การพัฒนาระบบการป้องกันการติดเชื้อดื้อยาสำหรับพยาบาลตึกผู้ป่วยใน โรงพยาบาลพระอาจารย์ฝั้น อาจาโร จ.สกลนคร

บทคัดย่อ

     การวิจัยนี้ การวิจัยเชิงปฏิบัติการ เพื่อพัฒนาระบบและศึกษาผลลัพธ์ ความเป็นไปได้ในการใช้และความพึงพอใจของพยาบาลตึกผู้ป่วยใน โรงพยาบาลพระอาจารย์ฝั้น อาจาโร ต่อการพัฒนาระบบการป้องกันการติดเชื้อดื้อยา ระหว่างเดือน มกราคม - เมษายน 2566 กลุ่มตัวอย่าง คือ พยาบาลที่ปฏิบัติงานในตึกผู้ป่วยใน จำนวน 29 คน เครื่องมือที่ใช้ในการรวบรวมข้อมูล ได้แก่ แบบสอบถามข้อมูลทั่วไป และแบบสอบถามความคิดเห็นของบุคลากรสุขภาพต่อความเป็นไปได้ในการใช้ ซึ่งตรวจสอบความเที่ยงตรงเชิงเนื้อหาจากผู้ทรงคุณวุฒิ 3 ท่าน ได้ค่าดัชนีความเที่ยงตรงเชิงเนื้อหาเท่ากับ .90 วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนาและการจัดกลุ่มคำตอบ

     ผลการวิจัยพบว่า พัฒนาระบบการป้องกันการติดเชื้อดื้อยาตามแผนการดูแลทางคลินิกสำหรับการป้องกันและควบคุมการแพร่กระจายของเชื้อดื้อยาในโรงพยาบาล ประกอบด้วย การคัดกรอง การใช้หลักการป้องกันการแพร่กระจายเชื้อทางการสัมผัส การสวมผ้าปิดปากปิดจมูก การทำความสะอาดร่างกายผู้ป่วยด้วย 2% คลอเฮ็กซิดีน กลูโคเนต การทำความสะอาดสิ่งแวดล้อม การแจ้งเตือนบุคลากรสุขภาพ การส่งต่อระหว่างหน่วยงาน การเฝ้าระวังเชิงรุกและการระมัดระวังความผิดพลาดในการให้ยาและเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์ กลุ่มตัวอย่างส่วนใหญ่มีความคิดเห็นว่าแผนการดูแลทางคลินิกนี้มีความชัดเจน สะดวก ปฏิบัติได้ง่าย และเหมาะสมในการใช้ปฏิบัติในหน่วยงาน  ผลการเปรียบเทียบความรู้ก่อนและหลังดำเนินการพบว่ามีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ.05 ความคิดเห็นของพยาบาลต่อความเป็นไปได้ในการใช้ตามระบบป้องกันการติดเชื้อดื้อยาตามแนวทางของแผนการดูแลทางคลินิค พบว่าพยาบาลร้อยละ100เห็นด้วยและเห็นด้วยอย่างยิ่งตามระบบป้องกันการติดเชื้อดื้อยา มีความเหมาะสมกับบริบทหน่วยงาน สามารถนำไปใช้ได้จริง