การพัฒนารูปแบบการดูแลผู้สูงอายุภาวะสมองเสื่อมโดยการมีส่วนร่วม ของเครือข่ายชุมชนโรงพยาบาลอาจสามารถ

ผู้แต่ง

  • อังคณารัชต์ แก้วแสงใส -
  • ทองมี ผลาผล

คำสำคัญ:

ภาวะสมองเสื่อม , การดูแลโดยการมีส่วนร่วมของชุมชน , เครือข่ายสุขภาพปฐมภูมิ , ภาระผู้ดูแล

บทคัดย่อ

         การวิจัยนี้เป็นการวิจัยและพัฒนา มีวัตถุประสงค์เพื่อ พัฒนารูปแบบการดูแลผู้สูงอายุภาวะสมองเสื่อมโดยการมีส่วนร่วมของเครือข่ายชุมชนโรงพยาบาลอาจสามารถ กลุ่มตัวอย่าง ประกอบด้วย 1) ผู้มีส่วนได้เสียหลัก จำนวน 25 คน (อาทิ เจ้าหน้าที่สาธารณสุข, อสม. แกนนำชุมชน เจ้าหน้าที่ อบต.) เก็บข้อมูลด้วยการสัมภาษณ์แบบกึ่งโครงสร้างและสนทนากลุ่ม วิเคราะห์ข้อมูลโดยการวิเคราะห์เนื้อหา (Content analysis) และ 2) ผู้สูงอายุภาวะสมองเสื่อมที่เข้าร่วมโปรแกรม จำนวน 30 คน เก็บข้อมูลด้วยแบบประเมิน ความสามารถในการทำกิจวัตรประจำวัน (ADL) และแบบประเมินสมรรถภาพสมอง มีค่าความเที่ยงตรงโดยใช้ค่าสัมประสิทธิ์อัลฟาของครอนบาร์ค (Cronbach’s alpha coefficient) เท่ากับ 0.87 และ 0.90 ตามลำดับวิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติ Paired sample t-test

         ผลการศึกษาดังนี้

         1) สถานการณ์และปัญหา พบว่าผลคัดกรองสมองเสื่อม สูงถึง 439 ราย ในปี พ.ศ. 2567 แต่มีผู้ ได้รับการวินิจฉัยและดูแลต่อเนื่องในโรงพยาบาลเพียง 13 ราย ซึ่งบ่งชี้ถึง ช่องว่างการส่งต่อและการดูแลที่รุนแรง

         2) รูปแบบการการดูแล (Model) ที่เน้นการมีส่วนร่วมทั้ง 2 วงรอบ โดยมุ่งเน้นการสร้างระบบ Fast-track การส่งต่อผู้ป่วยกลุ่มเสี่ยง การจัดทำ Care plan รายบุคคล โดยแพทย์ การฝึกอบรม อสม. ให้เป็น Dementia care coordinator ในการกระตุ้นสมองและฟื้นฟู ADL และการ จัดตั้ง “เครือข่ายอาสาดูแลผู้สูงอายุสมองเสื่อม” ร่วมกับ อบต. เพื่อส่งเสริมกิจกรรมกระตุ้นสมองในชุมชน

         3) ผลการประเมินประสิทธิผล พบว่าผู้สูงอายุภาวะสมองเสื่อมค่าเฉลี่ยคะแนนการทำกิจวัตรประจำวัน ADL หลังเข้าร่วมการพัฒนารูปแบบ เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ p-value<0.001 จาก 9.41 เป็น 10.56 คะแนน และคะแนนเฉลี่ยระดับภาวะสมองเสื่อม (TMSE) สูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ
p
-value<0.001 จาก 14.03 เป็น 16.27 คะแนน

เอกสารอ้างอิง

World Health Organization. Dementia [Internet]. 2025 [cited 2025 Oct 7]. Available from:

https://www.who.int/news-room/fact-sheets/detail/dementia.

Poon AN, Xiang Y, Zavalishina Y, Ayanian S, Aitken CF, Procter AC, et al. Systematic review estimating the burden

of dementia in the WHO Southeast Asia Region using Bayesian and frequentist approaches. Journal of Global

Health. 2020;10(2):020701.

มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุไทย. ภาวะสมองเสื่อม ป่วยเพิ่มปีละ 1 แสนราย [อินเตอร์เน็ต]. 2563 [เข้าถึงเมื่อ 7 พ.ย. 2568].

เข้าถึงได้จาก: https://thaitgri.org/?p=38965.

ศุภมาส อำพล, นิตยา เพ็ญศิรินภา และพรทิพย์ กีระพงษ์. การวิเคราะห์ต้นทุนกิจกรรมการบริการตรวจวินิจฉัยภาวะสมองเสื่อม ในงาน

ผู้ป่วยนอกโรงพยาบาลประสาท เชียงใหม่. วารสารวิชาการสาธารณสุขชุมชน. 2564;7(2):62-71.

Watt JA, Goodarzi Z, Veroniki AA, Nincic V, Khan PA, Ghassemi M, et al. Comparative efficacy of interventions for

reducing symptoms of depression in people with dementia: systematic review and network meta-analysis. Bmj.

;372.

Zhang W, Low L-F, Schwenk M, Mills N, Gwynn JD andClemson L. Review of gait, cognition, and fall risks with

implications for fall prevention in older adults with dementia. Dementia and geriatric cognitive disorders.

;48(1-2):17-29.

World Health Organization. Global action plan on the public health response to dementia 2017-2025 [Internet].

[cited 2025 Oct 7]. Available from: https://www.who.int/publications/

i/item/global-action-plan-on-the-public-health-response-to-dementia-2017---2025.

การพัฒนารูปแบบและเทคโนโลยีเพื่อการดูแลผู้สูงอายุที่มีภาวะสมองเสื่อมโดยการมีส่วนร่วมของครอบครัวและชุมชน [อินเตอร์เน็ต].

[เข้าถึงเมื่อ 7 พ.ย. 2568]. เข้าถึงได้จาก: https://buuir.buu.ac.th/handle/1234567890/3981.

อัจฉราภรณ์ ใจกล้าม, กัญญาณัฏฐ์ สาธกธรณ์ธันย์, นราวดี สมฤทธิวรากุล และวรลักษณ์ คิดอ่าน. การพัฒนารูปแบบการส่งเสริมสุขภาพ

ผู้สูงอายุกลุ่มเสี่ยงต่อภาวะสมองเสื่อมโดยการมีส่วนร่วมของชุมชน. วารสารวิจัยเพื่อการส่งเสริมสุขภาพและคุณภาพชีวิต.

;5(2):15-29.

บุษกล ศุภอักษร. ผลของโปรแกรมการพยาบาลที่บ้านร่วมกับการมีส่วนร่วมของครอบครัวและชุมชนต่อปัญหาพฤติกรรมและจิตใจของผู้

สูงอายุสมองเสื่อมในชุมชน. วารสารการพยาบาลจิตเวชและสุขภาพจิต. 2567;38(3):1-14.

Health Data Center. จำนวนผู้สูงอายุในเขตพื้นที่รับผิดชอบ จำแนกตามความสามารถในการทำกิจวัตรประจำวัน; 2567.

สำนักงานสาธารณสุขจังหวัดร้อยเอ็ด. รายงานประเมินภาวะสมองเสื่อม AMT ปีพ.ศ. 2565-2567; 2567.

โรงพยาบาลอาจสาสมารถ. ข้อมูลคลินิกผู้สูงอายุโรงพยาบาลอาจสามารถ ปี พ.ศ. 2567; 2567.

dan Mc Taggart K. The Action Research Planner. Deakin: Deakin University Press; 1988.

Laohaprasitiporn P, Jarusriwanna A andUnnanuntana A. Validity and Reliability of the Thai Version of the Barthel

Index for Elderly Patients with Femoral Neck Fracture. Journal of the Medical Association of Thailand. 2017;100(5).

