การรับรู้และพฤติกรรมการดูแลตนเองเพื่อป้องกันการหกล้มของผู้สูงอายุ โรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบลร่มโพธิ์ อำเภอเมืองสมุทรปราการ จังหวัดสมุทรปราการ
คำสำคัญ:
การรับรู้, พฤติกรรมการดูแลตนเอง, การป้องกันการหกล้มของผู้สูงอายุบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้เป็นการศึกษาเชิงพรรณนาแบบหาความสัมพันธ์ (descriptive correlational research) มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาระดับการรับรู้ ระดับพฤติกรรมการดูแลตนเองเพื่อป้องกันการหกล้ม และศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างระดับการรับรู้ กับระดับพฤติกรรมการดูแลตนเองเพื่อป้องกันการหกล้มของผู้สูงอายุ โรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบลร่มโพธิ์ อำเภอเมืองสมุทรปราการ จังหวัดสมุทรปราการ กลุ่มตัวอย่าง คือ ผู้สูงอายุที่มีอายุ 60 ปีขึ้นไป ในเขตพื้นที่รับผิดชอบของโรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบลร่มโพธิ์ ตำบลเทพารักษ์ อำเภอเมืองสมุทรปราการ จังหวัดสมุทรปราการ จำนวน 350 คน เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูลเป็นแบบสอบถาม วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และทดสอบสมมติฐานโดยใช้สัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์เพียร์สัน (Pearson product moment correlation coefficient) กำหนดระดับนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05
ผลการวิจัยพบว่า 1) ระดับการรับรู้ และพฤติกรรมการดูแลตนเองเพื่อป้องกันการหกล้มโดยรวมมีคะแนนเฉลี่ยอยู่ในระดับมาก 2) การรับรู้เพื่อป้องกันการหกล้มมีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการดูแลตนเองเพื่อป้องกันการหกล้มของผู้สูงอายุ ที่ระดับนัยสำคัญสถิติ 0.05
เอกสารอ้างอิง
กรมควบคุมโรค กระทรวงสาธารณสุข. การป้องกันพลัดตกหกล้มในผู้สูงอายุ. [อินเทอร์เน็ต]. 2565 [เข้าถึงเมื่อ 2567 กุมภาพันธ์19] เข้าถึงได้จาก: https://ddc.moph.go.th/dip/news.php?news=
มุทิตา มุสิการยกูล, สุจิตรา สุคนธทรัพย์. ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์ต่อพฤติกรรมการ ป้องกันการหกล้มของผู้สูงอายุอำเภอเมือง จังหวัดนครราชสีมา. Journal of Sports Science and Health, 2565: 23(2), 143-157.
Phu S, Sturnieks DL, Lord SR, Okubo Y. Impact of ageing, fall history and exercise on postural reflexes following unpredictable perturbations: A systematic review and meta-analyses. Mechanisms of ageing and development, 2022; 203, 111634.
Bates A, Furber S, Sherrington C, van den Dolder P, Ginn K, Bauman A, Tiedemann A. Effectiveness of workshops to teach a home-based exercise program (BEST at Home) for preventing falls in community-dwelling people aged 65 years and over: a pragmatic randomised controlled trial. BMC geriatrics,2022; 22(1), 366.
โสภิตตา แสนวา, นิภา มหารัชพงศ์, เอมอัชฌา วัฒนบุรานนท์, วัลลภ ใจดี. ผลของโปรแกรม ป้องกันการพลัดตกหกล้มโดยประยุกต์ตามแบบแผนความเชื่อ ด้านสุขภาพ ร่วมกับแรงสนับสนุนทางสังคมต่อ พฤติกรรมป้องกันการพลัดตกหกล้ม ของผู้สูงอายุในอำเภอเกาะจันทร์จังหวัดชลบุรี. วารสารวิจัยและพัฒนาระบบสุขภาพ,2565; 15(2), 214-27.
มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุไทย. สถานการณ์ผู้สูงอายุไทย พ.ศ. 2557 มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุไทย (มส.ผส.), 2557.
กมลทิพย์ หลักมั่น. การรับรู้และพฤติกรรมการดูแลตนเองเพื่อป้องกันการหกล้มในผู้สูงอายุ ตำบลทาขุมเงิน อำเภอแม่ทา จังหวัดลำพูน. เชียงใหม่: บัณฑิตวิทยาลัยมหาวิทยาลัยเชียงใหม่, 2559.
ละออม สร้อยแสง, จริยวัตร คมพยัคฆ์, กนกพร นทีธนสมบัติ. (2557). การศึกษาแนวทางการป้องกันการหกล้มในผู้สูงอายุชุมชนมิตรภาพพัฒนา. วารสารพยาบาลทหารบก. 2557, (มกราคม-เมษายน):122-8.
โรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบลร่มโพธิ์. ข้อมูลผู้สูงอายุที่มีอายุ 60 ปีขึ้นไป ในพื้นที่รับผิดชอบของโรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบลร่มโพธิ์ อำเภอเมืองสมุทรปราการ จังหวัดสมุทรปราการ.โรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบลร่มโพธิ์, 2565.
กุลวดี โรจน์ไพศาลกิจ. การวิจัยบริการทางสุขภาพ. ฉะเชิงเทรา: ห้างหุ่นส่วนจำกัด แฮมคอมพิว ออฟเซท; 2554.
วลัยพร นันท์ศุภวัฒน์. (2552). ความท้าทายกับภาวะประชากรผู้สูงอายุขอนแก่น. การพยาบาลผู้สูงอายุ: ข่อนแก่นการพิมพ์.
กรมการแพทย์ กระทรวงสาธารณสุข โดย สถาบันเวชศาสตร์สมเด็จพระสังฆราชญาณสังวรเพื่อผู้สูงอายุ. แบบฟอร์มสำหรับคัดกรองและประเมินสุขภาพผู้สูงอายุ (Basic Geriatric Screening: BGS) ปี2564. กรมการแพทย์ กระทรวงสาธารณสุข; 2564.
วลัยพร นันท์ศุภวัฒน์. ความท้าทายกับภาวะประชากรผู้สูงอายุขอนแก่น. การพยาบาลผู้สูงอายุ: ข่อนแก่นการพิมพ์; 2552.
Likert R. “The Method of Constructing and Attitude Scale” in Attitude Theory and Measurement. New York: Wiley & Son. 1976; P.90-95.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2024 วารสารวิชาการโรงพยาบาลสมุทรปราการ
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
