The Effects of Contemplative Education Process on Staff Well-being at Dansai Crown Prince Hospital, Loei Province
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This action research aimed to study the effects of contemplative education process on the happiness of personnel at Dansai Crown Prince Hospital in Loei Province, Thailand. The process integrated the seven basic principles of contemplative education with the cultural context and way of life of the community. The purposive sample consisted of 21 leaders and managers. The study was conducted from November 2023 to October 2024. Data were collected using the Happinometer, a tool for measuring staff happiness, before and after participating in activities, along with observations and reflections according to the action research process. Data were analyzed using descriptive statistics, including percentage, mean, standard deviation, and confidence interval, and inferential statistics using paired t-test.
The results showed that after participating in the contemplative education process, the mean happiness score of personnel significantly increased from 3.32 to 4.02 (t = -8.453, df = 20, p < .001). Significant improvements were found in self-care, stress coping, work-life happiness, sense of meaning and value at work, emotional stability, and work inspiration. These findings align with the concept that happiness at work arises from both individual factors and organizational environmental factors that facilitate adaptation and balance. Developing a contemplative education process that aligns with the organizational context has the potential to significantly enhance the happiness and work efficiency of personnel in community hospitals. However, further long-term follow-up studies are needed to assess the sustainability of the changes.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
This article is published under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License (CC BY-NC-ND 4.0), which allows others to share the article with proper attribution to the authors and prohibits commercial use or modification. For any other reuse or republication, permission from the journal and the authors is required.References
ขวัญเมือง แก้วดำเกิง. (2557). วิถีแห่งการสร้างสุขและปัจจัยพัฒนาองค์กรสร้างสุข. นนทบุรี: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ.
คณะกรรมการยุทธศาสตร์ชาติ. (2561). ยุทธศาสตร์ชาติ พ.ศ. 2561-2580. สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
จันทภา พงษ์สาทร. (2563). การประเมินความสุขบุคลากรด้วย Happinometer. วารสารสำนักงานป้องกันควบคุมโรคที่ 9 นครราชสีมา, 27(2), 103-111.
ธนา นิลชัยโกวิทย์, และ อดิศร จันทรสุข. (2552). ศิลปะการจัดกระบวนการเรียนรู้เพื่อการเปลี่ยนแปลง: คู่มือกระบวนการจิตตปัญญาศึกษา. เอส.พี.เอ็น.การพิมพ์.
ประภาภรณ์ เพชรมาก, และ อดิศักดิ์ บัวศรียอด. (2566). ความเครียดและความต้องการสนับสนุนของบุคลากรสาธารณสุขในสถานการณ์โควิด-19. วารสารวิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนี อุตรดิตถ์, 14(1), 1-12.
วงศ์ประสิทธิ กล้าหาญ. (2558). การบริหารทรัพยากรมนุษย์. สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วรญา สาราณิยกิจ. (2565). [สารนิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต]. วิทยาลัยการจัดการ, มหาวิทยาลัยมหิดล.
วาสนา จึงตระกูล. (2562). การประเมินความสุขของบุคลากร โรงพยาบาลสงขลา. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสงขลา, 2(2), 107-132
ศิรประภา พฤทธิกุล. (2554). การพัฒนากระบวนการจัดการเรียนรู้ตามแนวจิตตปัญญาศึกษาเพื่อส่งเสริมการเรียนรู้ที่เปลี่ยนแปลงขั้นพื้นฐานของนิสิตสาขาวิชาการศึกษา.
ศิรินันท์ กิตติสุขสถิต และคณะ. (2555). คู่มือวัดความสุขด้วยตนเอง. นครปฐม: สถาบันวิจัยประชากรและสังคม มหาวิทยาลัยมหิดล.
สุปรียส์ กาญจนพิศศาล. (2564). กระบวนการเรียนรู้แนวจิตตปัญญาศึกษาที่เอื้อต่อการสร้างความสุขในระดับองค์กรของมหาวิทยาลัยมหิดลวิทยาเขตนครสวรรค์. Veridian E-Journal, Silpakorn University (Humanities, Social Sciences and Arts), 14(2), 676-694.
สุภามาศ ปาลศรี, และ ประยุทธ ไทยธานี. (2566). ผลของโปรแกรมจิตตปัญญาศึกษาที่มีต่อการรับรู้ความสามารถแห่งตนของครูโรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมา. วารสารวนัมฎองแหรกพุทธศาสตรปริทรรศน์, 10(2), 83-97.
อดิศร เนาวนนท์, และ สุภาวดี วิสุวรรณ. (2565). การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนเพื่อส่งเสริมความสุขในการเรียนโดยใช้แนวคิดจิตตปัญญาศึกษาและการเรียนรู้เพื่อการเปลี่ยนแปลง. วารสารการวิจัยกาสะลองคำ, 16(1), 109-120.
Johnson, M., & Williams, K. (2022). Mindfulness-based interventions in healthcare organizations: A systematic review. Journal of Healthcare Management, 67(4), 234-249.
Kemmis, S., & McTaggart, R. (Eds.). (1988). The action research planner (3rd ed.). Deakin University Press.
Smith, J. R., Brown, A., & Davis, C. (2023). The impact of contemplative practices on healthcare workers' well-being: A meta-analysis. International Journal of Workplace Health Management, 16(2), 145-163.
