ผลของโปรแกรมสุขภาพจิตศึกษาต่อความรู้ของผู้ดูแลผู้ป่วยจิตเภทในชุมชน
คำสำคัญ:
โปรแกรมสุขภาพจิตศึกษา, ความรู้ของผู้ดูแล, ผู้ป่วยจิตเภทในชุมชนบทคัดย่อ
การวิจัยแบบกึ่งทดลอง ศึกษาหนึ่งกลุ่มวัดผลก่อนและหลังการทดลองมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของโปรแกรมสุขภาพจิตศึกษาต่อความรู้ของผู้ดูแลผู้ป่วยจิตเภทในชุมชนและเปรียบเทียบระดับคะแนนความรู้ของผู้ดูแลผู้ป่วยจิตเภทในชุมชนก่อนและหลังได้รับโปรแกรมสุขภาพจิตศึกษา กลุ่มตัวอย่าง คือผู้ดูแลป่วยจิตเภทในชุมชนที่รับการรักษาแผนกผู้ป่วยนอกโรงพยาบาลนางรองซึ่งมีคุณสมบัติตามเกณฑ์ และครอบครัว จำนวน 22 คน โดยจับคู่ให้มีคุณสมบัติใกล้เคียงกัน ได้แก่ เป็นผู้ดูแลป่วยจิตเภทในชุมชนซึ่งเป็นผู้ดูแลหลัก กลุ่มทดลองได้รับการให้โปรแกรมสุขภาพจิตศึกษาเป็นระยะเวลา 5 สัปดาห์เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ 1) โปรแกรมสุขภาพจิตศึกษา 2)แบบวัดความรู้เรื่องโรคจิตเภทสำหรับผู้ดูแล 3) แบบประเมินพฤติกรรมการรับประทานยาตามเกณฑ์การรักษา วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติ One-way Repeated Measure ANOVA.
ผลการวิจัย พบว่า คะแนนความรู้ของผู้ดูแลผู้ป่วยจิตเภทในชุมชนของกลุ่มทดลอง สูงกว่าก่อนได้รับโปรแกรมสุขภาพจิตศึกษาอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05
เอกสารอ้างอิง
มาโนช หล่อตระกูล และ ปราโมทย์ สุคนิชย์. (2558). จิตเวชศาสตร์ รามาธิบดี. (พิมพ์ครั้งที่ 4).กรุงเทพฯ; ภาควิชาจิตเวชศาสตร์ คณะแพทย์ศาสตร์โรงพยาบาลรามาธิบดี มหาวิทยาลัยมหิดล.
กรมสุขภาพจิต กระทรวงสาธารณสุข. (2560). คู่มือการดูแลผู้ป่วยโรคจิตเภท สำ หรับโรงพยาบาล ในเขตสุขภาพ (ฉบับพยาบาล/นักวิชาการสาธารณสุข). นนทบุรี: กรมสุขภาพจิต กระทรวง สาธารณสุข.
นภาภรณ์ พึ่งเกศสุนทร.(2553). ผลของโปรแกรมบำบัดครอบครัวต่อภาระการดูแล ของผู้ดูแลใน ครอบครัวผู้ป่วยจิตเภทในชุมชน.วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, สาขาวิชาการพยาบาล สุขภาพจิตและจิตเวช คณะ พยาบาลศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
กุลยาณิชพงศ วงหนูพะเนาว์ และรัชนีกร อุปเสน. (2023) ผลของการให้คำปรึกษาครอบครัวต่อพฤติกรรมการรับประทานยาตามเกณฑ์การรักษาของผู้ป่วยจิตเภทที่ใช้แอลกอฮอล์. วารสารพยาบาลทหารบก, 24(2), 106-113.
Gutiérrez-Maldonado J, Caqueo-Urizar A, Kavanagh D. Burden of care and general health in families of patients with schizophrenia. Social psychiatry and psychiatric epidemiology. 2005;40:899-904
Talamo, A., Centorrino, F., Tondo, L., Dimitri, A., Hennen, J., & Baldessarini, R.J. (2006). Comorbid substance-use in schizophrenia: Relation to positive and negative symptoms. Schizophrenia Research. 86, 251-255.
Sadock, B.J., & Sadock, V.A. (2007). Kaplan & Sadock’s synopsis of psychiatry: Behavioral Sciences and clinical psychiatry (10th ed.). Philadelphia: Williams & Wilkins. New York.
