ผลของโปรแกรมการออกกำลังกายกล้ามเนื้อสะบักแบบประยุกต์ต่อความปวด การสูญเสียสมรรถภาพข้อไหล่ คุณภาพชีวิต และช่วงการเคลื่อนไหวของข้อไหล่ในผู้ป่วยข้อไหล่ติดของโรงพยาบาลปะนาเระ
คำสำคัญ:
การออกกำลังกายกล้ามเนื้อสะบัก, ความปวด, การเคลื่อนไหวของข้อไหล่, คุณภาพชีวิต, ข้อไหล่ติดบทคัดย่อ
การวิจัยแบบกึ่งทดลองนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของโปรแกรมการออกกำลังกายกลุ่มกล้ามเนื้อสะบักแบบประยุกต์ในผู้ป่วยข้อไหล่ติดของโรงพยาบาลปะนาเระ กลุ่มตัวอย่างคือผู้ป่วยข้อไหล่ติดทั้งหมด 22 คน แบ่งเป็นกลุ่มควบคุมและกลุ่มทดลองกลุ่มละ 11 คน ทั้ง 2 กลุ่มได้รับสมุดบันทึกการออกกำลังกาย มีทั้งหมด 5 ท่า กลุ่มทดลองได้รับการออกกำลังกายกล้ามเนื้อสะบักแบบประยุกต์ หลังการมารับบริการกายภาพบำบัดทุกครั้ง โดยมีทั้งหมด 7 ท่า ระยะเวลาโปรแกรมการออกกำลังกาย 6 สัปดาห์ เครื่องมือที่ใช้เก็บรวบรวมข้อมูล คือ เครื่องมือประเมินสุขภาพและทดสอบสมรรถภาพร่างกาย วิเคราะห์ข้อมูลโดยสถิติ independent samples t-test และ paired samples t-test
ผลการวิจัยพบว่า ก่อนการทดลอง ทุกตัวแปรไม่มีความแตกต่างกัน หลังการฝึกเป็นระยะเวลา 6 สัปดาห์ พบว่ากลุ่มทดลอง มีค่าดัชนีความเจ็บปวดและการสูญเสียสมรรถภาพของข้อไหล่ (SPADI) ลดลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<0.05) คะแนนความเจ็บปวด (NRS) มีค่าลดลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<0.05) และคะแนนคุณภาพชีวิต (Quick DASH) มีค่าลดลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<0.05) และช่วงการเคลื่อนไหวของข้อไหล่ (ROM) ในทุกทิศทาง มีค่าเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<0.05) ซึ่งบ่งบอกได้ว่า ข้อไหล่มีการทำงานที่ดีขึ้น
ข้อเสนอแนะ ควรนำการออกกำลังกายกล้ามเนื้อสะบักแบบประยุกต์ไปใช้ เพื่อเพิ่มช่วงการเคลื่อนไหวของ ข้อไหล่ได้ทุกทิศทาง (ROM) ลดอาการปวด และเพิ่มการทำงานของข้อไหล่ได้ดีขึ้น
เอกสารอ้างอิง
จุธชัย ไทรทอง. (2561). ผลของการฝึกความมมั่นคงและความพร้อมในการเคลื่อนไหวทางอ้อมที่มีต่อมุมในการเคลื่อนไหวและคะแนนความปวดในผู้สูงอายุที่มีปัญหาข้อไหล่ติด (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
จุไร รัฐวงษา, นิตยา วิริยะธารากิจ และศิริวรรณ มโนปัญจสิริ. (2561). ความตรงของแบบสอบถาม Quick DASH ฉบับภาษาไทยในภาวะข้อไหล่ติด. วารสารโรงพยาบาลชลบุรี, 42(1), 11-18.
ธีรภัทร์ รักษาพล. (2564). ประสิทธิผลของโปรแกรมการออกกำลังกายเสริมความมั่นคงของข้อไหล่ร่วมกับการรักษาทางกายภาพบำบัดแบบเดิม กับการรักษาทางกายภาพบำบัดแบบเดิมในผู้ป่วยข่อไหล่ติดของโรงพยาบาลมหาราชนครราชสีมา. วารสารโรงพยาบาลมหาสารคาม, 18(3), 27-39.
นิตยา วิริยะธารากิจ, กนกวรรณ วังยพงศ์สถาพร, สิริพิชญ์ เจริญสุขศิริ และสุจิมา วุฒิเมธา. (2564). ความสามารถของแขนในภาวะที่มีและไม่มีอาการปวดกล้ามเนื้อสะบัก. วารสารมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, 35(3), 148-156.
