ผลของการให้คำปรึกษาการเลิกบุหรี่ต่อพฤติกรรมการเลิกสูบบุหรี่ในผู้ป่วยโรคไม่ติดต่อเรื้อรัง

ผู้แต่ง

  • นงคลักษณ์ วงศ์พนารัตน์ พยาบาลวิชาชีพชำนาญการ กลุ่มงานการพยาบาล งานการพยาบาลผู้ป่วยนอก โรงพยาบาลท่าอุเทน จังหวัดนครพนม

คำสำคัญ:

โปรแกรมการให้คำปรึกษาการเลิกบุหรี่, พฤติกรรมการเลิกบุหรี่, ผู้ป่วยโรคไม่ติดต่อเรื้อรัง

บทคัดย่อ

     งานวิจัยนี้เป็นการวิจัยกึ่งทดลอง มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของการให้คำปรึกษาการเลิกบุหรี่ต่อพฤติกรรมการเลิกสูบบุหรี่ของผู้ป่วยโรคไม่ติดต่อเรื้อรัง ศึกษาในผู้ป่วยโรคไม่ติดต่อเรื้อรัง คือ ผู้ป่วยเบาหวานและหรือ ความดันโลหิตสูง จำนวน 35 คน ทำการศึกษาในระหว่างเดือน พฤศจิกายน ถึง ธันวาคม 2567 โดยการเปรียบเทียบก่อนและหลังชนิดแบบ 1 กลุ่ม เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูล ได้แก่ แบบสอบถามข้อมูลทั่วไป แบบประเมินภาวะติดนิโคติน แบบประเมินพฤติกรรมการเลิกบุหรี่ เครื่องมือที่ใช้ในการกำกับการทดลอง คือแบบประเมินระดับความตั้งใจในการเลิกบุหรี่ เครื่องมือที่ใช้ในการทดลอง ได้แก่ โปรแกรมการให้คำปรึกษาการเลิกบุหรี่ และคู่มือเพื่อเลิกบุหรี่ในผู้ป่วยโรคไม่ติดต่อเรื้อรัง การวิเคราะห์ข้อมูลทั่วไป แบบประเมินภาวะติดนิโคติน แบบประเมินระดับความตั้งใจในการเลิกบุหรี่ และแบบประเมินพฤติกรรมการเลิกบุหรี่ โดยสถิติเชิงพรรณนาหาความถี่ ร้อยละ และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ทดสอบความแตกต่างเพื่อเปรียบเทียบโดยใช้สถิติค่าที (Dependent t-test)

     ผลการศึกษา : พบว่า 1) หลังเข้าร่วมโปรแกรมกลุ่มตัวอย่างมีค่าเฉลี่ยคะแนนความตั้งใจในการเลิกบุหรี่และพฤติกรรมการเลิกบุหรี่ สูงกว่าก่อนเข้าร่วมโปรแกรมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<.05) 2) ค่าเฉลี่ยคะแนนภาวะติดนิโคตินของกลุ่มตัวอย่างหลังการทดลอง มีค่าคะแนนเฉลี่ยต่ำกว่าก่อนการทดลองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<.05)

เอกสารอ้างอิง

World Health Organization. (2020). Tobacco. Retrieved from https://www.who.int/news-room/ factsheets/detail/tobacco.

สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2557). ผลสำรวจพฤติกรรมการสูบบุหรี่ของประชากรไทยอายุตั้งแต่ 15 ปีขึ้นไป. สืบค้นเมื่อ 18 มกราคม 2559, จาก. http://www.youblisher.com/pdf/1241884

World Health Organization. (2021). Fact sheet: Diabetes. Retrieved from http://www.who.int/mediacentre/factsheets/fs312/en/

สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ. (2563). สูบบุหรี่เป็นของต้องห้าม คนเป็นโรคความดันโลหิตสูง. สืบค้นจาก https://www.thaihealth.or.th/Content/50122.html

กองโรคไม่ติดต่อ. (2564). รายงานประจำปี 2564. นนทบุรี: กรมควบคุมโรค กระทรวงสาธารณสุข.

