ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับการสูญเสียการได้ยินของเกษตรกรกลุ่มเพาะปลูก ในจังหวัดขอนแก่น

บทคัดย่อ

          การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยด้านบุคคล อาชีพ พฤติกรรมและสิ่งแวดล้อมกับการสูญเสียการได้ยิน โดยศึกษาในกลุ่มตัวอย่างมี 2 กลุ่ม คือ กลุ่มศึกษา (Case) เป็นกลุ่มเกษตรกรกลุ่มเพาะปลูกในจังหวัดขอนแก่นที่ได้รับการวินิจฉัยว่า สูญเสียการได้ยินด้วยรหัส ICD10 (H83.3 H90.3 H90.4, H90.5) จำนวน 149 คน และกลุ่มควบคุม (Control) เป็นเกษตรกรที่ขึ้นทะเบียนเพาะปลูกในจังหวัดขอนแก่นที่มีการได้ยินปกติ จำนวน 151 คน รวมทั้งสิ้น 300 รายโดยมีเครื่องมือเครื่องมือเก็บรวบรวมข้อมูล คือแบบสัมภาษณ์ปัจจัยที่สัมพันธ์กับการสูญเสียการได้ยิน แบบบันทึกข้อมูลทดสอบสมรรถภาพการได้ยิน เครื่องวัดเสียง (Sound level meter)และเครื่องทดสอบสมรรถภาพการได้ยิน (Audiometer) วิเคราะห์ข้อมูลด้วยการแจกแจงความถี่ ร้อยละ และวิเคราะห์ความสัมพันธ์ตัวแปรเดี่ยว โดยไม่คำนึงถึงตัวแปรอิสระอื่น โดยการวิเคราะห์ logistic regression ผลการศึกษาในครั้งนี้พบว่า ผลการศึกษาในครั้งนี้พบว่า ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับการสูญเสียการได้ยินอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p-value <0.05) มีดังนี้ ปัจจัยด้านลักษณะส่วนบุคคล ได้แก่เพศอายุรายได้ โรคประจำตัวเคยมีอาการเสียงดังในหู และเคยทำงานสัมผัสเสียงดัง ปัจจัยด้านอาชีพ ได้แก่ การทำงานกับเครื่องจักรกลทางการเกษตร การเคยทำงานในอุตสาหกรรมที่มีเสียงดัง ระยะเวลาสัมผัสเสียงดังอายุงาน และการสวมใส่อุปกรณ์ป้องกันอันตรายจากเสียงดังขณะปฏิบัติงานในอุตสาหกรรม และปัจจัยด้านพฤติกรรมและสิ่งแวดล้อม ได้แก่ การแคะหูด้วยสำลีพันก้าน หรืออย่างอื่นเป็นประจำเป็นหวัดบ่อยและสั่งน้ำมูกแรงๆ เป็นประจำ การยิงปืน/เคยยิงปืน และปั่นจักรยาน/ขี่มอเตอร์ไซด์โดยไม่ใส่หมวกกันน็อคผลการศึกษานี้ ชี้ให้เห็นปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับการสูญเสียการได้ยินของเกษตรกรกลุ่มเพาะปลูกสามารถนำเป็นข้อมูลพื้นฐานในการกำหนดแนวทางเพื่อการตรวจคัดกรอง การป้องกันและเฝ้าระวังสุขภาพการได้ยินของกลุ่มเกษตรกรเพาะปลูก เพื่อลดจำนวนผู้ป่วยสูญเสียการได้ยินของเกษตรกรต่อไป