วารสารวิทยาศาสตร์การกีฬาและนวัตกรรมสุขภาพ กลุ่มมหาวิทยาลัยราชภัฏแห่งประเทศไทย

วิศวกรรมและเทคโนโลยีการกีฬาในประเทศไทย: สถานการณ์ปัจจุบัน โอกาส และความท้าทายในยุคดิจิทัล

เตชภณ ทองเติม — 2025-02-21

วิศวกรรมและเทคโนโลยีการกีฬาเป็นกลไกสำคัญในการยกระดับมาตรฐานวงการกีฬาไทยสู่ระดับสากล โดยเฉพาะในยุคดิจิทัลที่เทคโนโลยี เช่น ปัญญาประดิษฐ์ การวิเคราะห์ข้อมูลขนาดใหญ่ และอินเทอร์เน็ตของสรรพสิ่ง มีบทบาทสำคัญในการพัฒนาระบบฝึกซ้อม การแข่งขัน และการจัดการกีฬา ประเทศไทยมีศักยภาพในการพัฒนาเทคโนโลยีกีฬาผ่านการสนับสนุนนโยบายภาครัฐ การลงทุนด้านโครงสร้างพื้นฐาน และการส่งเสริมงานวิจัยและนวัตกรรม เช่น ระบบวิเคราะห์สมรรถภาพนักกีฬาแบบเรียลไทม์ และแพลตฟอร์มการแข่งขันกีฬาอิเล็กทรอนิกส์ อย่างไรก็ตาม ความท้าทายสำคัญยังคงอยู่ที่การขาดแคลนบุคลากรเฉพาะทาง งบประมาณที่จำกัด และการบูรณาการเทคโนโลยีในระบบกีฬาที่ยังไม่เป็นไปอย่างมีประสิทธิภาพ บทความนี้มุ่งศึกษาสถานการณ์ปัจจุบันของวิศวกรรมและเทคโนโลยีการกีฬาในประเทศไทย วิเคราะห์โอกาสและอุปสรรค พร้อมนำเสนอแนวทางการพัฒนาเพื่อเพิ่มขีดความสามารถของประเทศในระดับภูมิภาคและสากล ผลการศึกษาชี้ให้เห็นว่า การจัดตั้งศูนย์ความเป็นเลิศด้านวิศวกรรมการกีฬา การพัฒนาอุตสาหกรรมเทคโนโลยีกีฬา และการสร้างความร่วมมือระหว่างภาครัฐ เอกชน และสถาบันการศึกษา เป็นแนวทางสำคัญที่ช่วยลดข้อจำกัดและยกระดับวงการกีฬาไทย นอกจากนี้ การพัฒนาบุคลากรที่เชี่ยวชาญด้านเทคโนโลยีการกีฬาและการส่งเสริมโอกาสการเรียนรู้ในระดับอุดมศึกษา จะช่วยเติมเต็มช่องว่างด้านทรัพยากรบุคคล และสร้างรากฐานที่มั่นคงสำหรับการเติบโตของอุตสาหกรรมเทคโนโลยีกีฬาไทยในระยะยาวได้

