A STUDY OF OCCUPATIONAL SAFETY, HEALTH AND ENVIRONMENT IN HIGHER EDUCATION INSTITUTIONS: A REVIEW LITERATURE.
Keywords:
SAFETY HEALTH AND ENVIRONMENT PERFORMACES, INSTITUTION OF EDUCATIONAbstract
The study aimed to review research and articles dealing with occupational safety, health, and environment in higher education institutions. By searching in the Google Scholar database and research databases (Thailis) from 2007 to 2016. The key words used were: “safety management”, “safety policy”, “hazard identification” “Higher Education Institutions”, “Universities”, “Ergonomics”, and “Higher Education Institutions”. The results were found 12 research articles and related articles. The results showed that higher education institutions had different occupational safety, health, and environmental performance. It was found that the employees in higher education institutions were at risk of work, whether from their own actions or the working environment. So, if the university is handling safety Occupational Health and Environment management in the higher education institutions, It will reduce the risk and to prevent loss. Additonly, it will be usful to the physical, property or reputation of each institution.
References
กองความปลอดภัยแรงงาน กรมสวัสดิการและคุ้มครองแรงงาน. ความเป็นมาของระเบียบวาระชาติ “แรงงาน ปลอดภัยและสุขภาพอนามัยดี”. เข้าถึงได้จาก http://www.oshthai.org/index.php?option=com_content&view=article&id=33& Itemid=226. เมื่อวันที่ 24 เมษายน พ.ศ. 2560.
พระราชบัญญัติความปลอดภัย อาชีวอนามัย และสภาพแวดล้อมในการทำงาน พ.ศ. 2554. ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 128 ตอน 4 ก. 5-25.
กองความปลอดภัยแรงงาน กรมสวัสดิการและคุ้มครองแรงงาน. สถาบันอุดมศึกษาที่เปิดสอนสาขาอาชีวอนามัยหรือเทียบเท่า. เข้าถึงได้จาก www.oshthai.org/index.php?option=com_content&view=article&id= 92&lang=th. เมื่อวันที่ 24 เมษายน พ.ศ. 2560.
ศูนย์บริหารความปลอภัย อาชีวอนามัย และสิ่งแวดล้อม มหาวิทยาลัยมหิดล. แนวปฏิบัติอาชีวอนามัยและความปลอดภัย มหาวิทยาลัยมหิดล. กรุงเทพฯ: ทองสุขพริ้นท์. 2555.
ประกาศคณะกรรมการเพื่อควบคุมบริหารจัดการด้านความปลอดภัยของห้องปฏิบัติการ ภาควิชาสัตววิทยา คณะวิทยาศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์. นโยบายความปลอดภัยห้องวิจัยกลาง. เข้าถึงได้จาก http://zoo.sci.ku.ac.th/new-website/zoology25-en/file_document/. เมื่อวันที่ 20 เมษายน พ.ศ. 2560.
ประกาศมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. นโยบายความปลอดภัย มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. เข้าถึงได้จาก http://www.rangsitcenter.tu.ac.th/files/TU%20OSH%20COM%20Training/OSH%20com%201 %20policy.pdf. เมื่อวันที่ 20 เมษายน พ.ศ. 2560.
ประกาศมหาวิทยาลัยเชียงใหม่. นโยบายและแนวปฏิบัติด้านความปลอดภัย ทางชีวภาพ ห้องปฏิบัติ และสิ่งแวดล้อม. เข้าถึงได้จาก http://rac.oop.cmu.ac.th/rac-view.php?news_id=126&news=cmuibc. เมื่อวันที่ 20 เมษายน พ.ศ. 2560.
วิไล กวางคีรี. การบริหารความปลอดภัยในสถานศึกษา. รายงานการค้นคว้าอิสระปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร. 2550.
รวิวรรณ หิรัญสุนทร. ทัศนคติของนิสิตต่อการจัดดำเนินการด้านความปลอดภัยในมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ. ปริญญานิพนธ์ การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาการอุดมศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย
มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ. 2555.
นรุตตม์ สหนาวิน. การประเมินความเสี่ยงด้านจุลินทรีย์ในอากาศในห้องเรียน มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ องครักษ์. วารสารคณะพลศึกษา 2555. 15 (ฉบับพิเศษ). 367- 80.
พรเพ็ญ ก๋ำนารายณ์. ผลการสำรวจชี้บ่งอันตรายและวิเคราะห์ความเสี่ยงในห้องปฏิบัติการทางวิทยาศาสตร์ การแพทย์. วารสารวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี 2558. 23(4). 667-81.
จินดาวัลย์ เพ็ชรสูงเนิน สาริณี ลิพันธ์ สุราณี อโณทัย รุ่งรัตน์ และโกวิทย์ ปิยะมังคลา. การชี้บ่งอันตรายห้องปฏิบัติการเคมี: กรณีศึกษาห้องปฏิบัติการเคมีอุตสาหกรรม. SDU Res.J. 2559. 9(1). 21-33.
อุดมวิชช์ พลเยี่ยม และทรงสิริ วิชิรานนท์. การจัดการสารเคมีในห้องปฏิบัติการของสถาบันอุดมศึกษาในประเทศไทย. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลพระนคร. 2552.
ธนา ภิรมย์ สุรสิทธิ์ ระวังวงศ์ และนงนาฎ ระวังวงศ์. การประเมินภาวะความเสี่ยงทางการยศาสตร์จากการทำงานของบุคลากรในสำนักงาน มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลศรีวิชัย. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลศรีวิชัย. 2557.
จุฑาทิพย์ วิญญูเจริญกุล และกลางเดือน โพชนา. การประเมินความเสี่ยงทางการยศาสตร์ของผู้ใช้คอมพิวเตอร์ด้วยวิธี Rapid Office Strain Assessment (ROSA). Journal of Public Health 2558. 45(2). 148-58.
Downloads
Published
Issue
Section
License
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
This article is published under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License (CC BY-NC-ND 4.0), which allows others to share the article with proper attribution to the authors and prohibits commercial use or modification. For any other reuse or republication, permission from the journal and the authors is required.
