ผลของโปรแกรมการฝึกเสิร์ฟลูกมือบนร่วมกับการพูดกับตนเองและการรวบรวมสมาธิ ที่มีต่อความแม่นยำในการเสิร์ฟลูกของกีฬาวอลเลย์บอล

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้เป็นการวิจัยกึ่งทดลอง มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาและเปรียบเทียบผลของการฝึกด้วยโปรแกรมการฝึก เสิร์ฟลูกมือบนร่วมกับการพูดกับตนเองและการรวบรวมสมาธิที่มีต่อความแม่นยำในการเสิร์ฟลูกของกีฬาวอลเลย์บอล ระหว่างกลุ่มควบคุม และกลุ่มทดลอง กลุ่มตัวอย่างเป็นนักกีฬาวอลเลย์บอลชาย สังกัดมหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ วิทยาเขตเชียงใหม่ จำนวน 30 คน แบ่งเป็นกลุ่มควบคุมและกลุ่มทดลอง กลุ่มละ 15 คน เป็นระยะเวลา 8 สัปดาห์ ทำการ ทดสอบก่อนและหลังการฝึกสัปดาห์ที่ 4 6 และ 8 เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ โปรแกรมการฝึกเสิร์ฟลูกมือบนร่วมกับการ พูดกับตนเองและการรวบรวมสมาธิที่มีต่อความแม่นยำ ในการเสิร์ฟลูกและแบบทดสอบความแม่นยำในการเสิร์ฟลูกมือบน ทำการวิเคราะห์ข้อมูลโดยหาค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียวแบบวัดซ้ำ และสถิติ ทดสอบแบบสองกลุ่มเป็นอิสระต่อกัน ผลการวิจัยพบว่า ผลการทดสอบความแม่นยำในการเสิร์ฟลูกมือบนของกลุ่มทดลอง ก่อนการฝึกมีค่าเฉลี่ย เท่ากับ 18.33 คะแนน หลังการฝึกสัปดาห์ที่ 4 6 และ 8 มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 24.13 26.33 และ 30.33 คะแนน ตามลำดับ ถือว่านักกีฬามีทักษะ การเสิร์ฟลูกมือบนหลังการฝึกสูงกว่าก่อนการฝึก และผลการเปรียบเทียบความแม่นยำในการเสิร์ฟ ลูกมือบนระหว่างกลุ่มควบคุม และกลุ่มทดลองพบว่า ก่อนการฝึกกลุ่มควบคุมและกลุ่มทดลองไม่แตกต่างกัน ภายหลังการ ฝึกสัปดาห์ที่ 4 6 และ 8 กลุ่มควบคุม และกลุ่มทดลอง มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 โดยมี ค่าสถิติทดสอบทีเท่ากับ 4.208 4.631 และ 4.832 ตามลำดับ จึงสรุปได้ว่า โปรแกรมการฝึกเสิร์ฟลูกมือบนร่วมกับการพูด กับตนเองและการรวบรวมสมาธิที่มีต่อความแม่นยำในการเสิร์ฟลูก ของกีฬาวอลเลย์บอลสามารถช่วยเพิ่มความแม่นยำใน การเสิร์ฟลูกมือบนของนักกีฬาวอลเลย์บอลชาย สังกัดมหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ วิทยาเขตเชียงใหม่ได้