การเปรียบเทียบประสิทธิภาพของวัสดุดูดซับในการลดความสั่นสะเทือน ของพนักงานที่ใช้เครื่องบล็อกลมในอู่ซ่อมรถยนต์ อำเภอเมืองพะเยา จังหวัดพะเยา

บทคัดย่อ

           การศึกษาแบบกึ่งทดลองนี้ (Quasi-Experimental Research) มีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินระดับความสั่นสะเทือนเฉพาะมือและแขนในกลุ่มพนักงานอู่ซ่อมรถยนต์ที่ใช้เครื่องบล็อกลม จำนวน 30 คนในอำเภอเมืองจังหวัดพะเยา และเปรียบเทียบระดับความสั่นสะเทือนที่พนักงานได้รับสัมผัสในขณะปฏิบัติงานโดยใช้วัสดุดูดซับ และไม่ใช้วัสดุดูดซับความสั่นสะเทือน (มือเปล่า) ผลการศึกษา พบว่า ระดับความสั่นสะเทือนเมื่อไม่ใช้วัสดุดูดซับ (มือเปล่า) มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 3 m/s² มีค่าเกินมาตรฐาน ISO5349 Exposure Action Value (2.5 m/s2) ผลการเปรียบเทียบระดับความสั่นสะเทือนเมื่อใช้วัสดุดูดซับความสั่นสะเทือน 4 ชนิด กับการไม่ใช้วัสดุดูดซับ (มือเปล่า) โดย paired t-test พบว่ามีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p-value <0.05) โดยระดับความสั่นสะเทือนเมื่อมีการใช้วัสดุดูดซับความสั่นสะเทือน 4 ชนิด คือ ถุงมือยางบิวทิล ถุงมือโฟมยาง ปลอกหุ้มยางบิวทิล และปลอกหุ้มโฟมยาง มีค่าเฉลี่ย 2.13, 2.05, 2.39 และ 2.30 m/s² ซึ่งถุงมือโฟมยาง สามารถลดระดับความสั่นสะเทือนได้มากที่สุด (2.05 m/s²) นอกจากนี้ยังพบว่าพนักงานมีความพึงพอใจในการใช้ปลอกหุ้มยางบิวทิลมากที่สุด รองลงมา คือ ปลอกหุ้มโฟมยาง และถุงมือยางบิวทิล