ผลการใช้ระบบบริการศูนย์นำทางต่อการควบคุมความดันโลหิตในผู้ป่วย โรคความดันโลหิตสูง โรงพยาบาลเพชรบูรณ์

บทคัดย่อ

ระบบบริการศูนย์นำทางเป็นระบบสนับสนุนให้ผู้ป่วยเข้าถึงระบบบริการที่รวดเร็ว และส่งเสริมให้ผู้ป่วยจัดการสุขภาพตนเองที่เหมาะสมกับสถานะสุขภาพ การวิจัยนี้เป็นการวิจัยกึ่งทดลองแบบ 2 กลุ่มวัดก่อนและหลังการทดลอง มีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบผลการใช้ระบบบริการศูนย์นำทางต่อการควบคุมความดันโลหิต คะแนนพฤติกรรมสุขภาพ และค่าใช้จ่ายในการเดินทางในผู้ป่วยโรคความดันโลหิตสูง กลุ่มตัวอย่างเป็นผู้ป่วยโรคความดันโลหิตสูงที่เข้ารับการรักษาที่คลินิกหมอครอบครัวและคลินิกโรคความดันโลหิตสูง โรงพยาบาลเพชรบูรณ์ จำนวน 120 คน แบ่งเป็น 2 กลุ่ม คือ กลุ่มทดลองได้รับบริการระบบบริการศูนย์นำทาง และกลุ่มควบคุมได้รับการบริการรูปแบบปกติ กลุ่มละ 60 คน เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูลได้แก่ แบบสัมภาษณ์การเฝ้าระวังพฤติกรรมสุขภาพและเครื่องวัดความดันโลหิต เก็บรวบรวมข้อมูลระหว่างเดือนมีนาคม– มิถุนายน 2566 วิเคราะห์ผลโดยใช้สถิติ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน
chi-square test, paired t-test และ independent t-test กำหนดระดับนัยสำคัญทางสถิติที่ 0.05

ผลการวิจัย พบว่า ผู้ป่วยโรคความดันโลหิตสูงหลังการใช้บริการระบบศูนย์นำทาง ค่าความดันโลหิตลดลง(systolic BP 125.7 mmHg, 155.3 mmHg, p<0.001, diastolic BP 72.6, 92.1 mmHg, p<0.001) และค่าใช้จ่ายในการเดินทางลดลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (4 บาท, 241 บาท, p<0.001) ในขณะที่ค่าเฉลี่ยคะแนนพฤติกรรมสุขภาพเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติเมื่อเปรียบเทียบกับกลุ่มที่ได้รับการบริการรูปแบบปกติ (3.41, 2.91, p<0.001) โดยสรุป
การใช้ระบบบริการศูนย์นำทางทำให้ผู้ป่วยมีพฤติกรรมสุขภาพดีขึ้น ความดันโลหิตลดลง และลดค่าใช้จ่ายในการเดินทางจึงควรนำระบบบริการศูนย์นำทางไปใช้ในผู้ป่วยโรคความดันโลหิตสูง และโรคอื่นๆเพื่อติดตามการดูแลสุขภาพของผู้ป่วยอย่างต่อเนื่อง ผู้ป่วยเข้าถึงการบริการได้ง่าย สะดวกและลดค่าใช้จ่ายในการเดินทาง