุประสงค์เพื่อศึกษาและเปรียบเทียบผลการฝึกด้วยแอโรบิกสเต็ปที่มีต่อแรงสูงสุดของกล้ามเนื้อ ความอดทนของกล้ามเนื้อ และความสามารถในการใช้ออกซิเจนสูงสุดของนักวิ่งรอบเมืองหรือนักวิ่งบนถนน เป็นระยะเวลา 8 สัปดาห์ โดยกลุ่มตัวอย่างเป็นนักวิ่งรอบเมือง หรือนักวิ่งบนถนน เพศชาย เป็นผู้ที่อาศัยในกรุงเทพฯ อายุ 35 - 50 ปี จำนวน 30 คน แบ่งเป็น 2 กลุ่ม กลุ่มละ 15 คน ได้แก่ กลุ่มทดลอง ได้รับการฝึกวิ่งตามปกติร่วมกับการฝึกแอโรบิกสเต็ป ทำการฝึกครั้งละ 60 นาที 3 วันต่อสัปดาห์ เป็นระยะเวลา 8 สัปดาห์ และกลุ่มควบคุมที่มีการฝึกวิ่งตามปกติ ก่อนและหลังการฝึก 8 สัปดาห์ทำการทดสอบตัวแปรแรงสูงสุดของกล้ามเนื้อ ความอดทนของกล้ามเนื้อและความสามารถในการใช้ออกซิเจนสูงสุด นำข้อมูลที่ได้มาวิเคราะห์ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และเปรียบเทียบภายในกลุ่มโดยใช้สถิติการทดสอบค่าทีแบบรายคู่ (Paired sample t-test) และเปรียบเทียบระหว่างกลุ่มโดยใช้สถิติการทดสอบค่าทีแบบอิสระ (Independent sample t-test) กำหนดค่าความมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 ผลการวิจัย ภายหลังการฝึก 8 สัปดาห์ พบว่า กลุ่มทดลองมีค่าเฉลี่ยแรงสูงสุดของกล้ามเนื้อ ความอดทนของกล้ามเนื้อ และความสามารถในการใช้ออกซิเจนสูงสุด เพิ่มขึ้นแตกต่างกับก่อนการฝึกและแตกต่างกับกลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 จึงสรุปได้ว่าการฝึกด้วยแอโรบิกสเต็ป ระยะเวลา 8 สัปดาห์ สามารถช่วยพัฒนาแรงสูงสุดของกล้ามเนื้อ ความอดทนของกล้ามเนื้อ และความสามารถในการใช้ออกซิเจนสูงสุดในนักวิ่งรอบเมืองหรือนักวิ่งบนถนนได้ และสามารถนำการฝึกนี้ไปใช้เป็นแนวทางในการฝึกซ้อมร่วมกับการวิ่งรอบเมือง วิ่งบนถนน หรือระยะอื่น ๆ ได้

ผลการฝึกเคลื่อนที่ด้วยบันไดลิงประกอบจังหวะเพลงที่มีต่อความคล่องแคล่วว่องไว และความสัมพันธ์ของระบบประสาทและกล้ามเนื้อในนักกีฬาฟุตซอลชาย โรงเรียนหนองจอกพิทยานุสสรณ์มัธยม