ปิยภรณ์ รุ่งโสภาสกุล, เจริญ กระบวนรัตน์, และ ราตรี เรืองไทย. (2559). การเปรียบเทียบผลการฝึกด้วยยางยืดเพื่อเพิ่มความแข็งและความอดทนที่มีต่อช่วงการเคลื่อนไหวข้อไหล่ในผู้ป่วยหญิงที่มีภาวะข้อไหล่ติดแข็ง. วารสารวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีการกีฬา, 14(2), 129-141.
รุ้งทิพย์ พันธุเมธากุล, สุภาภรณ์ ผดุงกิจ, สาวิตรี วันเพ็ญ, จตุรัตน์ กันต์พิทยา, ธงชัย ประฏิภาณวัตร, และมณเฑียร พันธุเมธากุล. (2564). ผลระยะสั้นของการออกกำลังกายแบบชักรอกต่อภาวะข้อไหล่ติดในผู้ป่วยเบาหวาน. วารสารกายภาพบำบัด, 33(3), 127-134.
สายใจ นกหนู, มณีภรย์ บกสวัสดิ์, และมุคลิส อาม๊ะ. (2561). ผลของโปรแกรมการออกกำลังกายต่ออาการปวดและองศาการเคลื่อนไหวในผู้ป่วยที่มีภาวะข้อไหล่ยึดติด. วารสารมหาวิทยาลัยนราธิวาสราชนครินทร์, 10(1), 88-98.
สิริกมล นิลกำแหง. (2564). ผลของการยืดเหยียดกล้ามเนื้อและการฝึกด้วยแรงต้านที่มีต่อช่วงการเคลื่อนไหวของข้อไหล่ในผู้ป่วยหญิงที่มีภาวะข้อไหล่ติดแข็ง (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
สุภาพร วรรณมณี และอรวรรณ ประศาสน์วุฒิ. (2562). ประสิทธิผลของการออกกำลังกายเสริมความมั่นคงของข้อไหล่ในผู้ป่วยถุงหุ้มข้อไหล่ยึดติด. วารสารกายภาพบำบัด, 41(3), 112-128.
สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2563). การสำรวจจำนวนผู้ป่วยนอก จำแนกตามกลุ่มสาเหตุป่วย 21 โรค จากสถานบริการสาธารณสุข ของกระทรวงสาธารณสุข ทั่วราชอาณาจักร พ.ศ.2554 – 2563. http://statbbi.nso.go.th/staticreport/page/sector/th/05.aspx
Beaton, D. E., Wright, J. G., Katz, J. N., & Upper Extremity Collaborative Group (2005). Development of the QuickDASH: Comparison of three item-reduction approaches. The Journal of Bone and Joint Surgery, 87(5), 1038–1046. https://doi.org/10.2106/JBJS.D.02060
Chard, M. D., Hazleman, R., Hazleman, B. L., King, R. H., & Reiss, B. B. (1991). Shoulder disorders in the elderly: A community survey. Arthritis and rheumatism, 34(6), 766–769. https://doi.org/10.1002/art.1780340619
Clement, R. G., Ray, A. G., Davidson, C., Robinson, C. M., & Perks, F. J. (2013). Frozen shoulder: Long-term outcome following arthrographic distension. Acta Orthopaedica Belgica, 79(4), 368–374.
Lewis, J. (2015). Frozen shoulder contracture syndrome - Aetiology, diagnosis and management. Manual Therapy, 20(1), 2–9. https://doi.org/10.1016/j.math.2014.07.006
Park, C., Lee, S., Yi, C. W., & Lee, K. (2015). The effects of extracorporeal shock wave therapy on frozen shoulder patients’ pain and functions. Journal of Physical Therapy Science, 27(12), 3659–3661. https://doi.org/10.1589/jpts.27.3659
Seffinger, M. A., Hruby, R. J., & Kuchera, W. A. (2015). Evidence Base Manual Medicine: Philadelphia. (2nd ed.). Elsevier.
Yeole, L. U., Dighe, D. P., Gharote, M. D., Panse, S. R., & Shweta A. K. (2017). Effectiveness of movement with mobilization in adhesive capsulitis of shoulder: Randomized controlled trial. Indian Journal of Medical Research and Pharmaceutical Sciences, 4(2), 1-8. https://doi.org/10.5281/zenodo.266638
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 วิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนี พุทธชินราช
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
