การตรวจสอบความตรงเชิงโครงสร้างของแบบวัดภาวะบีบคั้นทางจิตวิญญาณสำหรับผู้ป่วยโรคไม่ติดต่อเรื้อรังประเทศไทย

An Examination of the Construct Validity of the Spiritual Distress Scale for Patients with Chronic Non-Communicable Diseases in Thailand

บทคัดย่อ

การศึกษาวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อตรวจสอบความตรงเชิงโครงสร้างของแบบวัดภาวะบีบคั้นทาง จิตวิญญาณสำหรับผู้ป่วยโรคไม่ติดต่อเรื้อรังประเทศไทย กลุ่มตัวอย่างคือ ผู้ป่วยโรคไม่ติดต่อเรื้อรัง จำนวน 400 คน   เข้ารับบริการที่โรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบล 8 แห่ง ของประเทศไทย เก็บรวบรวมข้อมูลระหว่างเดือนพฤษภาคม ถึง เดือน สิงหาคม พ.ศ. 2566 เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ 1) แบบบันทึกข้อมูลส่วนบุคคล และ 2) แบบวัดภาวะบีบคั้นทางจิตวิญญาณสำหรับผู้ป่วยโรคไม่ติดต่อเรื้อรังประเทศไทย ซึ่งมีค่าความตรงเชิงเนื้อหา 0.97 และค่าความเชื่อมั่นสัมประสิทธิ์แอลฟาครอนบาค 0.98 วิเคราะห์ข้อมูลส่วนบุคคลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน วิเคราะห์ความตรงเชิงโครงสร้างด้วยการวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยัน

            ผลการศึกษา พบว่า แบบวัดภาวะบีบคั้นทางจิตวิญญาณสำหรับผู้ป่วยโรคไม่ติดต่อเรื้อรังมีความตรงเชิงโครงสร้าง โดยมีค่า  = 1483.03, df = 745, /df = 1.99, CFI = 0.96, TLI = 0.95, RMSEA = 0.05 และ SRMR = 0.04 แบบวัดมีทั้งหมด 5 องค์ประกอบ ได้แก่ 1) การสูญเสียความภาคภูมิใจ ความหมายและเป้าหมายในชีวิต 2) การสูญเสียความสัมพันธ์ที่ดีกับตนเองและผู้อื่น 3) การสูญเสียความหวังและความเข้มแข็งภายในจิตใจ 4) การสูญเสียความสัมพันธ์ที่ดีกับธรรมชาติและพลังที่เหนือกว่า และ 5) การแสดงออกทางด้านร่างกาย โดยมีค่าน้ำหนักองค์ประกอบระหว่าง 0.68-0.95 และค่าสัมประสิทธิ์การพยากรณ์ระหว่าง ร้อยละ 46.60-90.60 แบบวัดนี้สามารถนำไปใช้ในการประเมินภาวะบีบคั้นทางจิตวิญญาณ เพื่อให้การดูแลด้านจิตวิญญาณที่เหมาะสมสำหรับผู้ป่วยโรคไม่ติดต่อเรื้อรังที่มีภาวะบีบคั้นทางจิตวิญญาณ