ประสิทธิผลของโปรแกรมการฟื้นฟูสมรรถภาพหัวใจร่วมกับชี่กงแบบประยุกต์ ในผู้ป่วยภาวะหัวใจล้มเหลว โรงพยาบาลหนองคาย จังหวัดหนองคาย
คำสำคัญ:
โปรแกรมการฟื้นฟูสมรรถภาพหัวใจ, ชี่กงแบบประยุกต์, ผู้ป่วยภาวะหัวใจล้มเหลวบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาเปรียบเทียบ 1) เพื่อเปรียบเทียบค่าคะแนนเฉลี่ยระหว่างกลุ่มทดลองที่ได้รับโปรแกรมส่งเสริมการฟื้นฟูสมรรถภาพหัวใจร่วมกับการใช้ชี่กงแบบประยุกต์ก่อนและหลังการทดลอง และ 2) เพื่อเปรียบเทียบค่าคะแนนเฉลี่ยระหว่างกลุ่มทดลองที่ได้รับโปรแกรมส่งเสริมการฟื้นฟูสมรรถภาพหัวใจร่วมกับการใช้ชี่กงแบบประยุกต์ กับกลุ่มควบคุมที่ได้รับการฝึกกายภาพตามปกติ หลังการทดลอง เป็นการวิจัยกึ่งทดลอง กลุ่มควบคุมและกลุ่มทดลอง โดยมีการวัดผลก่อน และวัดผลหลังการให้โปรแกรมการฟื้นฟูสมรรถภาพผู้ป่วยภาวะหัวใจล้มเหลว ผู้ป่วยที่ได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นภาวะหัวใจล้มเหลว ที่มาตรวจตามนัดที่คลินิกเฉพาะทางผู้ป่วยโรคหัวใจล้มเหลว โรงพยาบาลหนองคาย จำนวน 64 คน ทำการเลือกกลุ่มตัวอย่างอาศัยความน่าจะเป็น การจับฉลากเข้ากลุ่ม เนื่องจากการวิจัยครั้งนี้มีการทดสอบสมมติฐาน สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน สถิติที่ใช้ในการทดสอบสมมติฐาน ได้แก่ สถิติ t-test Independent, t-test Dependent และสถิติค่า Chi-square (X2) ที่ระดับนัยสำคัญ .05
ผลการวิจัย พบว่า 1) กลุ่มทดลอง หลังการทดลองที่ได้รับโปรแกรมส่งเสริมการฟื้นฟูสมรรถภาพหัวใจร่วมกับการใช้ชี่กงแบบประยุกต์ มีค่าคะแนนเฉลี่ยสูงกว่ากลุ่มทดลองก่อนได้รับโปรแกรมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และ 2) หลังการทดลอง กลุ่มทดลองที่ได้รับโปรแกรมส่งเสริมการฟื้นฟูสมรรถภาพหัวใจร่วมกับการใช้ชี่กงแบบประยุกต์ มีค่าคะแนนเฉลี่ยสูงกว่ากลุ่มควบคุมที่ได้รับการฝึกกายภาพตามปกติ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05
เอกสารอ้างอิง
Kanchanavanich,R.(2013).Handbook of cardiac patient care integrated chronic failure.Chiang Mai:Maharaj Nakorn Chiang Mai Hospital Facculty of Medicine Chiang Mai University.(In Thai)
Strategy and Planning Division,Ministry of Public Health. (2013).Health statistics A.D. 2013.Bangkok:House of the War Veterans Organization. (In Thai)
Laothavorn,P.,Hengrussamee,K.,Kanjanavanit,R.,Moleerergpoom,W.,Laorakpongse,D., Pachirat,O.,..Sritara,P.(2010).Thai acute decompensated heart failure registry: (Thai ADHERE).Global Heart,5(3),89-95.(In Thai)
ศูนย์เทคโนโลยีสารสนเทศโรงพยาบาลหนองคาย. (2567). รานงานผู้ป่วยที่เข้ารับการรักษาด้วยภาวะหัวใจล้มเหลว. โรงพยาบาลหนองคาย.
American Thoracic Society (ATS) Committee on Proficiency Standard for Clinical Pulmonay Function Laboratories.(2023).ATS Statement: Guidelines for the six-minute walk test. American journal Respiratory and Critical Care Medicine,166(1),111-117.
Bakker,M.D.,Uijl,I.D.,Hoeve,N.T.,Domburg,R.T.,Geleijnse,M.L.,Berge- Emons,R.J.,Boersma,E.,& Sunamura,M.(2020).Association between exercise capacity and health related quality of life during and sfter cardiac rehabilitation in ACS patients:A sub-study of the OPTICARE randomized controlled trial.Archives of Physical Medicine and Rehabilitation,101(4),650-657.
Pimtara,P.,& Rongmuang,D.(2020).Trasitional care for patients with congestive heart failure to reduce redmission rate.Journal of Health Science Research,14(1),128-138.9.( In Thai).
บุญชม ศรีสะอาด. (2560). การวิจัยเบื้องต้น. พิมพ์ครั้งที่ 7. กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.
ผ่องพรรณ ตรัยมงคลกูล และสุภาพ ฉัตราภรณ์. (2560). การออกแบบการวิจัย. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
Bandura, Albert. (1997). Self-efficacy : The exercise of control. New York : W.H. Freeman and Company.
สมาคมแพทย์โรคหัวใจแห่งประเทศไทย. (2565). แนวเวชปฏิบัติการดูแลรักษาผู้ป่วยภาวะโรคหัวใจขาดเลือดเรื้อรัง. สมุทรปราการ : ห้างหุ้นส่วนจำกัด เนคสเตป ดีไซน์.
พัชรินทร์ นะนุ้ย. (2557). ผลของโปรแกรมสนับสนุนการฟื้นฟูสมรรถภาพหัวใจก่อนการจำหน่ายร่วมกับการทำสมาธิต่อความสามารถในการทำหน้าที่ของร่างกายและความผาสุกในผู้ป่วยกล้ามเนื้อหัวใจตาย. วิทยานิพนธ์ปริญญาพยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการพยาบาลเวชปฏิบัติชุมชน มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
นภาพร แก้วนิมิตชัย และกนกพร นทีธนสมบัติ. (2559). ผลของโปรแกรมการวางแผนจำหน่ายผู้ป่วยสูงอายุที่มีภาวะหัวใจล้มเหลวต่อพฤติกรรมการดูแลตนเองและภาวะสุขภาพ. คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ.
วีรยา อินทร์คง. (2565). ประสิทธิผลของการใช้รูปแบบการดูแลผู้ป่วยระยะสุดท้ายแบบบูรณาการ โรงพยาบาลสมเด็จพระยุพราชเวียงสระ สุราษฎร์ธานี. วิทยานิพนธ์ปริญญาพยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต แขนงวิชาการบริหารการพยาบาล สาขาวิชาพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
