ปัจจัยที่มีผลต่อพฤติกรรมสร้างเสริมสุขภาพของผู้ต้องขังหญิงที่ติดเชื้อเอชไอวี ในทัณฑสถานแห่งหนึ่ง

บทคัดย่อ

     การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงสำรวจ (Survey Research) มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาปัจจัยลักษณะเฉพาะและประสบการณ์ของบุคคล ได้แก่ อายุ ระยะเวลาที่ติดเชื้อเอชไอวี ระยะเวลาที่รับประทานยาต้านไวรัส ความรู้เรื่องโรคเอดส์ และความรู้สึกมีคุณค่าในตนเอง ที่มีผลต่อพฤติกรรมสร้างเสริมสุขภาพของผู้ต้องขังหญิงที่ติดเชื้อเอชไอวีในทัณฑสถานแห่งหนึ่ง 2) ศึกษาปัจจัยด้านความคิดและอารมณ์ที่เฉพาะต่อพฤติกรรม ได้แก่ การรับรู้ประโยชน์ของการปฏิบัติพฤติกรรม การรับรู้อุปสรรคของการปฏิบัติพฤติกรรม การรับรู้ความสามารถของตนเอง และการสนับสนุนทางสังคม ที่มีผลต่อพฤติกรรมสร้างเสริมสุขภาพของผู้ต้องขังหญิงที่ติดเชื้อเอชไอวีในทัณฑสถานแห่งหนึ่ง กลุ่มตัวอย่างคือ ผู้ต้องขังหญิงที่มีโทษเด็ดขาดทุกระดับ อายุตั้งแต่ 18 ปีขึ้นไป ได้รับการวินิจฉัยโดยแพทย์ว่าติดเชื้อเอชไอวี ทั้งรายใหม่และรายเก่า ไม่มีอาการของโรคเอดส์ และได้รับการรักษาด้วยยาต้านไวรัสเอชไอวี จำนวน 120 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยเป็นแบบสอบถาม ครอบคลุมข้อมูลส่วนบุคคล ความรู้เรื่องโรคเอดส์ ความรู้สึกมีคุณค่าในตนเอง การรับรู้ประโยชน์และอุปสรรคของการปฏิบัติพฤติกรรม การรับรู้ความสามารถของตนเอง การสนับสนุนทางสังคม และพฤติกรรมสร้างเสริมสุขภาพ วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณนา (ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน) และสมการถดถอยพหุคูณ (Multiple Regression Analysis) โดยกำหนดระดับนัยสำคัญทางสถิติที่ .05

     ผลการวิจัยพบว่า ปัจจัยที่สามารถทำนายพฤติกรรมสร้างเสริมสุขภาพของผู้ต้องขังหญิงที่ติดเชื้อเอชไอวีได้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ได้แก่ การรับรู้อุปสรรคของการปฏิบัติ (β = –.776, p<.001) การรับรู้ประโยชน์ของการปฏิบัติ (β = .155, p<.05) การสนับสนุนทางสังคม (β = .212, p<.05) และความรู้เรื่องโรคเอดส์ (β = .055, p<.001) โดยปัจจัยทั้ง 4 สามารถร่วมกันอธิบายความแปรปรวนของพฤติกรรมสร้างเสริมสุขภาพได้ร้อยละ 61.3 (R² = .613, p<.001)