เทคโนโลยีปัญญาประดิษฐ์กับการยกระดับมาตรฐานการตัดสินกีฬาวอลเลย์บอล

พรชัย ทาธิสา — 2025-02-22

การบูรณาการเทคโนโลยีปัญญาประดิษฐ์ (AI) และกฎการชาเลนจ์ในการตัดสินกีฬาวอลเลย์บอลเป็นตัวอย่างของการยกระดับมาตรฐานการแข่งขันในบริบทของกีฬาสมัยใหม่ การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ1) วิเคราะห์ประสิทธิภาพและข้อจำกัดของกฎการชาเลนจ์ในด้านความแม่นยำ ความโปร่งใส และผลกระทบต่อความยุติธรรม รวมถึงข้อจำกัด เช่น ความล่าช้าในการตัดสินและความท้าทายทางเทคนิค 2) ศึกษาการประยุกต์ใช้เทคโนโลยีปัญญาประดิษฐ์เพื่อพัฒนากระบวนการตัดสิน โดยเน้นการใช้หลักการการเรียนรู้ของเครื่อง (ML) ในการตรวจจับการสัมผัสบอล การละเมิดกติกา และการลดข้อผิดพลาดของมนุษย์ และ 3) ประเมินผลกระทบของเทคโนโลยีต่อผู้ชม นักกีฬา และความเหมาะสมของกฎกติกาในบริบทการแข่งขันสมัยใหม่ ผลการศึกษาพบว่า เทคโนโลยีดังกล่าวช่วยเพิ่มความแม่นยำและความโปร่งใสในกระบวนการตัดสิน ส่งผลให้ผู้ชมมีความพึงพอใจและนักกีฬามีความมั่นใจในระบบการแข่งขันมากขึ้น อย่างไรก็ตาม ความท้าทายยังคงอยู่ในด้านข้อจำกัดของทรัพยากร การพัฒนาบุคลากร และการยอมรับจากผู้เกี่ยวข้อง โดยเฉพาะในบริบทของประเทศไทยที่ยังมีข้อจำกัดด้านโครงสร้างพื้นฐานและงบประมาณ นอกจกนี้บทความนี้ยังได้ชี้ให้เห็นถึงโอกาสในการพัฒนาผ่านการสนับสนุนจากภาครัฐ เอกชน และความร่วมมือระดับนานาชาติ ตลอดจนการริเริ่มโครงการนำร่องในระดับชุมชน เพื่อสร้างรากฐานที่มั่นคงสำหรับการยกระดับมาตรฐานการตัดสินกีฬาวอลเลย์บอลไทยให้เทียบเท่าระดับสากลอย่างยั่งยืน

การพัฒนากิจกรรมการเรียนรู้เชิงรุกร่วมกับโมเดลเลิฟเพื่อส่งเสริมความสามารถ ในการใช้ทักษะชีวิตของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3

สุดารัตน์ โพธิสาขา — 2025-03-02

การวิจัยครั้งนี้เป็นแบบกึ่งทดลองโดยใช้กลุ่มตัวอย่างหนึ่งกลุ่มทดสอบก่อนและหลังทดลอง มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1. พัฒนากิจกรรมการเรียนรู้เชิงรุกร่วมกับโมเดลเลิฟ 2. เปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนก่อนและหลังเรียน 3. ศึกษาระดับความสามารถในการใช้ทักษะชีวิต และ 4. ศึกษาความพึงพอใจของนักเรียนที่มีต่อกิจกรรมการเรียนรู้ กลุ่มตัวอย่าง คือ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 โรงเรียนเลิงนกทา ภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2567 จำนวน 40 คน โดยใช้วิธีการสุ่มแบบแบ่งกลุ่ม เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ 1. แผนการจัดการเรียนรู้ จำนวน 8 แผน เวลา 12 ชั่วโมง แบ่งเป็น 3 หน่วยการเรียนรู้ หน่วยละ 4 ชั่วโมง วัดผลหลังเรียนในแต่ละหน่วยการเรียนรู้ 2. แบบวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน 3. แบบประเมินความสามารถในการใช้ทักษะชีวิต และ 4. แบบสอบถามความพึงพอใจ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ร้อยละ ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติทดสอบที ผลการวิจัยพบว่า 1. กิจกรรมการเรียนรู้เชิงรุกร่วมกับโมเดลเลิฟ ประกอบด้วย 4 ขั้นตอน ดังนี้ 1) T: Touch เผชิญปัญหา 2) A: Active ทำความเข้าใจ วิเคราะห์ 3) C: Cooperate ศึกษาค้นคว้า แก้ปัญหา 4) H: How to เห็นคุณค่า นำไปใช้ โดยผ่านการประเมินจากผู้เชี่ยวชาญมีความเหมาะสมอยู่ในระดับมากที่สุด มีค่าดัชนีความสอดคล้องขององค์ประกอบแผนการจัดการเรียนรู้ 0.97 2. นักเรียนมีผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนหลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 3. นักเรียนมีความสามารถในการใช้ทักษะชีวิตในภาพรวมร้อยละ 89.41 อยู่ในระดับดีเยี่ยม 4. นักเรียนมีความพึงพอใจต่อกิจกรรมการเรียนรู้ คะแนนเฉลี่ยรวม 4.79 คะแนน อยู่ในระดับมากที่สุด

