การศึกษาร่มติดฉนวนกันความร้อนต่อการเปลี่ยนแปลงอุณหภูมิ และสัญญาณชีพของร่างกาย ในกลุ่มคนสวนในมหาวิทยาลัยพะเยา

ผู้แต่ง

  • พิยดา คำกาศ
  • ศศิยาภรณ์ เกลี้ยงดี
  • กัญญารัตน์ รัตนแสง
  • ภัทรภร เทียนถาวร
  • สายฝน ผุดผ่อง
  • พรรณวดี สิงห์แก้ว
  • ศุภกาญจน์ แก่นท้าว
  • ประกาศิต ทอนช่วย
  • น้ำเงิน จันทรมณี
  • นัฐพล ปันสกุล
  • ศศิวิมล บุตรสีเขียว

คำสำคัญ:

สัญญาณชีพ, ร่ม, ฉนวน, อุณหภูมิ, คนสวน

บทคัดย่อ

                    การวิจัยกึ่งทดลองนี้  มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาร่มติดฉนวนกันความร้อนต่อการเปลี่ยนแปลงอุณหภูมิแกนสัญญาณชีพ ในขณะทำงานโดยไม่ใช้ร่ม  (1) การปฏิบัติงานภายใต้ร่มที่มีฉนวนกันความร้อนอยู่ภายในร่ม (2) ร่มที่มีฉนวนกันความร้อนอยู่ภายนอก  (3) และความพึงพอใจในการใช้ร่มที่มีฉนวนกันความร้อนอยู่ภายในและร่มที่มีฉนวนกันความร้อนอยู่ภายนอก ในพนักงานทำสวน ภายในมหาวิทยาลัยพะเยา ซึ่งกลุ่มตัวอย่างมีอาชีพรับจ้างทำสวน จำนวน 30 คน เก็บข้อมูลในกลุ่มโดยใช้แบบสัมภาษณ์เกี่ยวกับข้อมูลทั่วไป การสัมผัสความร้อนในขณะปฏิบัติงาน นอกจากนี้ได้ทำการตรวจวัดพารามิเตอร์ต่าง ๆ ในกลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ ระดับความดันโลหิต อุณหภูมิภายในร่างกาย (personal  heat  stress) ความอิ่มตัวของออกซิเจนบริเวณปลายนิ้วมือ  และความพึงพอใจในการใช้ร่มชนิดต่าง ๆ  และการตรวจวัดสภาพแวดล้อมในพื้นที่ทำสวน   ได้แก่   อุณหภูมิเวตบัลบ์โกลบ   ( Wet   Bulb  Globe Temperature :   WBGT )  ความเร็วลม  ( Wind  velocity ) การวิเคราะห์ข้อมูลใช้สถิติพรรณนา   ได้แก่  จำนวน  ร้อยละ  ค่าเฉลี่ย  และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน   นอกจากนี้ในการเปรียบเทียบความแตกต่างของพารามิเตอร์ต่าง ๆ  ของกลุ่มตัวอย่าง   เมื่อทำงานกลางแจ้งโดยไม่ใช้ร่ม  ใช้ร่มที่มีการติดฉนวนภายในและภายนอก  โดยสถิติเชิงวิเคราะห์  คือ  One-Way ANOVA  และการเปรียบเทียบคะแนนความพึงพอใจในการใช้ร่มที่ติดฉนวนกันความร้อนอยู่ภายในและร่มที่มีฉนวนกันความร้อนอยู่ภายนอก โดยใช้สถิติ (paired t-test)

                    ผลการศึกษา  พบว่า  ระดับค่าเฉลี่ยอุณหภูมิเวตบัลบ์โกลบ  และ สัญญาณชีพ (อุณหภูมิแกนกลางร่างกายอัตราการเต้นของหัวใจ) ของกลุ่มตัวอย่างเมื่อใช้ร่มที่มีฉนวนหุ้มอยู่นอก มีค่าต่ำกว่าในขณะที่ใช้ร่มที่มีฉนวนอยู่ภายในอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p < 0.05) นอกจากนี้ยังพบว่า  กลุ่มตัวอย่างมีค่าเฉลี่ย  ±  ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานของคะแนนความพึงพอใจ     ในการร่มที่มีฉนวนกันความร้อนอยู่ภายใน      มากกว่าร่มที่มีฉนวนกันความร้อนอยู่ภายนอก เท่ากับ 3.07 ± 0.63 และ 2.99 ± 0.56 ตามลำดับ (p = 0.003)

                    ดังนั้นหน่วยงานหรือคนงานทำงานควีมีการใช้ร่มที่ติดฉนวนกันความร้อนที่อยู่ภายนอก    จะช่วยลดการรับสัมผัสความร้อนได้มากกว่า     การใช้ร่มที่มีฉนวนความร้อนอยู่ภายใน  ซึ่งลดความเสี่ยงในการเกิดโรคลมแดด  (Heat Stoke)  ในขณะที่ทำงานรับสัมผัสความร้อนทำงานกลางแจ้งในกลุ่มคนสวนได้

References

กษิดา ชำนาญดี. (2554). การเปรียบเทียบระหว่างการติดตั้งฉนวนกันความร้อนภายในและภายนอกของผนังต่อประสิทธิภาพการใช้พลังงานปรับอากาศ. กรุงเทพฯ: สำนักงานวิทยทรัพยากร จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

กองโรคจากการประกอบอาชีพและสิ่งแวดล้อม. (2559). โรคจากความร้อน. http://envocc.ddc.moph.go.th/contents/view/74.

ขณิฐา ยะจอม. (2554). การวิเคราะห์ความล้าทางจิตใจของพนักงานตรวจสอบชิ้นงานในบริษัทผู้ผลิตชิ้นส่วนฮาร์ดดิสก์ไดร์ฟ. (วิทยานิพนธ์ปริญญาวิศวกรรมศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาวิศวกรรมอุตสาหการ) มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

ปณิธาน บุตรแก้ว และ ชูพงษ์ ทองค าสมุทร. (2560). พฤติกรรมการถ่ายเทความร้อนผ่านหลังคาที่มีการติดตั้งแผ่นอะลูมิเนียมฟอยล์สัมพันธ์กับการระบายอากาศใต้หลังคา. ใน การประชุมวิชาการระดับชาติ “โฮมภูมิ” ครั้งที่ 3 ภูมิปัญญาสู่อนาคต: Wisdom for the Future วันที่ 15-16 มิถุนายน 2560. ขอนแก่น: คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์มหาวิทยาลัยขอนแก่น.

สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2563). ภาวะการทำงานของประชากร. http://www.nso. go.th/sites/2014.

อุมา ลางคุลเสน. (2561). ผลกระทบของการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศและความร้อนที่มีต่อเกษตรกรและพนักงานในโรงงานอุตสาหกรรมในประเทศไทย. (วิทยานิพนธ์ปริญญาวิทยาศาสตรมหาบัณฑิต) มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

Rossati, A. (2017). Global Warming and Its Health Impact. Int J Occup Environ Med. 8(1), 7-20.

Downloads

เผยแพร่แล้ว

22-02-2023