ผลของการใช้โปรแกรมการวางแผนจำหน่ายต่อความรู้และการปฏิบัติการดูแลของผู้ดูแลผู้ป่วยบาดเจ็บสมองระดับเล็กน้อย แผนกศัลยกรรม โรงพยาบาลกุมภวาปี
คำสำคัญ:
การวางแผนจำหน่าย, D-METHOD, การดูแลผู้บาดเจ็บสมอง, ผู้ดูแล, ความรู้และการปฏิบัติบทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของโปรแกรมการวางแผนจำหน่ายผู้ป่วยบาดเจ็บสมองระดับเล็กน้อยต่อความรู้และการปฏิบัติการดูแลของผู้ดูแลผู้ป่วย แผนกศัลยกรรม โรงพยาบาลกุมภวาปี การวิจัยเป็นแบบกึ่งทดลอง (Quasi-Experimental) โดยใช้รูปแบบการทดลองกลุ่มเดียววัดผลก่อนและหลังการทดลอง (One Group Pre-test Post-test Design) กลุ่มตัวอย่างประกอบด้วยผู้ดูแลผู้ป่วยบาดเจ็บสมองระดับเล็กน้อยที่รักษาในโรงพยาบาล จำนวน 34 คน คัดเลือกแบบเจาะจง (Purposive Sampling) เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ โปรแกรมการวางแผนจำหน่ายโดยใช้แนวทาง D-METHOD และแบบสอบถามเกี่ยวกับความรู้และการปฏิบัติการดูแล การวิเคราะห์ข้อมูลใช้สถิติพรรณนา ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการแจกแจงความถี่ และสถิติเชิงอนุมาน Paired t-test
ผลการวิจัยพบว่า คะแนนเฉลี่ยความรู้เกี่ยวกับการดูแลผู้ป่วยของผู้ดูแลหลังการทดลองเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p-value = 0.011) โดยคะแนนเฉลี่ยก่อนการทดลองอยู่ที่ 17.70 (S.D. = 4.82) และเพิ่มขึ้นเป็น 20.20 (S.D. = 3.11) หลังการทดลอง การปฏิบัติการดูแลของผู้ดูแลเพิ่มขึ้นเช่นกัน (p-value < 0.001) โดยคะแนนเฉลี่ยก่อนการทดลองอยู่ที่ 9.05 (S.D. = 1.51) และเพิ่มขึ้นเป็น 11.08 (S.D. = 1.62)
References
World Health Organization. Global status report on road safety 2022. Geneva: World Health Organization; 2022.
ราชวิทยาลัยประสาทศัลยแพทย์แห่งประเทศไทย. แนวทางเวชปฏิบัติกรณีสมองบาดเจ็บ (Clinical Practice Guidelines for Traumatic Brain Injury). กรุงเทพฯ: บริษัท พรอสเพอรัสพลัส จำกัด; 2562.
เสาวนุช สมศรี. ผลของการวางแผนการจำหน่ายผู้บาดเจ็บสมองระดับเล็กน้อยแผนกฉุกเฉินต่อความรู้และการปฏิบัติของผู้ดูแล. พยาบาลสาร. 2562; 44(1): 86-98.
วันเพ็ญ พิชิตพรชัย, อุษาวดี อัศดรวิเศษ. การวางแผนจำหน่ายผู้ป่วยแนวคิดและการประยุกต์ใช้ (ฉบับปรับปรุง). กรุงเทพมหานคร: คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดล; 2546.
ปิยะนันท์ ศรีทิน. ผลของโปรแกรมการวางแผนจำหน่ายผู้ป่วยโรคเบาหวานชนิดที่ 2 ที่ควบคุมระดับน้ำตาลไม่ได้ โรงพยาบาลเจริญศิลป์ จังหวัดสกลนคร. วารสารอนามัยสิ่งแวดล้อม และสุขภาพชุมชน. 2566; 8(2): 240-249.
หอผู้ป่วยศัลยกรรม โรงพยาบาลกุมภวาปี. สถิติผู้ป่วยบาดเจ็บสมองระดับเล็กน้อย ปีงบประมาณ พ.ศ. 2563-2566. อุดรธานี: โรงพยาบาลกุมภวาปี; 2566.
กฤษดา แสวงดี. แนวทางการวางแผนจำหน่ายผู้ป่วย กองการพยาบาล (พิมพ์ครั้งที่1). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์; 2539.
ฟุรซาน บินซา, เนตรนภา คู่พันธวี, ขนิษฐา นาคะ. การพัฒนาแอพพลิเคชั่นการให้คำแนะนำผู้ดูแลผู้ป่วยบาดเจ็บสมองระดับเล็กน้อยเสี่ยงต่ำบนอุปกรณ์เคลื่อนที่. การประชุมวิชาการ ครั้งที่ 4 มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ วิทยาเขตศรีราชา; 2563: 17-26.
Bloom BS. Handbook on formative and summative evaluation of student learning. New York: McGraw–Hill; 1971.
ราชวัช ทวีคูณ, ชัจคเณค์ แพรขาว. ผลการใช้โปรแกรมคอมพิวเตอร์บนสมาร์ทโฟนก่อนการจำหน่ายต่อความรู้ของผู้ป่วยสมองบาดเจ็บเล็กน้อย. วารสารพยาบาลทหารบก. 2563; 20(2): 272-279.
ณชนก เอียดสุย, วริษา กันบัวลา, สมจิตต์ จันทร์กูล. ผลของโปรแกรมการจัดการอาการภายหลังสมองได้รับการกระทบกระเทือนต่อความสามารถในการปฏิบัติหน้าที่ของผู้ป่วยบาดเจ็บศีรษะระดับเล็กน้อย. วารสารคณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา. 2563; 28(4): 49-62.
ศิรดา วิพัทนะพร. การพัฒนารูปแบบการวางแผนจำหน่ายผู้ป่วยบาดเจ็บศีรษะรุนแรง. วารสารสำนักงานสาธารณสุขจังหวัดขอนแก่น. 2563; 2(1): 59-75.
ปภาณิน ศรีแสง. ผลของโปรแกรมวางแผนจำหน่ายทางการพยาบาลต่อความรู้และการบรรลุเป้าหมายในการดูแลผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมอง โรงพยาบาลภาชี จังหวัดพระนครศรีอยุธยา. วารสารวิชาการสำนักงานสาธารณสุขจังหวัดมหาสารคาม. 2563; 4(7): 144-152.
ลดาวัลย์ ฤทธิ์กล้า. ผลของโปรแกรมการวางแผนจำหน่ายผู้ป่วยโรคหลอดเลือดหัวใจโดยใช้ D-METHOD ต่อความพึงพอใจและการกลับเข้ารับการรักษาซ้ำ. วารสารโรงพยาบาลธรรมศาสตร์เฉลิมพระเกียรติ. 2561; 3(3): 19-27.
