Development of a Community-Based Care Model for Chronic Psychiatric Patients in Phu Ruea District, Loei Province, Thailand
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
Community-based mental health care remains inadequate in rural Thailand, with psychiatric patients experiencing poor medication adherence, inadequate family support, and community stigma. Current hospital-centered care models fail to address comprehensive community needs for chronic psychiatric patients.
To develop and evaluate the effectiveness of a community-based care model for chronic psychiatric patients in Phu Ruea District, Loei Province, Thailand.
This research and development study employed a four-phase approach conducted from May 2024 to May 2025. Phase 1 involved problem assessment through home visits and in-depth interviews with 194 psychiatric patients and 30 stakeholders. Phase 2 utilized focus group discussions with 37 multidisciplinary team members to develop the care model. Phase 3 implemented a pilot study with 30 patients followed by full-scale implementation with 58 chronic psychiatric patients and their caregivers for three months. Phase 4 evaluated outcomes using standardized instruments including the Brief Psychiatric Rating Scale (BPRS), Global Assessment of Functioning (GAF) Scale, and WHO Quality of Life Brief Thai Version (WHOQOL-BREF-THAI). Data were analyzed using descriptive statistics and paired t-tests.
The developed model comprised four components: (1) establishing psychiatric care as a district priority through the District Health Board, (2) implementing a color-coded patient classification system for community follow-up, (3) conducting health education campaigns through online media and community broadcasting focusing on five warning signs, and (4) training caregivers and community members. Post-implementation evaluation showed significant improvements (p < 0.001): reduced psychiatric symptoms (mean difference = 14.24 points, t = 14.24), improved functional capacity (mean difference = 8.05 points, t = 7.83), enhanced quality of life (mean difference = 6.98 points, t = 7.26), and increased caregiver knowledge (mean difference = 13.99 points, t = 11.93).
The community-based care model significantly improved psychiatric symptoms, functional capacity, and quality of life among chronic psychiatric patients while enhancing caregiver knowledge and skills. This collaborative, multi-sectoral approach demonstrates potential for sustainable community mental health care in rural settings.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
This article is published under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License (CC BY-NC-ND 4.0), which allows others to share the article with proper attribution to the authors and prohibits commercial use or modification. For any other reuse or republication, permission from the journal and the authors is required.References
กรมสุขภาพจิต. (2023). คู่มือระบบการดูแลผู้ป่วยจิตเวชที่มีความเสี่ยงสูงต่อการก่อความรุนแรงสำหรับสถาบัน/โรงพยาบาล สังกัดกรมสุขภาพจิต (พิมพ์ครั้งที่ 2). บริษัทพรอสเพอรัสพลัส จำกัด.
ชลินดา จันทร์งาม, เทพอุทิศ กั้วสิทธิ์, และกฤษณ์ ขุนลึก. (2017). การพัฒนาการดูแลผู้ป่วยจิตเวชของเครือข่ายสุขภาพจิตโรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบลคำนาดี อำเภอเมืองบึงกาฬ จังหวัดบึงกาฬ. วารสารการพยาบาลและการวิจัยด้านสุขภาพ, 18(2), 55-68.
ภัครินทร์ ชิดดี, สุจริต ทุมจันทร์, เพชรศรี สารรัตน์, อัชรา พิลาทอง, พิสมัย ทิพย์วารี, และดาราพร สิงห์ทอง. (2020). การพัฒนารูปแบบการดูแลผู้ป่วยจิตเวช โรงพยาบาลอำนาจเจริญ จังหวัดอำนาจเจริญ. วารสารวิชาการสาธารณสุข, 29(3), 412-425.
แววดาว กินนะลีโดน. (2017). การพัฒนารูปแบบการส่งเสริมคุณภาพชีวิตผู้ป่วยจิตเวชโดยการมีส่วนร่วมของชุมชนตำบลศรีวิไล อำเภอศรีวิไล จังหวัดบึงกาฬ [รายงานการวิจัย]. สำนักงานสาธารณสุขจังหวัดบึงกาฬ.
สุนันทา อินต๊ะจอมวงศ์, จิตตินันท์ ใจมูลวงศ์, และวีรพงษ์ ภูมิประพัทธ์. (2023). ผลการใช้รูปแบบการดูแลเพื่อป้องกันการเกิดพฤติกรรมรุนแรงต่อความสามารถโดยรวมและอาการทางจิตของผู้ป่วยโรคจิตเภท. วารสารวิชาการสาธารณสุขจังหวัดตาก, 3(3), 45-58.
หทัยกาญจน์ เสียงเพราะ. (2021). การพัฒนารูปแบบการดูแลผู้ป่วยจิตเวชที่กลับมารักษาซ้ำโดยการมีส่วนร่วมของชุมชน. วารสารการแพทย์โรงพยาบาลศรีสะเกษ สุรินทร์ บุรีรัมย์, 36(2), 413-426. https://doi.org/10.14456/mjssbh.2021.25
Saxena, S., Funk, M., & Chisholm, D. (2019). World Health Assembly adopts Comprehensive Mental Health Action Plan 2013–2020. The Lancet, 381(9876), 1970-1971. https://doi.org/10.1016/S0140-6736(13)61139-3
Thornicroft, G., & Tansella, M. (2013). The balanced care model for global mental health. Psychological Medicine, 43(4), 849-863. https://doi.org/10.1017/S0033291712001420
Thornicroft, G., Chatterji, S., Evans-Lacko, S., Gruber, M., Sampson, N., Aguilar-Gaxiola, S., Al-Hamzawi, A., Alonso, J., Andrade, L., Borges, G., Bromet, E., Bunting, B., de Girolamo, G., Degenhardt, L., Florescu, S., Gureje, O., Haro, J. M., He, Y., Hinkov, H., ... Kessler, R.
C. (2017). Undertreatment of people with major depressive disorder in 21 countries. The British Journal of Psychiatry, 210(2), 119-124. https://doi.org/10.1192/bjp.bp.116.188078
Vos, T., Lim, S. S., Abbafati, C., Abbas, K. M., Abbasi, M., Abbasifard, M., Abbasi-Kangevari, M., Abbastabar, H., Abd-Allah, F., Abdelalim, A., Abdollahi, M., Abdollahpour, I., Abolhassani, H., Aboyans, V., Abrams, E. M., Abreu, L. G., Abrigo, M. R. M., Abu-Raddad, L. J., Abushouk, A. I., ... Murray, C. J. L. (2020). Global burden of 369 diseases and injuries in 204 countries and territories, 1990–2019: A systematic analysis for the Global Burden of Disease Study 2019. The Lancet, 396(10258), 1204-1222. https://doi.org/10.1016/S0140-6736(20)30925-9
World Health Organization. (2021). Comprehensive mental health action plan 2013–2030. https://www.who.int/publications/i/item/9789240031029
World Health Organization. (2022, June 8). Mental disorders. https://www.who.int/news-room/fact-sheets/detail/mental-disorders
