ผลของโปรแกรมป้องกันการหกล้มต่อการดูแลตนเองของผู้สูงอายุกลุ่มเสี่ยงต่อ การหกล้ม ในตำบลสุไหงโก-ลก จังหวัดนราธิวาส

บทคัดย่อ

     การวิจัยในครั้งนี้เป็นการวิจัยกึ่งทดลอง มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาผลของโปรแกรมป้องกันการหกล้มต่อการดูแลตนเองของผู้สูงอายุกลุ่มเสี่ยงต่อการหกล้ม และ 2) ศึกษาความพึงพอใจต่อโปรแกรมป้องกันการหกล้ม โดยใช้ทฤษฎีความพร่องในการดูแลตนเองของโอเร็ม กลุ่มตัวอย่าง คือ ผู้สูงอายุกลุ่มเสี่ยงต่อการหกล้ม จำนวน 60 คน เก็บรวบรวมข้อมูลระหว่างเดือน กุมภาพันธ์ 2561 ถึงเดือนมกราคม 2562 คัดเลือกกลุ่มตัวอย่างแบบเฉพาะเจาะจง โดยแบ่งเป็นกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม กลุ่มละ 30 คน กลุ่มทดลองได้รับโปรแกรมป้องกันการหกล้ม เป็นเวลา 6 สัปดาห์ ประกอบด้วย การให้ความรู้ การฝึกการทรงตัว การชมวีดีทัศน์ แจกคู่มือ การเยี่ยมบ้าน และการจัดสิ่งแวดล้อมในบ้าน ส่วนกลุ่มควบคุมได้รับการประเมินความเสี่ยงต่อการหกล้ม การให้ความรู้ รวบรวมข้อมูลก่อนและหลังทดลอง ตรวจสอบความตรงเชิงเนื้อหาของเครื่องมือ โดยผู้เชี่ยวชาญ 3 ท่าน วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติ ค่าเฉลี่ย ร้อยละ ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการทดสอบความแตกต่างค่าเฉลี่ยของประชากร 2 กลุ่ม ที่ไม่เป็นอิสระต่อกัน

     ผลการวิจัย พบว่า กลุ่มทดลองมีคะแนนเฉลี่ยการดูแลตนเองเพื่อป้องกันการหกล้มสูงกว่าก่อนการทดลองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (P-value  .01) ดังนั้นโปรแกรมป้องกันการหกล้มนี้ทาให้ผู้สูงอายุ มีความสามารถในการดูแลตนเองและมีความปลอดภัยจากอุบัติเหตุขึ้น ภาพรวมผู้สูงอายุกลุ่มเสี่ยงต่อการหกล้มมีความพึงพอใจต่อโปรแกรมป้องกันการหกล้มอยู่ในระดับสูง