The Effect of Smartphone Applications on Mental Health Literacy and Mental Health Care Behaviors of Caregivers for Dependent Elderly in Chanuman District Amnat Charoen Province

ผลของแอปพลิเคชันในสมาร์ตโฟนต่อความรอบรู้ด้านสุขภาพจิตและพฤติกรรม การดูแลสุขภาพจิตของผู้ดูแลผู้สูงอายุที่มีภาวะพึ่งพิง ในพื้นที่อำเภอชานุมาน จังหวัดอำนาจเจริญ

Authors

  • Benchamas khinanti Mahidol University Amnatchareon Campus
  • Nadeelah Salaeming Mahidol University Amnatchareon Campus
  • Munchupha Thaworawan Mahidol University Amnatchareon Campus
  • Khanitda Klinom Chanuman Hospital, Amnatchreon
  • Kornkawat Darunikorn Mahidol University Amnatchareon Campus
  • Prasert Prasomruk Mahidol University Amnatchareon Campus

Keywords:

Smartphone applications, Mental health literacy, Caregivers for dependent elderly

Abstract

This quasi-experimental research aimed to study the effects of smartphone applications on mental health literacy and mental health care behaviors of caregivers for dependent elderly people in Chanuman district, Amnat Charoen province. The sample group received knowledge media on mental health care, caregivers for the elderly dependent and mental health screening through a smartphone application. The sample size was calculated by comparing means equation of two independent groups, in the total of 25 people, using simple random sampling. Data was collected by using assessment of mental health literacy and mental health care behavior in caregivers of dependent elderly people with a reliability of 0.98. Descriptive and inferential statistics have used to analyzed data with Paired-Sample T Test.

The results indicate that most of the sample group was female, aged 40–59 years. The average caregiving duration for the elderly was 1-9 years. Caregivers generally report happiness in taking care of the elderly. After experiment, the mean score of caregivers increased mental health literacy of increased at 69.32 (S.D.=6.84), compared with before experiment at 53.44 (S.D.=6.17) with a statistically significant (p-value<.001).  After experiment, the mean score of caregivers increased mental health caregiving behavior of increased at (3.88, SD=0.22), compared with before experiment at (2.97, SD=0.42) with a statistically significant (p-value<.001).

Therefore, the promotion of smartphone app-based interventions for enhancing mental health knowledge and caregiving behaviors should be applied for various health-related issues.

References

ศุทธิดา ชวนวัน, กาญจนา เทียนลาย, วิชาญ ชูรัตน์ และคณะ. Research Brief การเข้าถึงระบบบริการทางสังคมของประชากรในครัวเรือนก่อนวัยสูงอายุและผู้สูงอายุ ที่มีรูปแบบการอยู่อาศัยต่างกันเพื่อนำไปสู่แนวทางการสนับสนุนการบริการที่เหมาะสม. หนังสือและรายงานวิจัย. 2565[27 ตุลาคม 2566]. เข้าถึงได้จาก: https://ipsr.mahidol.ac.th/post_research.

สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. การคาดประมาณประชากรของประเทศไทย พ.ศ. 2553-2583. หนังสือและรายงานวิจัย. 2556[13 มีนาคม 2557]. เข้าถึงได้จาก: https://ipsr.mahidol.ac.th/wp-content/uploads/2022/03/Report-File-408.pdf.

สำนักงานคณะกรรมการสุขภาพ แห่งชาติ. สถิติผู้ป่วยติดบ้าน และผู้ป่วยติดเตียง.2562[15 ตุลาคม 2566]. เข้าถึงได้จาก: https://www.nationalhealth.or.th.

โรงพยาบาลชานุมาน. (2566). ฝ่ายงานการพยาบาลผู้ป่วยนอก.

สายพิณ เกษมกิจวัฒนา, ปิยะภรณ์ ไพรสนธิ์. ญาติผู้ดูแลผู้ป่วยเรื้อรัง: กลุ่มเสี่ยงที่ไม่ควรมองข้าม. วารสาร สภาการพยาบาล. 2557; 29: 22-31.

อัตราส่วนเกื้อหนุนสำนักงานสถิติแห่งชาติ. รายงานสำรวจประชากรสูงอายุในประเทศไทย. 2564. กรุงเทพฯ: สำนักงานสถิติแห่งชาติ

Jung-Won L, Zebrack B. Caring for family members with chronic physical illness: A critical review of caregiver literature. Health Qual life Outcome. 2004; 2: 1-9.

Schure LM, Heuvel ETP, Stewart RE, et al. Beyond stroke: Description and evaluation of an effective intervention to support family caregivers of stroke patients. Patient Education and Counseling. 2006; 62: 46-55.

พัชรา เสถียรพักตร์, โสภาพันธ์ สอาด, รุจิตรา วันวิชา และคณะ. ประสิทธิผลของการอบรมการดูแลผู้สูงอายุติดเตียงโดยใช้สื่อแอปพลิเคชันบนมือถือต่อระดับความรู้ความเข้าใจของผู้ดูแล. วารสารพยาบาลกระทรวงสาธารณสุข. 2563; 30: 47-56.

ณัฐปัณฑ์ แก้วเงิน, พูลสุข เจนพานิชย์วิสุทธิพันธ์ และอนันต์นิตย์ วิสุทธิพันธ์. ผลของโปรแกรมควบคุมการชักผ่านแอปพลิเคชันไลน์ต่อความรอบรู้ด้านสุขภาพและพฤติกรรมสุขภาพของผู้ป่วยโรคลมชัก. วารสารรามาธิบดีพยาบาลสาร. 2565; 28: 109-126.

จินตนา ยูนิพันธ์. ปัจจัยที่สัมพันธ์กับพฤติกรรมการดูแลตนเองด้านสุขภาพจิตของประชาชนไทยภาคกลาง. รายงานการวิจัย. กรุงเทพมหานคร: คณะพยาบาลศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย; 2534.

สุธิดา นครเรียบ, ดวงรัตน์ วัฒนกิจไกรเลิศ, พย.ด. วิชชุดา เจริญกิจการ และคณะ. ประสิทธิผลของโมบายแอพพลิเคชั่นต่อความร่วมมือ ในการรับประทานยาในผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมอง. วารสารพยาบาลศาสตร์. 2560; 35: 58-69.

เพ็ญศิริ มรกต, กิตติกร นิลมานัต และยาวรัตน์ มัชฌิม. (2558). ผลของโปรแกรมส่งเสริมการปรับตัวของญาติผู้ดูแลผู้ป่วยระยะสุดท้ายที่เจ็บป่วยด้วยโรคเรื้อรัง. วารสารสภาการพยาบาล. 2558; 30: 33-45.

Downloads

Published

2024-06-28

How to Cite

khinanti, B., Salaeming, N. ., Thaworawan, M. ., Klinom, K. ., Darunikorn, K. ., & Prasomruk, P. . (2024). The Effect of Smartphone Applications on Mental Health Literacy and Mental Health Care Behaviors of Caregivers for Dependent Elderly in Chanuman District Amnat Charoen Province: ผลของแอปพลิเคชันในสมาร์ตโฟนต่อความรอบรู้ด้านสุขภาพจิตและพฤติกรรม การดูแลสุขภาพจิตของผู้ดูแลผู้สูงอายุที่มีภาวะพึ่งพิง ในพื้นที่อำเภอชานุมาน จังหวัดอำนาจเจริญ. Journal of Nursing and Health Sciences Nakhon Phanom University, 2(1), e1986. Retrieved from https://he03.tci-thaijo.org/index.php/bcnnjournal/article/view/1986

Issue

Section

Research Articles