สำนักโรคไม่ติดต่อ กรมควบคุมโรค กระทรวงสาธารณสุข. (2560). แผนยุทธศาสตร์การป้องกันและควบคุมโรคไม่ติดต่อระดับชาติ 5 ปี (พ.ศ. 2560-2564). บริษัท อิโมชั่น อาร์ตจํากัด:กรุงเทพฯ.

ศูนย์วิจัยและจัดการความรู้เพื่อการควบคุมยาสูบ. (2562). พระราชบัญญัติควบคุมผลิตภัณฑยาสูบ พ.ศ. 2560.วารสารก้าวทันวิจัยกับศจย.11(3). 29-30.

พิมพร จินดาคำ, กันยารัตน์ เจนป่า, วิสุทธิ์ กังวานตระกูล, จุฬารัตน์ ปริยชาติกุล, และลิ่มทอง พรหมดี. (2561). ความชุกของการสูบบุหรี่ในผู้ป่วยโรคเบาหวานและความดันโลหิตสูงในประเทศไทยจาก การตรวจหาโคตินีนในปัสสาวะด้วยชุดทดสอบ. วารสารเทคนิคการแพทย์และกายภาพบำบัด, 30(3), 398-407.

งานเวชระเบียน โรงพยาบาลท่าอุเทน. (2566). รายงานผู้ป่วยโรคไม่ติดต่อเรื้อรังที่ยังสูบบุหรี่ปี 2566. นครพนม. งานเวชระเบียน โรงพยาบาลท่าอุเทน.

ยุวรีย์ พาลี. (2565). ผลของการให้คำปรึกษาการเลิกบุหรี่ต่อพฤติกรรมการเลิกสูบบุหรี่ในผู้สูงอายุที่เป็นวัณโรคปอด (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). กทม: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สุทัศน์ รุ่งเรืองหิรัญญา, อัมพร กรอบทอง. (2564). แนวทางเวชปฏิบัติสำหรับการบำบัดภาวะติดนิโคตินในประเทศไทย ฉบับปรับปรุง พ.ศ.2564, (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: ห้างหุ้นส่วนจำกัด สินทวีกิจ พริ้นติ้ง.

Faul F, Erdfelder E, Lang AG, Buchner A. G*power 3: a flexible sta-tistical power analysis program for the social, behavioral, and biomedical sciences. Behavior research methods 2007;39(2):175-191.

Cohen J. (2013). Statistical power analysis for the behavioral sciences. 2nd ed. New York: Lawrence Erlbaum Associates.

MacKenzie, T. D., Pereira, R. I., & Mehler, P. S. (2004). Smoking abstinence after hospitalization: predictors of success. Preventive Medicine, 39(6), 1087-1092.

Hagimoto, A., Nakamura, M., Morita, T., Masui, S., & Oshima, A. (2010). Smoking cessation patterns and predictors of quitting smoking among the Japanese general population: a 1‐year follow‐up study. Addiction, 105(1), 164-173.

Haug, S., Meyer, C., Ulbricht, S., Schorr, G., Rüge, J., Rumpf, H.-J., & John, U. (2010). Predictors and moderators of outcome in different brief interventions for smoking cessation in general medical practice. Patient education and Counseling, 78(1), 57-64.

วริฐา พรกิจวรกุล (2565). ผลของโปรแกรมการช่วยเลิกบุหรี่แบบสั้นต่อพฤติกรรมการเลิกบุหรี่ในผู้ที่เป็นวัณโรคปอด (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). กทม: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2025-06-30

รูปแบบการอ้างอิง

วงศ์พนารัตน์ น. . (2025). ผลของการให้คำปรึกษาการเลิกบุหรี่ต่อพฤติกรรมการเลิกสูบบุหรี่ในผู้ป่วยโรคไม่ติดต่อเรื้อรัง . วารสารอนามัยสิ่งแวดล้อมและสุขภาพชุมชน, 10(3), 240–250. สืบค้น จาก https://he03.tci-thaijo.org/index.php/ech/article/view/4490