มารศรี ปาณีวัตร. (2548). บทบาทพยาบาลจิตเวช ชุมชนในการดูแลผู้ป่วยจิตเภทที่บ้าน. รายงาน การศึกษาอิสระปริญญาพยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาการพยาบาลสุขภาพจิตและจิตเวช มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
กุลยาณิชพงศ วงหนูพะเนาว์ และรัชนีกร อุปเสน. (2023) ผลของการให้คำปรึกษาครอบครัวต่อพฤติกรรมการรับประทานยาตามเกณฑ์การรักษาของผู้ป่วยจิตเภทที่ใช้แอลกอฮอล์. วารสารพยาบาลทหารบก, 24(2), 106-113.
แววดาว วงศ์สุรประกิต. (2549). การจัดการรายกรณีในการดูแลผู้ป่วยจิตเภทที่ถูกล่ามขัง: กรณี ศึกษา.กลุ่มงานสังคมศาสตร์ โรงพยาบาลศรีมหาโพธิ์ กรมสุขภาพจิต.
สรินทร เชี่ยวโสธร และ จินตนา ยูนิพันธุ์. (๒๕๔๕). ผลของการเสริมสร้างพลังอำนาจในผู้ป่วยจิตเภทต่อพฤติกรรมการใช้ยาตามเกณฑ์การรักษา. วิทยานิพนธ์หลักสูตรพยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการพยาบาลสุขภาพจิตและจิตเวช คณะพยาบาลศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อุมาพร ตรังคสมบัติ. (2544). จิตบําบัดและการให้คําปรึกษาครอบครัว (Family therapy of family counseling). กรุงเทพฯ : ศูนย์วิจัยและบําบัดครอบครัว
Gillmer, T. P., Dolder, C. R., Lacro, J. P., Folsom, D. P., Lindamer, L., Garcia, P., & Jeste, D. V. (2004). Adherence to treatment with antipsychotic medication and health care costs among Medicaid beneficiaries with schizophrenia. The American Journal of Psychiatric, 161(4), 692-699.
สายพิณ เกษมกิจวัฒนา และ ปิยะภรณ์ ไพรสนธิ์. (2557). ญาติผู้ป่วยเรื้อรัง:ความเสี่ยงที่ไม่ควรมองข้าม. วารสารสภาการพยาบาล, 29(4), 22-31.
ยอดสร้อย วิเวกวรรณ. (2543). สุขภาพจิตและพฤติกรรมการดูแลผู้ป่วยจิตเภทของผู้ดูแล. วิทยานิพนธ์พยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาสุขภาพจิตและการพยาบาล จิตเวชศาสตร์, บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยมหิดล.
กัญญา ศรีตะวัน และรัชนีกร อุปเสน. (2560).ปัจจัยคัดสรรที่สัมพันธ์กับความเหนื่อยหน่ายของผู้ดูแลผู้ป่วยจิตเภทในชุมชน. วารสารพยาบาลทหารบก,18, 308-314.
กรมสุขภาพจิต.(2559). คู่มือการดูแลผู้ป่วยโรคจิตเภท สำ หรับโรงพยาบาลในเขตสุขภาพ (ฉบับ พยาบาล/นักวิชาการสาธารณสุข).นนทบุรี: กระทรวงสาธารณสุข.
Orem, D. E. (2001). Nursing concepts practice (6th ed.). St. Louis: Mosby-year book.
สายพิณ เกษมกิจวัฒนา,และปิยะภรณ์ ไพรสนธิ์. (2557).ญาติผู้ดูแลผู้ป่วยเรื้อรัง:กลุ่มเสี่ยงที่ไม่ควรมองข้ามวารสารสภาการพยาบาล, 29(4), 22-31.
แก้วตา มีศรี, เพ็ญนภา แดงด้อมยุทธ์. ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับความสามารถของผู้ดูแลผู้ป่วยจิตเภทในชุมชน. วารสารการพยาบาลจิตเวชและสุขภาพจิต 2555;26(1):35-49
ชวนนท์ จันทร์สุข.(2562). ผลของการให้คำปรึกษาเพื่อเสริมสร้างแรงจูงใจแบบสั้นต่อพฤติกรรม การใช้ยาตามเกณฑ์การรักษาของผู้ป่วยโรคจิตเภท.วารสารพยาบาลทหารบก.กรุงเทพฯ: 2(3) พฤษภาคม-สิงหาคม.หน้า170-177.
