บทบาทผู้ปฏิบัติการพยาบาลขั้นสูงในการร่วมบังคับใช้กฎหมายช่วยเหลือกลุ่มเปราะบาง :กรณีศึกษา

บทคัดย่อ

     การศึกษานี้เป็นกรณีศึกษา มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาแนวทางการใช้บทบาทของผู้ปฏิบัติการพยาลขั้นสูงสาขาการพยาบาลเวชปฏิบัติชุมชนในการช่วยเหลือผู้ป่วยกลุ่มเปราะบางให้ได้รับการปกป้องสิทธิและประโยชน์ของตนเอง กรณีนี้เป็นเด็กหญิงอายุ 9 ปีที่มารดาไม่ยอมให้ไปโรงเรียนตามเกณฑ์การศึกษาขั้นพื้นฐานและถูกกักตัวอยู่แต่ในบ้าน ในการที่จะช่วยเหลือกรณีเด็กรายนี้จำเป็นที่จะต้องทำงานร่วมกันกับหลายภาคส่วนตามบทบาท อำนาจและหน้าที่ของแต่ละส่วนงาน เพื่อให้กรณีเด็กรายนี้ได้รับการคุ้มครองตามสิทธิของเด็ก 4 ด้าน ได้แก่ สิทธิที่จะมีชีวิตรอด สิทธิที่จะได้รับการปกป้องคุ้มครอง สิทธิในการพัฒนา และสิทธิในการมีส่วนร่วม ในบทบาทผู้ปฏิบัติการพยาบาลขั้นสูงสาขาการพยาบาลเวชปฏิบัติชุมชน ซึ่งเป็นผู้ที่ได้รับการประสานมาจากพยาบาลประจำโรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบลและนักพัฒนาชุมชนประจำเทศบาลของพื้นที่ ได้เข้าไปให้คำปรึกษาเบื้องต้น แต่ไม่ได้ผลจึงปรึกษาอัยการคุ้มครองสิทธิประจำจังหวัด อัยการแจ้งมาว่า น่าจะมีความผิดตามกฎหมายหลายมาตรา แนะนำให้แจ้งหน่วยงานฝ่ายปกครอง หน่วยงานพัฒนาสังคมของมนุษย์ประจำจังหวัด เพื่อดำเนินการให้รัดกุมตามกฏหมายและไม่กระทบกระเทือนทั้งด้านร่างกาย จิตใจ อารมณ์และความสัมพันธ์ของทั้งมารดาและเด็ก ในขั้นตอนการดำเนินการผู้ศึกษาได้นำสมรรถนะผู้ปฏิบัติการพยาบาลขั้นสูงและทฤษฎีการดูแลตนเองของโอเร็มมาประยุกต์ใช้
     ผลการศึกษานี้ พบว่าการประยุกต์ใช้สมรรถนะด้านต่างๆของผู้ปฏิบัติการพยาบาลขั้นสูงระยะต่างๆของการให้ความช่วยเหลือบุคคลเปราะบางกรณีเด็กหญิงรายนี้ ตั้งแต่ระยะเริ่มแรกของการเข้าไปช่วยเหลือ ระยะการดำเนินการหลังจากมีการปรึกษาอัยการคุ้มครองสิทธิและการวางแผนการดำเนินการตามกฏหมายและระยะติดตามหลังการบังคับใช้กฎหมาย หน่วยงานต่างๆที่ให้ความช่วยเหลือ มีการปรึกษาผู้ศึกษามาตลอดในการที่จะเข้าไปดำเนินงานต่างๆ โดยคำนึงถึงสิทธิเด็กและสภาพจิตใจเป็นสำคัญ ในส่วนของผู้ศึกษาได้ใช้ทฤษฎีการดูแลตนเองของโอเร็ม ทำให้เห็นความเด่นชัดในทฤษฎีความพร่องในการดูแลตนเองในแง่มุมทางด้านร่างกาย อารมณ์และสังคม