การพัฒนาสารเคลือบผิวจากสารสกัดกะเพราและสะเดากักเก็บด้วยอนุภาคไคโตซานเพื่อยืดอายุการเก็บและการดูดซับสารพิษตกค้างในผลไม้สด

บทคัดย่อ

          ผลไม้สดเป็นอาหารที่เสียง่ายเนื่องจากมีปริมาณน้ำสูงและยังมีสารอาหารที่เหมาะกับการเจริญเติบโตของจุลินทรีย์ ก่อให้เกิดความเสียหายทั้งต่อเกษตรกรและผู้บริโภค  ซึ่งโดยทั่วไปนิยมใช้สารเคลือบผิวเพื่อยืดอายุการเก็บรักษาผลไม้สด  มีสารเคลือบผิวที่ได้รับความสนใจในปัจจุบันคือสารเคลือบผิวจากสารธรรมชาติ  ที่มีความปลอดภัยทั้งต่อผู้ผลิตและผู้บริ โภค  ในงานวิจัยนี้มีการศึกษาการเตรียมสารเคลือบผิวจากสารสกัดหยาบกะเพราและสะเดากักเก็บ ด้วยอนุภาคไคโตซานที่มีขนาดนาโนเมตรหรือไมโครเมตรด้วยเทคนิคการทำให้เกิดเจลแบบไอออนิกโดยใช้สารไตรพอลิฟอสเฟต (TPP) เป็นสารเชื่อมขวางที่มีประจุลบ และมีการศึกษาประสิทธิภาพของสารเคลือบผิวต่อการยืดอายุการเก็บรักษาสตรอว์เบอร์รีสด  รวมทั้งประสิทธิภาพดูดซับสารเคมีตกค้างของสารเคลือบผิว ยังพบว่าสารเคลือบผิวที่เตรียมจา- กอนุภาคไมโครไคโตซานกักเก็บสารสกัดสะเดา มีประสิทธิภาพยืดอายุการเก็บรักษาสตรอว์เบอร์รีสดได้นานที่สุดคือ 8 วัน โดยที่ผลสตรอว์เบอร์รีไม่เกิดเชื้อราและไม่เน่าเสีย ในขณะที่สารเคลือบผิวที่เตรียมจากอนุภาคไคโตซาน,  อนุภาคไมโครไคโตซาน  และอนุภาคของไม โครไคโตซานกักเก็บสารสกัดตะไคร้สามารถรักษาสตรอว์เบอร์รีได้นาน  5 วัน,  6 วัน และ 6 วัน ตามลำดับ โดยที่สตรอว์เบอร์รีกลุ่มควบคุมเก็บรักษาได้ 4 วัน จากนั้นนำมาศึกษาประสิท ธิภาพการดูดซับยาฆ่าแมลง (Pyrethroid) ของสารเคลือบผิวชนิดต่างๆ พบว่า สารเคลือบผิวที่เตรียมจากอนุภาคไมโครไคโตซานกักเก็บสารสกัดสะเดา  มีประสิทธิภาพในการดูดซับยาฆ่าแมลงที่ตกค้างบนผิวสตรอว์เบอร์รีได้ดีที่สุด ดังนั้นอนุภาคไมโครไคโตซานกักเก็บสารสกัดสะเดาที่เตรียมได้จากงานวิจัยนี้   สามารถนำไปพัฒนาต่อยอดเพื่อผลิตเป็นสารเคลือบผิวสำหรับยืดอายุการเก็บรักษาและสามารถดูดซับสารเคมีตกค้างที่ผิวผลไม้สดได้ อีกทั้งยังเป็นสารธรรมชาติที่มีความปลอดภัยต่อผู้บริโภค