ผลของการฝึกการกระโดดขึ้นลงจากกล่องที่มีต่อพลังกล้ามเนื้อขา ของนักกีฬาวอลเลย์บอลหญิงทีมมหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม

สิริญากร ขาดรัมย์ — 2025-03-02

การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของโปรแกรมการฝึกกระโดดขึ้นลงจากกล่องที่มีต่อพลังกล้ามเนื้อขาของนักกีฬาวอลเลย์บอลหญิง โดยมีกลุ่มตัวอย่างเป็นนักกีฬาวอลเลย์บอลหญิง จำนวน 12 คน อายุระหว่าง 18–22 ปี เข้าร่วมโปรแกรมการฝึกเป็นเวลา 4 สัปดาห์ สัปดาห์ละ 2 วัน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยคือ โปรแกรมการฝึกกระโดดขึ้นลงจากกล่องที่คณะผู้วิจัยสร้างขึ้น ทำการวิเคราะห์ข้อมูลก่อนและหลังการฝึก ประเมินพลังกล้ามเนื้อขาด้วยแบบทดสอบการยืนกระโดดไกลและการกระโดดสูง สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลโดยการหาค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติที ผลการวิจัยพบว่า ภายหลังการฝึก ค่าการกระโดดไกลและค่าการกระโดดสูงเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p < 0.05) สรุปได้ว่า โปรแกรมโปรแกรมการฝึกกระโดดขึ้นลงจากกล่องสามารถพัฒนาพลังกล้ามเนื้อขาได้อย่างมีประสิทธิภาพ ควรถูกนำไปประยุกต์ใช้ในการพัฒนานักกีฬาวอลเลย์บอลในระดับมหาวิทยาลัยและระดับแข่งขัน

การเปรียบเทียบการยืดเหยียดกล้ามเนื้อและการนวดผ่อนคลายในการบรรเทา อาการปวดกล้ามเนื้อหลังออกกำลังกาย: การศึกษานำร่อง

สุรธัส เกิดแก้ว — 2025-03-02

การศึกษานี้เป็นการศึกษานำร่องที่มีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบผลของ การยืดเหยียดกล้ามเนื้อ และ การนวดผ่อนคลายต่อการบรรเทาอาการปวดกล้ามเนื้อหลังการออกกำลังกาย กลุ่มตัวอย่างจำนวน 10 คน ถูกสุ่มแบ่งออกเป็นสองกลุ่ม กลุ่มที่หนึ่งได้รับการยืดเหยียดกล้ามเนื้อ และกลุ่มที่สองได้รับการนวดผ่อนคลาย หลังการออกกำลังกายที่กำหนดความหนัก 85% ของ 1RM เก็บข้อมูลด้วยการวัดระดับความปวดกล้ามเนื้อในสามช่วงเวลา ได้แก่ ทันทีหลังออกกำลังกาย หลัง 24 ชั่วโมง และหลัง 48 ชั่วโมง การวิเคราะห์ข้อมูลใช้ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบ t และการวิเคราะห์ความแปรปรวนชนิดวัดซ้ำหากพบความแตกต่าง จะใช้การทดสอบรายคู่ด้วยวิธีของบอนเฟอโรนิ โดยกำหนดนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ p < .05 ผลการวิจัยพบว่า การนวดผ่อนคลายสามารถลดระดับความปวดกล้ามเนื้อได้อย่างมีนัยสำคัญ ในระยะสั้นและระยะกลาง (p < .05) โดยเฉพาะในช่วง 24 และ 48 ชั่วโมงหลังการออกกำลังกาย เมื่อเปรียบเทียบกับการยืดเหยียดกล้ามเนื้อ ขณะที่การยืดเหยียดกล้ามเนื้อมีแนวโน้มให้ผลลัพธ์ที่ดีขึ้นในระยะยาว อย่างไรก็ตาม การเลือกวิธีการฟื้นตัวควรคำนึงถึงความเหมาะสมและข้อจำกัดของผู้ใช้ การศึกษานี้สนับสนุนให้ ใช้การนวดผ่อนคลาย เป็นแนวทางหลักในการลดอาการปวดกล้ามเนื้อในระยะเวลาสั้น และแนะนำให้ การยืดเหยียดกล้ามเนื้อ เป็นกลยุทธ์เสริมในระยะยาว เพื่อส่งเสริม การฟื้นตัวของกล้ามเนื้อและการออกกำลังกายอย่างต่อเนื่อง

