การส่งเสริมการปลูกไผ่เพื่อเพิ่มพื้นที่ป่าชุมชนและประโยชน์การใช้สอยสำหรับนิสิตระดับปริญญาตรี สาขาสิ่งแวดล้อมศึกษา

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้มีความมุ่งหมาย เพื่อศึกษาประสิทธิภาพของคู่มือการส่งเสริมการปลูกไผ่เพี่อเพิ่มพื้นที่ปุาชุมชนและประโยชน์การใช้สอย เพื่อศึกษาประสิทธิผลของคู่มือส่งเสริมการปลูกไผ่เพี่อเพิ่มพื้นที่ ป่าชุมชนและประโยชน์การใช้สอย และเพื่อศึกษาและเปรียบเทียบความรู้และทัศนคติต่อการปลูกไผ่ เพี่อเพิ่มพื้นที่ป่าชุมชนและประโยชน์การใช้สอย ก่อนและหลังการส่งเสริม กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย คือ นิสิตระดับปริญญาตรี สาขาวิชาสิ่งแวดล้อมศึกษา คณะสิ่งแวดล้อมและทรัพยากรศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม จำนวน 30 คน ได้มาจากการสมัครใจเข้าร่วมการส่งเสริม เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ประกอบด้วย คู่มือ แผ่นพับ แบบทดสอบความรู้ แบบวัดทัศนคติ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล คือ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน Paired ttest และ การหาดัชนีประสิทธิผล (E.I) จากการศึกษา พบว่า คู่มือการส่งเสริมการปลูกไผ่เพื่อเพิ่มพื้นที่ป่าชุมชนและประโยชน์การใช้สอย มีประสิทธิภาพเท่ากับ 81.90/88.80 สาหรับการศึกษาประสิทธิผลของคู่มือการส่งเสริมการปลูกไผ่เพื่อเพิ่มพื้นที่ป่าชุมชนและประโยชน์การใช้สอย มีค่าดัชนีประสิทธิผล (E.I) เท่ากับ 0.8333 หมายความว่า นิสิตมีความก้าวหน้าในการมีความรู้ร้อยละ 83.33 ส่วนด้านความรู้ก่อนการส่งเสริมนิสิตมีความรู้โดยรวมอยู่ในระดับพอใช้ ( =6.60) และหลัง การส่งเสริมนิสิตมีระดับความรู้โดยรวมอยู่ในระดับดีมาก ( =17.76) และทัศนคติก่อนการส่งเสริมนิสิตมีทัศนคติโดยรวมอยู่ในระดับไม่แน่ใจ ( = 2.15) และหลังการส่งเสริมนิสิต มีทัศนคติโดยรวมอยู่ในระดับเห็นด้วย ( = 2.70) เมื่อเปรียบเทียบค่าเฉลี่ยความรู้และทัศนคติก่อนและหลังการส่งเสริมของนิสิตระดับปริญญาตรี สาขาวิชาสิ่งแวดล้อมศึกษา ที่เข้ารับการส่งเสริมมีความรู้และทัศนคติ หลังการส่งเสริมมากกว่าก่อนการส่งเสริม อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 แสดงให้เห็นว่า กระบวนการส่งเสริมสามารถทาให้นิสิตเกิดความรู้ และทัศนคติต่อการส่งเสริมการปลูกไผ่เพื่อเพิ่มพื้นที่ป่าชุมชนและประโยชน์การใช้สอย