ความสัมพันธ์ของเชื้อดื้อยาและปริมาณการใช้ยาต้านจุลชีพในโรงพยาบาลทุ่งสง

บทคัดย่อ

ความเป็นมา: การดื้อยาต้านจุลชีพของเชื้อแบคทีเรียนับวันทวีความรุนแรงและเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องทั่วโลก เพื่อบรรลุเป้าหมายในการป้องกันและควบคุมการแพร่กระจายของเชื้อดื้อยา จำเป็นต้องเฝ้าระวังและให้ความสำคัญกับข้อมูลอย่างถูกต้อง

วัตถุประสงค์: เพื่อศึกษาแนวโน้มของอัตราการดื้อยาต้านจุลชีพของเชื้อแบคทีเรียและศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างปริมาณการใช้ยาต้านจุลชีพและการดื้อยาต้านจุลชีพในโรงพยาบาลทุ่งสง

วิธีการศึกษา: ศึกษาจากข้อมูลย้อนหลังในโรงพยาบาล ของเชื้อดื้อยาต้านจุลชีพในเชื้อแบคทีเรีย 4 ชนิด ได้แก่ A. baumannii, P. aeruginosa, E. coli, และ K. pneumoniae ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2558-2564

ผลการศึกษา: ร้อยละของเชื้อ P. aeruginosa มีความไวต่อยา Ciprofloxacin ในทิศทางที่ลดลง (p = 0.021) แต่ยา Piperacillin/Tazobactam มีความไวในทิศทางเพิ่มขึ้น (p = 0.002) เชื้อ K. pneumoniae มีความไวต่อยา Ertapenem, Gentamycin และ Meropenem ในทิศทางเพิ่มขึ้น (p = 0.006, p = 0.037, และ p = 0.016) และเชื้อ E. coli มีความไวต่อยา Meropenem และ Piperacillin/Tazobactam ในทิศทางเพิ่มขึ้น (p = 0.013 และ p = 0.047) เช่นกัน ส่วนแนวโน้มของการใช้ยา Ceftazidime เพิ่มขึ้น (p = 0.016) และพบเชื้อ P. aeruginosa และเชื้อ K. pneumoniae มีความสัมพันธ์ในทิศทางเดียวกันกับการใช้ยา Ceftazidime (r = 0.84, p = 0.019 และ r = 0.82, p = 0.023)

สรุป: ปริมาณการใช้ยา Ceftazidime ที่เพิ่มขึ้น อาจเกิดจากจำนวนวันนอนโรงพยาบาลที่เพิ่มขึ้นและ พบว่า มีความสัมพันธ์กับอัตราการดื้อยาต้านจุลชีพของเชื้อ P. aeruginosa และ K. pneumoniae ดังนั้นโรงพยาบาลควรเพิ่มมาตรการป้องกันและการควบคุมปัญหาการเกิดเชื้อดื้อยาในระยะยาวต่อไป