ผลของการฝึกความแข็งแรงที่มีต่อกล้ามเนื้อแกนกลางลำตัวของนักกีฬา รักบี้ฟุตบอลหญิง มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม

ศุภกร คลังบุญวาสน์ — 2025-03-02

การศึกษาวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของการฝึกความแข็งแรงที่มีต่อกล้ามเนื้อแกนกลางลำตัวของนักกีฬารักบี้ฟุตบอลหญิง มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม และเปรียบเทียบผลของการฝึกความแข็งแรงที่มีต่อกล้ามเนื้อแกนกลางลำตัวของนักกีฬารักบี้ฟุตบอลหญิง มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม หลังการฝึกสัปดาห์ที่ 4 ซึ่งกลุ่มตัวอย่างเป็นนักกีฬารักบี้ฟุตบอลหญิง 10 คน อายุระหว่าง 19-23 ปี ที่ศึกษาอยู่ในมหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยเป็น โปรแกรมฝึกความแข็งแรงของกล้ามเนื้อแกนกลางลำตัว ทำการฝึกเป็นเวลา 4 สัปดาห์ ๆ ละ 3 วัน ๆ 60 นาที สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลโดยการหาค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติค่าที ผลการวิจัยพบว่า หลังการฝึก 4 สัปดาห์ ความแข็งแรงของกล้ามเนื้อแกนกลางลำตัวของนักกีฬารักบี้ฟุตบอลหญิง มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคามดีกว่าก่อนการฝึกอย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .05

ผลของการฝึกทักษะการเสิร์ฟเซปักตะกร้อร่วมกับการฝึกความอ่อนตัว ที่มีต่อประสิทธิภาพและความแม่นยำในการเสิร์ฟ

พงศกร แย้มเอิบสิน — 2025-03-06

การวิจัยกึ่งทดลองครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาและเปรียบเทียบผลของโปรแกรมการฝึกทักษะการเสิร์ฟเซปักตะกร้อร่วมกับการฝึกความอ่อนตัวที่มีต่อประสิทธิภาพและความแม่นยำในการเสิร์ฟ กลุ่มตัวอย่างเป็น นักศึกษา ที่ผ่านการเรียนในรายวิชา ทักษะกีฬาเซปักตะกร้อ และมีความสนใจที่จะเข้าร่วมการฝึกทักษะการเสิร์ฟเซปักตะกร้อร่วมกับการฝึกความอ่อนตัวที่มีต่อประสิทธิภาพและความแม่นยำในการเสิร์ฟ จำนวน 30 คน โดยแบ่งออกเป็น 2 กลุ่ม กลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม กลุ่มละ 15 คน เป็นระยะเวลา 8 สัปดาห์ และใช้แบบทดสอบความแม่นยำในการเสิร์ฟเซปักตะกร้อ โดบประยุกต์ใช้ของ วิทเวช วงศ์เพม ก่อนการฝึก และหลังการฝึกสัปดาห์ที่ 4 และ 8 นำผลที่ได้มาทำการวิเคราะห์ข้อมูล โดยหาค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ค่าสถิติที และการวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว ผลการวิจัย พบว่า หลังการฝึกทักษะการเสิร์ฟเซปักตะกร้อร่วมกับการฝึกความอ่อนตัวที่มีต่อประสิทธิภาพและความแม่นยำในการเสิร์ฟ สัปดาห์ที่ 4 และ 8 กลุ่มทดลองมีความแม่นยำในการเสิร์ฟเซปักตะกร้อดีขึ้นกว่าก่อนการฝึก อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 และเมื่อเปรียบเทียบความแม่นยำในการเสิร์ฟเซปักตะกร้อของนักศึกษา มหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ วิทยาเขตลำปาง ระหว่างกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม พบว่า ภายหลังการฝึกสัปดาห์ที่ 4 และ 8 กลุ่มทดลอง มีความแม่นยำในการเสิร์ฟเซปักตะกร้อดีขึ้นกว่ากลุ่มควบคุม อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01