ชัยธัช เกิดปั้น — 2025-05-28

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาและเปรียบเทียบผลของการฝึกเคลื่อนที่ด้วยบันไดลิงประกอบจังหวะเพลงที่มีต่อความคล่องแคล่วว่องไว และ ความสัมพันธ์ของระบบประสาทและกล้ามเนื้อ กลุ่มตัวอย่างเป็นนักกีฬาฟุตซอลชาย โรงเรียน หนองจอกพิทยานุสสรณ์มัธยม ประจำปีการศึกษา 2567 จำนวน 22 คน แบ่งกลุ่มตัวอย่างออกเป็น 2 กลุ่ม กลุ่มละ 11 คน คือกลุ่มควบคุมและกลุ่มทดลอง โดยกลุ่มทดลองทำการฝึกซ้อมฟุตซอลปกติร่วมกับฝึกการเคลื่อนที่ด้วยบันไดลิงประกอบจังหวะเพลง และกลุ่มควบคุมทำการฝึกซ้อมฟุตซอลปกติ ในระยะเวลา 8 สัปดาห์ ทำการทดสอบความคล่องแคล่วว่องไว และความสัมพันธ์ของระบบประสาทและกล้ามเนื้อ ก่อนฝึก และหลังการฝึกสัปดาห์ที่ 8 วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน Dependent sample t-test และ Independent sample t-test ผลการวิจัยพบว่า ภายหลังการฝึก 8 สัปดาห์ กลุ่มทดลอง มีความคล่องแคล่วว่องไวและความสัมพันธ์ของระบบประสาทและกล้ามเนื้อดีขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ส่วนกลุ่มควบคุมไม่พบความแตกต่างกัน และเมื่อเปรียบเทียบระหว่างกลุ่มทดลองกับกลุ่มควบคุมภายหลังการฝึกในสัปดาห์ที่ 8 พบว่า กลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุมมีความคล่องแคล่วว่องไวและความสัมพันธ์ของระบบประสาทและกล้ามเนื้อแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ที่ระดับ .05 จึงสรุปได้ว่าการฝึกการเคลื่อนที่ด้วยบันไดลิงประกอบจังหวะเพลงสามารถช่วยพัฒนาความคล่องแคล่วว่องไว และความสัมพันธ์ของระบบประสาทและกล้ามเนื้อในนักกีฬาฟุตซอลได้

การเปรียบเทียบความเข้มแข็งทางจิตใจของนักกีฬาเยาวชน: ความแตกต่างระหว่างเพศ เป้าหมายในการเล่นกีฬา และประเภทกีฬา

เจริญชัย สุวรรณศรี — 2025-05-28

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาเปรียบเทียบความเข้มแข็งทางจิตใจของนักกีฬาเยาวชน โดยพิจารณาตามตัวแปรด้านเพศ เป้าหมายของการเล่นกีฬา และประเภทกีฬา กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยคือ นักกีฬาเยาวชนสังกัดจังหวัดในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ จำนวน 172 คน แบ่งเป็นเพศชาย 89 คน และเพศหญิง 83 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยคือ แบบสอบถามความเข้มแข็งทางจิตใจ ซึ่งผ่านการตรวจสอบความเที่ยงตรงเชิงเนื้อหาโดยผู้ทรงคุณวุฒิ และมีค่าความเชื่อมั่นในระดับเหมาะสม การวิเคราะห์ข้อมูลใช้สถิติเชิงพรรณนา โดยการวิเคราะห์ค่าทีแบบกลุ่มอิสระ วิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว และทดสอบรายคู่ด้วยวิธีเชฟเฟ่ ผลการวิจัยพบว่า โดยภาพรวม นักกีฬามีระดับความเข้มแข็งทางจิตใจอยู่ในระดับสูงทุกด้าน ยกเว้นด้านการจัดการกับความเครียดให้ลดน้อยลงซึ่งอยู่ในระดับปานกลาง (16.93 ± 3.722) ความเข้มแข็งทางจิตใจระหว่างเพศพบว่า นักกีฬาเพศชายและเพศหญิงไม่มีความแตกต่างกัน เช่นเดียวกับนักกีฬาที่มีเป้าหมายแบบมุ่งที่ความสามารถและเป้าหมายแบบมุ่งที่ผลลัพธ์ ในส่วนประเภทกีฬาพบว่า ความเข้มแข็งทางจิตใจระหว่างนักกีฬาต่อสู้ นักกีฬาความเร็ว นักกีฬาแร็กเกต และนักกีฬาแม่นยำ มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 โดยนักกีฬาต่อสู้มีความเข้มแข็งทางจิตใจสูงกว่านักกีฬาความเร็วในด้านอัตมโนทัศน์ทางจิตใจ ด้านศักยภาพ ด้านความคุ้นเคยกับงาน ด้านการตระหนักถึงสิ่งที่ดีที่สุดในตัวเอง ด้านความรู้สึกถึงคุณค่าของงาน และด้านความมุ่งมั่นต่อเป้าหมาย ขณะที่นักกีฬาความเร็วมีความเข้มแข็งทางจิตใจต่ำกว่ากนักกีฬาแร็กเกตในด้านศักยภาพ ด้านการรวบรวมความตั้งใจเฉพาะกับงานที่ทำอยู่ ด้านการตระหนักถึงสิ่งที่ดีที่สุดในตัวเอง ด้านความรู้สึกถึงคุณค่าของงาน ด้านความมุ่งมั่นต่อเป้าหมาย ด้านความคิดในแง่บวก ด้านการจัดการกับความเครียดให้ลดน้อยลง และด้านความรู้สึกในทางบวกเมื่อเปรียบเทียบกับคู่แข่งขัน นอกจากนี้ ยังพบว่านักกีฬาความเร็วมีความเข้มแข็งทางจิตใจต่ำกว่านักกีฬาแม่นยำในด้านศักยภาพอีกด้วย จากผลการวิจัยในครั้งนี้ แสดงให้เห็นถึงความสำคัญของการออกแบบโปรแกรมหรือกิจกรรมเสริมสร้างความเข้มแข็งทางจิตใจให้เหมาะสมกับเพศ เป้าหมายการเล่นกีฬา และประเภทกีฬา เพื่อส่งเสริมศักยภาพและการพัฒนาด้านจิตใจอย่างยั่งยืน

