Predicting Factors of For Self-harm Behavior among Adolescents in Loei Province
Keywords:
teenagers, self-harm behavior, problem solving, problem copingAbstract
This study was survey research by cross - sectional study aimed to study factors predicting self-injurious behavior among adolescents in Loei Province. The sample group of Thai teenagers aged 12-18 year of study in secondary schools, Loei Province, totaling 176 students by Multi-stages random sampling selection in 7 steps. Data were collected in January - May 2024. The research tools was a questionnaire that consisted of 5 sections: personal information, social support, interpersonal relationship problems test, coping Strategies on methods questionnaire [CSQ] and factors of attempting to harm ownself. which had a confidence value between 0.81 - 0.89. Data were analyzed using descriptive statistics. Pearson's correlation and multiple regression analysis
Research results: The sample group was 97.70% female, with an average age of 15.3 years, had a Mathayom 5 education, 30.70% had no chronic diseases, 73.30% had a history of regular drug use, 33.00% had mostly leisure activities namely, using the phone at 27.90 %. The results of the analysis found that there were 3 predictors: social and economic factors, psychological factors, and coping factors. The three independent variables were able to predict self-injurious behavior of teenagers in Loei Province. It had statistical significance at the 0.05 level and the power to predict self-injurious behavior of teenagers in Loei Province was at approximately 41.00 % (Adjust R Square = 0.41).
References
อรพิน ยอดกลาง, มธุรส ทิพยมงคลกุล. (2563). การป้องกันและลดปัญหาการฆ่าตัวตายในประเทศไทย. [มหาวิทยาลัยมหิดล].
Pascoe, M. C., Hetrick, S. E., & Parker, A. G. (2020). The impact of stress on students in secondary school and higher education. International Journal of Adolescence and Youth, 25(1), 104-112.
กระทรวงสาธารณสุข. (2562).รายงานระบบบริการสาธารณสุข จังหวัดประจำปี 2562. เข้าถึงเมื่อ16 ก.พ. 2566 เข้าถึงได้จาก http://dmsic.moph.go.th/index/detail/9127
กรมสุขภาพจิต. (2565). รายงานอัตราฆ่าตัวตายต่อประชากรแสนคน (GIS Report). เข้าถึงเมื่อ 16 กุมภาพันธ์ 2566 จาก https://dmh.go.th/report/map/reds.asp?noyear=2563
กรมสุขภาพจิต. (2563). รายงานอัตราฆ่าตัวตายต่อประชากรแสนคน แยกตามจังหวัดประจำปี 2563. เข้าถึงเมื่อ 16 กุมภาพันธ์ 2566 จาก https://dmh.go.th/report/suicide/stat_province.asp
Izadi-Mazidi, M., Yaghubi, H., Mohammadkhani, P., & Hassanabadi, H. (2019). Assessing the functions of non-suicidal self-injury: factor analysis of functional assessment of self-mutilation among adolescents. Iranian Journal of Psychiatry, 14(3), 184-191.
พงษ์ศักดิ์ สกุลทักษิณ, ปัทมา ว่าพัฒนวงศ์. (2564). ศึกษาความคิดและความพยายามฆ่าตัวตายและปัจจัยที่สัมพันธ์กับความคิดและความพยายามฆ่าตัวตายของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษา. วารสารวิจัย มข. สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ (ฉบับบัณฑิตศึกษา), 9(3), 108-119.
อัจฉรา ตราชู, ฐิตวี แก้วพรสวรรค์, สิรินัดดา ปัญญาภาส. (2556). พฤติกรรมทำร้ายตนเองในเด็กและวัยรุ่นที่มารับการรักษาที่โรงพยาบาลศิริราช. วารสารสมาคมจิตแพทย์แห่งประเทศไทย, 58(4), 323-332.
ณัฏฐญา พัฒนะวาณิชนันท์, ปัตพงษ์ เกษสมบูรณ์, รุจิดา ศิริวัฒนา. (2551). ปัจจัยเสี่ยงและปัจจัยปกป้องในการทำร้ายตนเอง. วารสารสภาการพยาบาล, 23(3), 61-71.
อัสรี อนุตธโต. (2563). ปัจจัยที่ส่งผลต่อพฤติกรรมการข่มเหงรังแกของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น. [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ].
อรุโณทัย สิงห์ตาแก้ว, นุจรี ไชยมงคล, ไพรัตน์ วงษ์นาม. (2565). ความชุกของการจงใจทำร้ายตนเองในวัยรุ่นไทยและปัจจัยที่เกี่ยวข้อง: การประยุกต์ใช้สำหรับผู้เฝ้าระวัง. วารสารไทยเภสัชศาสตร์และวิทยาการสุขภาพ, 17(4), 326-334.
ภานุพันธ์ ไพทูรย์. (2567). การพัฒนารูปแบบการเสริมสร้างคุณค่าในตนเองเพื่อป้องกันพฤติกรรมเสี่ยงต่อการฆ่าตัวตายของวัยรุ่นในพื้นที่จังหวัดพะเยา. วารสารสหวิทยาการเพื่อการพัฒนามหาวิทยาลัยราชภัฏอุตรดิตถ์, 14(1), 84-97.
กฤติกา สุภรัมย์, สุพจน์ คำสะอาด. (2566). อุบัติการณ์และปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับการฆ่าตัวตายสำเร็จของวัยรุ่นอายุระหว่าง 10-19 ปี เขตสุขภาพที่ 10. ศรีนครินทร์เวชสาร, 38(5), 470-479.
