บทเรียนการพัฒนาตามบทบาทภารกิจยุทธศาสตร์ภายใต้ระบบบัญชาการเหตุการณ์ ในการป้องกันและควบคุมโรคเขตสุขภาพที่ 7: กรณีโควิด-19

Kangsadal Suwannarong; Chutima Wachrakul; Rattanaporn Yossri

Authors

Kangsadal Suwannarong Office of Disease Prevention and Control Region 7 Khon Kaen
Chutima Wachrakul Office of Disease Prevention and Control Region 7 Khon Kaen
Rattanaporn Yossri Office of Disease Prevention and Control Region 7 Khon Kaen

Keywords:

Strategic Technical Advisory Group, Incident Command System, COVID-19 , Disease Prevention and Control, Lessons Learned

Abstract

This study aimed to enhance strategic and academic management capabilities within the incident command system and develop evidence-based recommendations for strengthening disease prevention and control operations in response to COVID-19 in Health Region 7. A participatory action research methodology was employed, utilizing McKinsey's 7S Framework as the analytical framework. The research was conducted from October 2020 to April 2022 across three phases:1) baseline data collection, 2) capacity development implementation, and 3) outcome evaluation. Data were collected from 82 participants comprising health region administrators, physicians, nurses, and public health professionals operating within the incident command system at regional and provincial levels. Findings revealed that Health Region 7 possessed a well-defined organizational structure implementing the 6C strategy with decentralized decision-making authority across management tiers. However, significant capacity gaps were identified in personnel competencies, particularly in incident action planning, strategic linkage analysis, advanced epidemiological analysis utilizing sophisticated statistical tools, risk assessment, and emerging disease trend forecasting. Capacity development interventions through strategic communication, mentoring, and coaching resulted in comprehensive incident action plan development across all provinces.The study recommends that strategic personnel should receive systematic competency development in incident action planning and business continuity planning, leadership in after-action reviews, continuous monitoring and evaluation, strategic linkage analysis, information retrieval systems, and regulatory compliance frameworks. These enhancements are essential for preparedness against future emerging infectious disease outbreaks.

References

Solís Arce JS, Warren SS, Meriggi NF, Scacco A, McMurry N, Voors M, et al. COVID-19 vaccine acceptance and hesitancy in low- and middle-income countries. Nat Med. 2021;27(8):1385-94.

Chams N, Chams S, Badran R, Shams A, Araji A, Raad M, et al. COVID-19: a multidisciplinary review. Front Public Health. 2020;8:383.

กองสาธารณสุขฉุกเฉิน. คู่มือศูนย์ปฏิบัติการฉุกเฉินด้านการแพทย์และสาธารณสุข (Public Health Emergency Operation Center : PHEOC). พิมพ์ครั้งที่ 2 ปรับปรุงแก้ไขเพิ่มเติม. นนทบุรี: กลุ่มยุทธศาสตร์การจัดการภาวะฉุกเฉินด้านการแพทย์และสาธารณสุข กองสาธารณสุขฉุกเฉิน; 2022.

โสภณ เอี่ยมศิริถาวร, วีรวัฒน์ มโนสุทธิ. พิมพ์เขียวการจัดการโรคอุบัติใหม่ (บทเรียนจากโควิด-19) [อินเทอร์เน็ต]. 2564 [เข้าถึงเมื่อ 18 ธันวาคม 2566]. เข้าถึงได้จาก: https://ddc.moph.go.th/uploads/ckeditor2//files/covid19.pdf

วัชร์ชัยนันท์ เหล่าทัศน์, กิตติพงษ์ เกียรติวัชรชัย, เสน่ห์ จุ้ยโต, จุมพล หนิมพานิช. ปัจจัยที่มีผลต่อความสำเร็จของการนำนโยบายการป้องกันและควบคุมโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 ไปสู่การปฏิบัติ: กรณีศึกษาจังหวัดสระแก้ว. วารสารการเมืองการปกครอง 2565;12(3):94-111.

วิรัช ประวันเตา, พรสุรางค์ ราชภักดี, ศรายุธ อุตตมางคพงศ์. การพัฒนาศูนย์ปฏิบัติการและระบบบัญชาการเหตุการณ์ตอบโต้ภาวะฉุกเฉินทางด้านสาธารณสุขกรณีโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 ในเขตสุขภาพที่ 2 พิษณุโลก. วารสารควบคุมโรค. 2021;47(2):396-408.

Baum F, MacDougall C, Smith D. Participatory action research. J Epidemiol Community Health. 2006;60(10):854-7.

นันทวัน นบนอบ, อำพร ศรียาภัย, สุพิตร สมาหิโต. การพัฒนารูปแบบการบริหารจัดการศูนย์ออกกำลังกายโดยใช้แบบจำลอง 7-S McKinsey ในโรงพยาบาลศูนย์ของไทย. วารสารวิชาการสถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ 2565;8(3):1-13.

Nejad TA, Behbodi MR, Ravanfar MM. Analyzing organizational structure based on 7s model of McKinsey. Int J Acad Res Bus Soc Sci. 2015;5(5):43-55.

Pascale RT, Athos AG. The art of Japanese management. Bus Horiz. 1981;24(6):83-5.

สรัญธรณ์ บุตรชัย. การบูรณาการงานป้องกันและควบคุมการแพร่ระบาดโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 ของคณะกรรมการตอบโต้ภาวะฉุกเฉิน และระบบบัญชาการเหตุการณ์ อำเภอสามง่าม จังหวัดพิจิตร [ปริญญานิพนธ์รัฐศาสตรมหาบัณฑิต]. เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่; 2566.

Kruk ME, Myers M, Varpilah ST, Dahn BT. What is a resilient health system? Lessons from Ebola. Lancet. 2015;385(9980):1910-2.

Waterman RH Jr, Peters TJ, Phillips JR. Structure is not organization. Bus Horiz. 1980;23(3):14-26.

Clark-Ginsberg A, Fisher H, Awan J, Rico A, Thomas T, Rose D, et al. Conceptual framework for understanding incident management systems during public health emergencies. Disaster Med Public Health Prep. 2022;17(e158):1-7.

Christensen T, Laegreid P, Rykkja LH. Organizing for crisis management: building governance capacity and legitimacy. Public Adm Rev. 2016;76(6):887-97.

Bigley GA, Roberts KH. The incident command system: high-reliability organizing for complex and volatile task environments. Acad Manage J. 2001;44(6):1281-99.

Cook JI. Incident command in the time of COVID-19. Lab Med. 2020;51(6):e78-e82.

Stringer ET. Action research. 3rd ed. Los Angeles: Sage; 2007.

งานจัดการความรู้ คณะแพทยศาสตร์ศิริราชพยาบาล. การทบทวนหลังปฎิบัติงาน (After Action Review : AAR) [อินเทอร์เน็ต]. 2566 [เข้าถึงเมื่อ 1 ธันวาคม 2565]. เข้าถึงได้จาก: https://kku.world/xbu66m

Paranjothy S, Gallacher J, Amlôt R, Rubin GJ, Page L, Baxter T, et al. Psychosocial impact of the summer 2007 floods in England. BMC Public Health. 2011;11(1):145.

World Health Organization. Emergency risk management for health: overview. Geneva: WHO; 2009.