ความสัมพันธ์ของค่าดัชนีมวลกายในหญิงตั้งครรภ์ต่อภาวะแทรกซ้อนในมารดาและทารก ในโรงพยาบาลอรัญประเทศ

บทคัดย่อ

ดัชนีมวลกายของผู้หญิงในวัยเจริญพันธุ์ก่อนการตั้งครรภ์เป็นตัวชี้วัดสถานะทางโภชนาการที่สำคัญ โดยน้ำหนักตัวของผู้หญิงก่อนการตั้งครรภ์ รวมถึงน้ำหนักที่เพิ่มขึ้นระหว่างการตั้งครรภ์ มีผลกระทบต่อสุขภาพของทั้งหญิงตั้งครรภ์และทารกในครรภ์ การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างค่าดัชนีมวลกายและน้ำหนักที่เพิ่มขึ้นระหว่างตั้งครรภ์กับภาวะแทรกซ้อนในมารดาและทารกแรกเกิด โรงพยาบาลอรัญประเทศ เป็นการศึกษาแบบย้อนหลัง Retrospective Cohort Study ในหญิงตั้งครรภ์ที่รับบริการฝากครรภ์ไม่เกิน 12 สัปดาห์และคลอดที่โรงพยาบาลอรัญประเทศ จังหวัดสระแก้ว ระหว่างวันที่ 1 เมษายน พ.ศ. 2566 -31 มีนาคม พ.ศ. 2567 ขนาดตัวอย่างได้ 462 ราย วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณนา และสถิติเชิงอนุมานด้วย Relative risk estimation โดย log-binomial regression ผลการศึกษาหญิงตั้งครรภ์ จำนวน 462 ราย พบว่ามีค่าน้ำหนักดัชนีมวลกายอยู่ในเกณฑ์อ้วน หรือน้ำหนักเกินขึ้นไป 131 ราย (ร้อยละ 28.35) มีค่าน้ำหนักที่เพิ่มขึ้นระหว่างตั้งครรภ์เกินเกณฑ์มาตรฐาน 173 ราย (ร้อยละ 37.45) เมื่อศึกษาความสัมพันธ์หลายตัวแปร โดยควบคุมอายุของมารดา พบว่า ค่าดัชนีมวลกายตั้งแต่น้ำหนักเกินขึ้นไปมีความเสี่ยงต่อภาวะเบาหวานขณะตั้งครรภ์และภาวะทารกตัวโต Adj.RR = 1.84 (95%CI=1.21-2.80), Adj.RR = 4.95 (95%CI=1.99-12.32) ตามลำดับ และน้ำหนักที่เพิ่มขึ้นเกินเกณฑ์มาตรฐานมีความเสี่ยงต่อภาวะครรภ์เป็นพิษ Adj.RR=3.95 (95%CI=1.72-9.06) สรุปได้ว่า ค่าดัชนีมวลกายก่อนตั้งครรภ์และน้ำหนักที่เพิ่มขึ้นระหว่างตั้งครรภ์มีผลกระทบต่อภาวะแทรกซ้อนในมารดาและทารก โดยเฉพาะการเพิ่มความเสี่ยงต่อภาวะเบาหวานขณะตั้งครรภ์และครรภ์เป็นพิษ การควบคุมน้ำหนักก่อนและระหว่างตั้งครรภ์เป็นสิ่งสำคัญที่สามารถลดความเสี่ยงได้