การพัฒนานวัตกรรมทางการพยาบาลในการป้องกันการเกิดแผลกดทับ ในทารกวิกฤต

บทคัดย่อ

          ทารกวิกฤตมีลักษณะทางกายภาพและสรีรวิทยาที่ยังไม่สมบูรณ์ มีข้อจำกัดในการเคลื่อนไหว และจำเป็นต้องใช้อุปกรณ์ทางการแพทย์ ทำให้มีความเสี่ยงต่อการเกิดแผลกดทับ การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัญหาและความจำเป็นในการพัฒนารูปแบบการป้องกันแผลกดทับ ออกแบบและพัฒนานวัตกรรมทางการพยาบาลเพื่อป้องกันการเกิดแผลกดทับ เปรียบเทียบคะแนนเฉลี่ยความรู้ของพยาบาลก่อนและหลังอบรมเชิงปฏิบัติการ และประเมินผลการใช้นวัตกรรมในการปฏิบัติการวิชาชีพ การวิจัยเป็นการวิจัยและพัฒนา ดำเนินการในหอผู้ป่วยหนักทารกแรกเกิด โรงพยาบาลเพชรบูรณ์ ระหว่างกันยายน 2566 ถึง มิถุนายน 2567 แบ่งเป็น 3 ระยะ ได้แก่ การศึกษาสถานการณ์และปัญหา การพัฒนานวัตกรรม และการประเมินผล กลุ่มตัวอย่างประกอบด้วยพยาบาลวิชาชีพ 13 คน และทารกวิกฤต 80 ราย เครื่องมือวิจัยประกอบด้วย นวัตกรรมทางการพยาบาล, แบบบันทึกการใช้และประเมินผล, แบบประเมินความรู้ก่อน–หลังอบรม และแบบประเมินความพึงพอใจของพยาบาล วิเคราะห์ข้อมูลทั่วไปด้วยสถิติเชิงพรรณนา ความแตกต่างระหว่างกลุ่มวิเคราะห์ด้วย Chi-Square อัตราการเกิดแผลกดทับก่อนและหลังใช้นวัตกรรมวิเคราะห์ด้วย Fisher’s Exact Test และคะแนนเฉลี่ยความรู้ของพยาบาลก่อน–หลังอบรมเปรียบเทียบด้วย Paired sample t-test ผลการศึกษาพบว่าทารกวิกฤตยังมีความเสี่ยงต่อการเกิดแผลกดทับและยังไม่มีนวัตกรรมที่เป็นรูปธรรม นวัตกรรมที่พัฒนาขึ้นประกอบด้วย “กล่องปกป้อง” และ “แนวปฏิบัติการพยาบาลเพื่อป้องกันแผลกดทับ” ซึ่งสามารถเพิ่มคะแนนความรู้ของพยาบาลอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p < 0.001) ลดอัตราการเกิดแผลกดทับอย่างมีนัยสำคัญ (p = 0.005) และพยาบาลมีความพึงพอใจต่อการใช้นวัตกรรมในระดับสูงสุด ( = 4.51, S.D. = 0.34) การศึกษาชี้ให้เห็นว่านวัตกรรมดังกล่าวช่วยลดอัตราการเกิดแผลกดทับ เพิ่มคุณภาพชีวิตและพัฒนาการของทารก รวมทั้งสร้างแนวทางการดูแลที่เป็นระบบและสามารถประยุกต์ใช้ในหน่วยงานอื่นได้อย่างเหมาะสม อีกทั้งสามารถต่อยอดขยายผลในระดับพื้นที่และระดับประเทศในอนาคต