กรมสุขภาพจิต กระทรวงสาธารณสุข. (2560). คู่มือการดูแลผู้ป่วยโรคจิตเภท สำ หรับโรงพยาบาล ในเขตสุขภาพ (ฉบับพยาบาล/นักวิชาการสาธารณสุข). นนทบุรี: กรมสุขภาพจิต กระทรวง สาธารณสุข.
สายสมร เฉลยกิตติ, & ทิพย์ฆัมพร เกษโกมล. (2015). การให้บริการปรึกษาทางสุขภาพ: การพัฒนา คุณภาพบริการพยาบาล. JOURNAL OF THE POLICE NURSES, 7(1), 253-262.
Anderson, C. M., Hogarty, G. E., & Reiss, D. J. (1980). Family treatment of adultschizophrenic patients: a psycho-educa-tional approach. Schizophrenia Bulletin, 6(3), 490-505.
Anderson, C. M., Hogarty, G. E., & Reiss, D. J. (1980). Family treatment of adultschizophrenic patients: a psycho-educa-tional approach. Schizophrenia Bulletin, 6(3), 490-505.
American Psychological Association. (1956). Division of Counseling Psychology, Committee on Definition.(1956). Counseling psychology as a specialty. American Psychologist, 11, 282-285
American Psychological Association. (1956). Division of Counseling Psychology, Committee on Definition.(1956). Counseling psychology as a specialty. American Psychologist, 11, 282-285
Chow, S.-C., Shao, J., & Wang, H. (2003). Sample Size Calculations in Clinical Research (2nd ed.). Chapman & Hall/CRC., 51 p.
Farragher, B. (1999). Treatment compliance in the mental health service. Irish Medication Journal, 92(6), 1-3.
สรินทร เชี่ยวโสธร และ จินตนา ยูนิพันธุ์. (๒๕๔๕). ผลของการเสริมสร้างพลังอำนาจในผู้ป่วยจิตเภทต่อพฤติกรรมการใช้ยาตามเกณฑ์การรักษา. วิทยานิพนธ์หลักสูตรพยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการพยาบาลสุขภาพจิตและจิตเวช คณะพยาบาลศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Farragher, B. (1999). Treatment compliance in the mental health service. Irish Medication Journal, 92(6), 1-3.
สรินทร เชี่ยวโสธร และ จินตนา ยูนิพันธุ์. (๒๕๔๕). ผลของการเสริมสร้างพลังอำนาจในผู้ป่วยจิตเภทต่อพฤติกรรมการใช้ยาตามเกณฑ์การรักษา. วิทยานิพนธ์หลักสูตรพยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการพยาบาลสุขภาพจิตและจิตเวช คณะพยาบาลศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Anderson, C. M., Hogarty, G. E., & Reiss, D. J. (1980). Family treatment of adultschizophrenic patients: a psycho-educa-tional approach. Schizophrenia Bulletin, 6(3), 490-505.
Anderson, C. M., Hogarty, G. E., & Reiss, D. J. (1980). Family treatment of adultschizophrenic patients: a psycho-educa-tional approach. Schizophrenia Bulletin, 6(3), 490-505.
Farragher, B. (1999). Treatment compliance in the mental health service. Irish Medication Journal, 92(6), 1-3.
สรินทร เชี่ยวโสธร และ จินตนา ยูนิพันธุ์. (๒๕๔๕). ผลของการเสริมสร้างพลังอำนาจในผู้ป่วยจิตเภทต่อพฤติกรรมการใช้ยาตามเกณฑ์การรักษา. วิทยานิพนธ์หลักสูตรพยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการพยาบาลสุขภาพจิตและจิตเวช คณะพยาบาลศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อินทุกานต์ สุวรรณ์, & สุวนีย์ เกี่ยวกิ่งแก้ว. (2020). ผลของโปรแกรมสุขภาพจิตศึกษาต่อความร่วมมือในการรักษาด้วยยาของ ผู้ ป่วยจิตเภทใน ชุมชน. วารสารการพยาบาล จิตเวช และ สุขภาพ จิต, 34(1), 152-162.
Ebtsam, H. S., Nefissa, M. A. K., Nadia, E.S., & Amany, A. M. (2018). Effect of Psycho educational Program on Improving of Medication Adherence among Schizo-phrenic Patients. Journal of Nursing and Health Science, 7(6), 69-79.