อรวรรณ์ คูหา, บูริณี บุญมีพิพิธ, จิตนภา วณิชวโรตฒ์ และนันทศักดิ์ ธรรมานวัตร์. การเปรียบเทียบความสัมพันธ์แบบทดสอบสภาพ

สมองเสื่อมเบื้องต้น (ฉบับภาษาไทย) (MMSE-Thai) 2002 และแบบทดสอบสมรรถภาพสมองไทย(TMSE) ในหารคัดกรองผู้สูงอายุ

ภาวะสมองเสื่อม. วารสารพฤฒาวิทยาและเวชศาสตร์ผู้สูงอายุ. 2552;10(1):19-24.

สุปัญญา นนทะเสน. การพยาบาลผู้สูงอายุสมองเสื่อม ในระบบการดูแลระยะยาว: กรณีศึกษาเปรียบเทียบ 2 ราย. วารสารอนามัยสิ่ง

แวดล้อมและสุขภาพชุมชน. 2568;10(1):285-93.

World Health Organization. Global action plan on the public health response to dementia 2017-2025 [Internet].

[cited 2025 Dec 17]. Available from: https://www.who.int/publications/

i/item/global-action-plan-on-the-public-health-response-to-dementia-2017---2025.

Prince M, Bryce R andFerri C. World Alzheimer Report 2011: The benefits of early diagnosis and intervention:

Alzheimer's Disease International London; 2011.

อัจฉราภรณ์ ใจกล้า, กัญญาณัฏ ฐ์ สาธกธรณ์ธันย์, นราวดี สมฤทธิวรากุล และ รลักษณ์ คิดอ่าน. การพัฒนารูปแบบการส่งเสริมสุขภาพ

ผู้สูงอายุกลุ่มเสี่ยงต่อภาวะสมองเสื่อมโดยการมีส่วนร่วมของชุมชน. วารสารการวิจัยเพื่อการส่งเสริมสุขภาพและคุณภาพชีวิต.

(2):15-29.

พิสมัย ศรีทำนา และ ทธิรงค์ เรืองฤทธิ์. พัฒนารูปแบบการดูแลผู้สูงอายุสมองเสื่อมในระบบการดูแลระยะยาวโดยการมีส่วนร่วมของ

ครอบครัวและชุมชน จังหวัดมหาสารคาม. วารสาริจัยและพัฒนานวัตกรรมทางสุขภาพ. 2523;4(3):192-202.

สุทธิศรี ตระกูลสิทธิโชค และ าทิตยา สุวรรณ์. ผลของโปรแกรมการกระตุ้นการรู้คิดต่อความสามารถในการรู้คิด และความสามารถใน

การทำกิจวัตรประจำวัน ในผู้สูงอายุที่เสี่ยงหรือมีภาวะสมองเสื่อม. วารสารสภากาชาดไทย. 2559;9(2):145-58.

กันตาภัทร บุญวรรณ, พรพรรณ พุ่มประยูร, บุรัสกร จันทร์ศรี, ตฤณ ทิพย์สุทธิ์ และ ลยา มั่นล้วน. การป้องกันภาวะสมองเสื่อมในผู้สูง

อายุด้วยการบริหารนิ้วมือ. วารสารศูนย์อนามัยที่ 9: วารสารส่งเสริมสุขภาพและอนามัยสิ่งแวดล้อม. 2568;19(1):298-307.

ผกามาศ พิมพ์ธารา. ผลของโปรแกรมกระตุ้นศักยภาพสมองด้านการรู้คิดต่อการรู้คิดในผู้สุงอายุที่มีภาวะการรู้คิดบกพร่องเล็กน้อยใน

ชุมชน: มหาวิทยาลัยบูรพา; 2565.

Aguirre E andWerheid K. Guidelines for adapting cognitive stimulation therapy to other cultures. Cognitive

Stimulation Therapy for Dementia: Routledge; 2017:177-93p.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

19-12-2025

รูปแบบการอ้างอิง

1.
แก้วแสงใส อ, ผลาผล ท. การพัฒนารูปแบบการดูแลผู้สูงอายุภาวะสมองเสื่อมโดยการมีส่วนร่วม ของเครือข่ายชุมชนโรงพยาบาลอาจสามารถ. Health. R10. J. [อินเทอร์เน็ต]. 19 ธันวาคม 2025 [อ้างถึง 29 ธันวาคม 2025];13(2):137-52. available at: https://he03.tci-thaijo.org/index.php/HPC10Journal/article/view/5005