ประสิทธิผลของโปรแกรมการดูแลต่อเนื่องสำหรับผู้ป่วยสูงอายุที่มีภาวะพึ่งพิงต่อความสามารถในการปฏิบัติกิจวัตรประจำวัน

บทคัดย่อ

     การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) เปรียบเทียบพฤติกรรมการดูแลสุขภาพที่บ้านของผู้ป่วยสูงอายุที่มีภาวะพึ่งพิง ก่อนและหลังเข้าร่วมโปรแกรมการดูแลต่อเนื่องสำหรับผู้ป่วยสูงอายุที่มีภาวะพึ่งพิง 2) เปรียบเทียบระดับคะแนนกิจวัตรประจำวันของผู้ป่วยสูงอายุที่มีภาวะพึ่งพิง ก่อนและหลังเข้าร่วมโปรแกรมการดูแลต่อเนื่องสำหรับผู้สูงอายุที่มีภาวะพึ่งพิง และ 3) เพื่อศึกษาระดับความพึงพอใจของผู้สูงอายุที่มีภาวะพึ่งพิงหลังเข้าร่วมโปรแกรมการดูแลต่อเนื่องสำหรับผู้สูงอายุที่มีภาวะพึ่งพิง เป็นรูปแบบการวิจัยกึ่งทดลองแบบกลุ่มเดียววัดก่อนและวัดหลังการทดลอง กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ ผู้ป่วยสูงอายุที่มีภาวะพึ่งพิงที่มารับการรักษากับโรงพยาบาลหนองคาย จังหวัดหนองคาย จำนวน 30 คน ได้จากการสุ่มตัวอย่างที่อาศัยความน่าจะเป็น เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย เป็นแบบสอบถามที่ผ่านการหาคุณภาพเครื่องมาแล้ว สถิติที่ใช้ในการวิจัย สถิติพื้นฐาน ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติที่ใชในการทดสอบสมมติฐาน ได้แก่ Dependent Samples t-test และสถิติการวิเคราะห์ความแปรปรวนแบบวัดซ้ำ (Repeated Measurement Analysis of Variance : Repeated ANOVA) กำหนดนัยสำคัญไว้ที่ระดับ .05

     ผลการวิจัย พบว่า 1) ผลการวิเคราะห์เปรียบเทียบพฤติกรรมการดูแลสุขภาพที่บ้านของผู้สูงอายุที่มีภาวะพึ่งพิง ก่อนและหลังเข้าร่วมโปรแกรมการดูแลต่อเนื่องสำหรับผู้สูงอายุที่มีภาวะพึ่งพิง หลังการทดลองมีค่าคะแนนเฉลี่ยมากกว่าก่อนการทดลอง อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05, 2) ผลการวิเคราะห์ความแปรปรวนแบบวัดซ้ำระดับความสามารถในการปฏิบัติกิจวัตรประจำวันของผู้สูงอายุที่มีภาวะพึ่งพิง กลุ่มทดลองระหว่างครั้งที่ 1 ครั้งที่ 2 และครั้งที่ 3 พบอิทธิพลหลักของการทดลอง ที่มีค่าคะแนนเฉลี่ยของระดับความสามารถในการปฏิบัติกิจวัตรประจำวันของผู้สูงอายุที่มีภาวะพึ่งพิง แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 ผลการเปรียบเทียบรายคู่ด้วยวิธีการของ LSD ค่าคะแนนเฉลี่ยของความสามารถในการปฏิบัติกิจวัตรประจำวันของผู้สูงอายุที่มีภาวะพึ่งพิง พบว่า การวัดครั้งที่ 3 มีค่าคะแนนเฉลี่ย มากกว่าการวัดครั้งที่ 2 และมากกว่าการวัดครั้งที่ 1 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และการวัดครั้งที่ 2 มีค่าคะแนนเฉลี่ย มากว่าการวัดครั้งที่ 1 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และ 3) หลังการทดลอง ค่าคะแนนเฉลี่ยความพึงพอใจของผู้สูงอายุ โดยรวมมีค่าคะแนนเฉลี่ยของความพึงพอใจ เท่ากับ 2.64 เมื่อจำแนกเป็นรายข้อ พบว่า ข้อที่มีค่าคะแนนเฉลี่ยสูงสุด คือ การให้บริการรักษาพยาบาลจากเจ้าหน้าที่จากโรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพประจำตำบล (รพ.สต.) รองลงมาคือ การสร้างแรงจูงใจในการดูแลสุขภาพ มีค่าคะแนนเฉลี่ยเท่ากันกับ วิธีการหรือกิจกรรมในการปรับเปลี่ยนพฤติกรรม และการมีส่วนร่วมในการพูดคุยแลกเปลี่ยนความคิดเห็น