The Development of a Care Model for the Elderly Dependency by Participation of Community Network Partners, at Sa-Ngao Sub-District health Promotion Hospital Pakchom District Loei Province
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This study focuses on developing a care model for dependent elderly individuals by leveraging the participation of community network partners in the area of Ban Sa-ngao Health Promoting Hospital, Huai Phichai Subdistrict, Pak Chom District, Loei Province, Thailand. The research employed an action research methodology, using purposive sampling to select a sample group consisting of 53 home-bound and bed-bound elderly individuals with dependency and 69 stakeholders involved in developing the care model, totaling 122 participants. The research tools included workshop templates that utilized a four-step research process following the PAOR cycle, conducted in two rounds, as well as questionnaires for dependent elderly individuals and stakeholders. Data collection was carried out between June and September 2023, and the data were analyzed using descriptive statistics, including mean, standard deviation, maximum, and minimum values. The findings revealed that the care model for dependent elderly individuals, developed through the participation of community network partners, consists of four stages: 1) Planning, 2) Action, 3) Observation, and 4) Reflection. After implementing the model, it was found that the elderly participants had a high level of quality of life, with an average score of 3.83 (SD=0.12), while the stakeholders reported a very high level of satisfaction, with an average score of 4.55 (SD=0.04). The success factors of this model include: 1) strong participation of community network partners, 2) the presence of a center for the development and rehabilitation of the quality of life of the elderly, disabled, and dependent individuals in the area, 3) regular meetings and discussions among network partners, and 4) support from relevant network partners. These findings reflect that the participation of community network partners is a crucial mechanism for developing an effective care model for the elderly, which can be adapted and applied in other areas with similar contexts.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
This article is published under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License (CC BY-NC-ND 4.0), which allows others to share the article with proper attribution to the authors and prohibits commercial use or modification. For any other reuse or republication, permission from the journal and the authors is required.References
กญัญารัตน์ กนัยะกาญจน์และคณะ(2562). รูปแบบการดูแลระยะยาวแบบบูรณาการโดยการมีส่วน ร่วม ของชุมชนสำหรับผู้สูงอายุที่มีภาวะพึงพิงโรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพ ตำบลดงบัง อำเภอเมือง จังหวัด อุบลราชธานี. มนุษยสังคมสาร (มสส.) ปีที่ 17 ฉบับที่ 1 (มกราคม-เมษายน) 2562
ชวลิต สวัสดิ์ผลและคณะ(2559).การดูแลผู้สูงอายุที่อยู่ในภาวะพึ่งพิงในพื้นที่ภาคะวันออกเฉียงเหนือ ของไทย. คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยสวนดุสิต
ถนอมรัตน ประสิทธิเมตต์ และคณะ(2559). ประสิทธิผลของผู้ดูแลผู้สูงอายุที่มีภาวะพึ่งพิง ในระบบการดูแลผู้สูงอายุระยะยาวในเขตสุขภาพที่ 4. ศูนย์อนามัยที่ 2 สระบุรีกรมอนามัย กระทรวงสาธารณสุข
ธิติรัตน์ ราศิริ และ อาจินต์ สงทับ (2561). แนวทางการมีส่วนร่วมภาคีเครือข่ายในการส่งเสริมสุขภาพผู้สูงอายุเพื่อก้าวสู่ “ศตวรรษที่ 21”.วิทยาลัยการสาธารณสุขสิรินธร จังหวัดพิษณุโลก
ประจักษ์ ทรัพย์มณีและมุทิตา มุสิการยกูล (2558). การมีส่วนร่วมของภาคประชาชนในการดูแลผู้สูงอายุกลุ่มติดเตียง ศูนย์บริการสาธารณสุข เทศบาลนครนครราชสีมา. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ ปีที่ 9 ฉบับที่ 2 (กรกฎาคม-ธันวาคม 2558)
ประภาพร จินันทุยา. (2536). คุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุในชุมชนดินแดง. วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต (พยาบาลศาสตร์). บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหิดล.