ปัจจัยที่ส่งผลต่อการรับรู้บรรยากาศแรงจูงใจทางการกีฬาของนักกีฬาระดับเยาวชน ที่เข้าร่วมการแข่งขันกีฬาเยาวชนแห่งชาติ รอบคัดเลือกภาค 5 ครั้งที่ 40

ยุทธการ ขาววรรณา — 2025-05-28

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาและเปรียบเทียบปัจจัยส่วนบุคคลที่ส่งผลต่อการรับรู้บรรยากาศแรงจูงใจของนักกีฬาระดับเยาวชนที่เข้าร่วมการแข่งขันกีฬาเยาวชนแห่งชาติ รอบคัดเลือกภาค 5 ครั้งที่ 40 ลำปาง กลุ่มตัวอย่างเป็นนักกีฬาระดับเยาวชนเพศชายและหญิงที่เข้าร่วมการแข่งขัน จำนวนตัวอย่าง 570 คน โดยใช้การสุ่มตัวอย่างแบบชั้นภูมิ (Stratified Random Sampling) เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยเป็นแบบสอบถามมาตรฐานเกี่ยวกับการรับรู้บรรยากาศแรงจูงใจในนักกีฬา แบบมาตราส่วนประมาณค่า (Rating Scale) มีค่าความเชื่อมั่น ทั้งฉบับ Cronbach's alpha coefficient เท่ากับ 0.82 วิเคราะห์ข้ลมูลเบื้องต้นด้วยสถิติจำนวนร้อยละ ค่าเฉลี่ยและส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน วิเคราะห์ความแตกต่างโดยการทดสอบค่าที (t- test Independent) กำหนดนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 ผลการวิจัยพบว่า การรับรู้บรรยากาศแรงจูงใจในการเล่นกีฬาระหว่างเพศและประเภทการแข่งขันไม่มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ทั้งในภาพรวมและด้านบรรยากาศจูงใจที่มุ่งเน้นความชำนาญ อย่างไรก็ตาม พบว่า ด้านบรรยากาศจูงใจที่มุ่งเน้นประสิทธิผลพบความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติระหว่างเพศชายและเพศหญิงที่ระดับ (p < 0.05) โดยเพศชายมีค่าเฉลี่ยสูงกว่าอย่างมีนัยสำคัญ (X = 3.17, X = 3.01, p = 0.021) สรุปผลการวิจัยนักกีฬาชายให้ความสำคัญกับประสิทธิผลในการเล่นกีฬามากกว่านักกีฬาหญิงการออกแบบโปรแกรม การฝึกซ้อมควรคำนึงถึงความแตกต่างด้านแรงจูงใจระหว่างเพศเพื่อส่งเสริมประสิทธิภาพและพัฒนาศักยภาพของนักกีฬาให้ดียิ่งขึ้น