Health Literacy of Older People in a Semi-Urban Community, Phitsanulok Province
Keywords:
Health literacy, Older people, Semi-urban communityAbstract
This survey aimed to examine the health literacy of older people in a semi-urban community, Phitsanulok Province, in 2018. The samples were 345 older people. The instrument used in this study was the health literacy questionnaire for older people. Data were analyzed using frequency, percentage, average, and standard deviation. The study results showed that the total health literacy of older people samples was low. When considering each dimension, the decisionmaking skills were moderate, whereas other dimensions were at low levels: self-management skills, communication skills, media literacy skills, health information accessibility skills, and cognitive skills, respectively. Therefore, the researchers suggested that health care personnel should develop a program to promote health literacy among the older people in the semi-urban community, Muang District, Phitsanulok Province, to enhance the quality of life of these older people in the future.
References
กรมสนับสนุนบริการสุขภาพ. (2560). การปรับเปลี่ยนพฤติกรรม โดยหลัก 3 อ. 2ส. สืบค้นจาก http://www.dop.go.th/th/know/1/51
กองสุขศึกษา กรมสนับสนุนบริการสุขภาพ กระทรวงสาธารณสุข. (2559). การเสริมสร้างและประเมินความรอบรู้ด้าน สุขภาพและพฤติกรรมสุขภาพกลุ่มเด็กวัยเรียน, กลุ่มวัยทำงาน. กรุงเทพฯ: นิวธรรมดาการพิมพ์.
กิจปพน ศรีธานี. (2560). ความสัมพันธ์ระหว่างความฉลาดทางสุขภาพกับคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุในภาคตะวันออก เฉียงเหนือตอนกลาง. วารสารวิจัยระบบสารธารณสุข, 11(1), 26-36.
ขวัญเมือง แก้วดำเกิง และดวงเนตร ธรรมกุล. (2558). การเสริมสร้างความรอบรู้ด้านสุขภาพในประชากรผู้สูงวัย. วารสารวิจัยทางวิทยาศาสตร์สุขภาพ, 9(2), 1-8.
คณะกรรมการผู้สูงอายุแห่งชาติ. (2560). สถานการณ์ผู้สูงอายุในประเทศไทย ปี 2558. สืบค้นจาก https://www.youtube.com/watch?v=oPW9l7kqEFA
ฐิตินันท์ นาคผู้ และสุปาณี สนธิรัตน์. (2558). การพึ่งพาตนเองการเสริมสร้างพลังทางสุขภาพความรอบรู้ทางสุขภาพ และความสุขของผู้สูงอายุ ตำบลทับยายเชียง อำเภอพรหมพิราม จังหวัดพิษณุโลก. สืบค้นจาก https://www.tci-thaijo.org/index.php/socku/article/view/131393/98594
ทัศนา พฤติการณ์กิจ. (2558). บริบทชุมชนภายใตสังคมกึ่งเมืองกึ่งชนบท. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยฟาร์อีสเทอร์น, 9(1), 7-15.
นลินี ศรีวิลาศ และปริญญา หรุ่นโพธิ์. (2560). พฤติกรรมการเข้าถึงและการใช้งานอินเตอร์เน็ตของกลุ่มผู้สูงอายุ อำเภอบางพลี จังหวัดราชบุรี. สืบค้นจาก http://repository.rmutr.ac.th/bitstream/handle/123456789/808/rmutrconth_161.pdf?sequence=1&isAllowed=y
มนตรี นรสิงห์ และสุทธิพันธ์ ถนอมพันธ์. (2562). ความรอบรู้ด้านสุขภาพและพฤติกรรมสุขภาพของผู้ป่วยที่ไม่สามารถควบคุมระดับน้ำตาลในเลือดหรือความดันโลหิต กรณีศึกษาโรงพยาบาลนครพิงค์. วารสารโรงพยาบาลนครพิงค์, 3(1), 35-50.
แสงเดือน กิ่งแก้ว และนุศรา ประเสริฐศรี. (2558). ความสัมพันธ์ระหว่างความฉลาดทางสุขภาพและพฤติกรรมสุขภาพของผู้สูงอายุที่เป็นโรคเรื้อรังหลายโรค. วารสารพยาบาลกระทรวงสาธารณสุข, 25(3), 43-51.
บังอรศรี จินดาวงค์, เสาวนันท์ บำเรอราช, วริสรา ลุวีระ, และ ปิยธิดา คูหิรัญญรัตน์. (2557). ความแตกฉาน ด้านสุขภาพระดับพื้นฐานของผู้ป่วยที่เข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลศรีนครินทร์จังหวัดขอนแก่น. สืบค้นจาก https://gsbooks.gs.kku.ac.th/57/grc15/files/mmp88.pdf
เบญจมาศ สุรมิตรไมตรี. (2556). การปรับเปลี่ยนพฤติกรรม 3อ.2ส. ตามปิงปองจราจรชีวิต 7 สี. สืบค้นจาก http://thaincd.com/document/file/download/powerpoint.pdf
ประสิทธิ์ สัจจพงษ์. (2554). ความแตกฉานด้านสุขภาพ Health Literacy. สืบค้นจาก http://kcenter.anamai.moph.go.th/info.php?info_id=1320.
วรรณศิริ นิลเนตร. (2557). ความฉลาดทางสุขภาพของผู้สูงอายุไทยในชมรมผู้สูงอายุในเขตกรุงเทพมหานคร (วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2561). จำนวนและอัตราผู้สูงอายุ ปี พ.ศ. 2551 – 2560. สืบค้นจาก http://social.nesdb.go.th/
สำนักบริหารการทะเบียน กรมการปกครอง. (2560). สถิติประชากรและบ้าน – จำนวนประชากรแยกรายอายุ. สืบค้นจาก https://stat.bora.dopa.go.th/stat/statnew/statyear/#/FilterPageAge
อภิญญา อินทรรัตน์. (2557). ความฉลาดทางสุขภาพของผู้ประกอบวิชาชีพด้านสุขภาพ. วารสารพยาบาลทหารบก, 15(3), 174-178.
อรรนพ เรืองกัลปวงศ์, และสราวรรณ์ เรืองกัลปวงศ์. (2558). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับการตัดสินใจเลือกบริโภค ผลิตภัณฑ์อาหารสุขภาพของผู้สูงอายุในกรุงเทพมหานคร. คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยสวนดุสิต. วารสารวิชาการ บัณฑิตวิทยาลัยสวนดุสิต, 11(2), 77-94.
อังศินันท์ อินทรกำแหง. (2556). การสังเคราะห์และการพัฒนาดัชนีวัดความรอบรู้ด้านสุขภาพของคนไทย อายุ ๑๕ ปี ขึ้นไป ในการส่งเสริมด้านอาหาร ออกกำลังกาย จัดการอารมณ์ งดสุราและสูบบุหรี่. (รายงานการวิจัย). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
Nutbeam, D. (2009). Defining and measuring health literacy: What can we learn from literacy studies? Journal of Public Health, 54(5), 303-305. doi: 10.1007/s00038-009-0050-x
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2022 Boromarajonani College of Nursing Buddhachinaraj
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License.