โพธิ์ศรี แก้วศรีงาม(2564). ระบบการดูแลระยะยาวกับคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุที่มีภาวะพึ่งพิงอำเภอคลองขลุง จังหวัดกำแพงเพชร. วารสารสมาคมเวชศาสตร์ป้องกันแห่งประเทศไทย.11 (2 ) .พฤษภาคม-สิงหาคม 2564
ลัดดา ดำริการเลิศ. (2555). การดูแลผู้สูงอายุแบบบูรณาการในชุมชน: ช่วงที่1 สถานการณ์และความต้องการดูแลผู้สูงอายุในชุมชน. สำนักวิจัยและพัฒนาระบบสุขภาพชุมชนสถาบันพัฒนาสุขภาพ อาเซียนมหาวิทยาลัย มหิดล
เลอศักดิ์ จันทร์น้อย(2562).การพัฒนารูปแบบการดูแลผู้สูงอายุที่มีภาวะพึ่งพิงแบบมีส่วนร่วมของโรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตําบลบ้านหัวถนน. โรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตําบลบ้านหัวถนน ตําบลชะมวง อําเภอควนขนุน จังหวัดพัทลุง
วรางคณา ศรีภูวงษ (2560-2562). การพัฒนารูปแบบการดูแลสุขภาพผู้สูงอายุระยะยาวในกลุ่มที่มีภาวะพึ่งพิง ในเขตตำบลท่าขอนยาง อำเภอกันทรวิชัย จังหวัดมหาสารคาม. คณะสาธารณสุขศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่. วารสารการส่งเสริมสุขภาพและอนามัยสิ่งแวดล้อมล้านนา.10 (2). กรกฎาคม – ธันวาคม 2563
ศศินันท์ สายแวว. (2564). การพัฒนาระบบการดูแลระยะยาวสำหรับผู้สูงอายุที่มีภาวะพึ่งพิงในพื้นที่ตำบลนาเจริญ อำเภอเดชอุดม จังหวัดอุบลราชธานี [วิทยานิพนธ์ปริญญาบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.สถาบันพัฒนาสุขภาพอาเซียน มหาวิทยาลัยมหิดล. (2555). การดูแลผู้สูงอายุแบบบูรณาการในชุมชน สิทธิโชค วรานุสันติกุล. (2546). จิตวิทยาสังคม : ทฤษฎีและการประยุกต์. ซีเอ็ด.
ศศิพัฒน์ ยอดเพชร. (2549). โครงการระบบการดูแลระยะยาวในครอบครัวสำหรับผู้สูงอายุ. สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.
สิตานัน จันทร์โต และพงศ์พิษณุ บุญดา(2560).ผลของรูปแบบการพัฒนาทักษะผู้ดูแลระยะยาวผู้สูงอายุที่มีภาวะพึ่งพิงในชุมชน อำเภอวัดโบสถ์ จังหวัดพิษณุโลก. การประชุมวิชาการระดับชาติ ด้านวิทยาศาสตร์สุขภาพครั้งที่ 1 สำนักวิทยาศาสตร์สุขภาพ มหาวิทยาลัยแม่ฟ้าหลวง
สำนักงานหลักประกันสุขภาพสุขภาพ.(2559). คู่มือระบบการดูแลระยะยาวด้านสาธารณสุข สำหรับผู้สูงอายุที่มีภาวะพึ่งพิงในพื้นที่. กรุงเทพมหานคร สำนักงานหลักประกันสุขภาพแห่งชาติ (สปสช.) (2561). คู่มือสนับสนุนการบริหารจัดการระบบบริการดูแลระยะยาวด้านสาธารณสุขสำหรับผู้สูงอายุที่มีภาวะพึ่งพิง ในระบบหลักประกันสุขภาพแห่งชาติ. กรุงเทพมหานคร
สำนักอนามัยผู้สูงอาย(2563). รายงานประจำปี 2563.กรุงเทพมหานคร
อรวรรณ ศรีเกิน, มิ่งขวัญ ภูหงษ์ทอง และพรรณิภา ไชยรัตน์. (2562). การพัฒนาแนวทางอาสาสมัครดูแลผู้สูงอายุ (Care giver) ในการดูแลระยะยาว สำหรับผู้สูงอายุที่มีภาวะพึ่งพิง. วารสารสำนักงานสาธารณสุขจังหวัดขอนแก่น, 1(2), 39-54
