ผลของโปรแกรมการพัฒนาศักยภาพสมอง (TEAMV) ในผู้สูงอายุที่มีระดับการรู้คิดบกพร่องน้อย
คำสำคัญ:
โปรแกรมการพัฒนาศักยภาพสมอง, ผู้สูงอายุ, การรู้คิดบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยกึ่งทดลอง (Quasi - Experimental Research design) มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาเปรียบเทียบค่าเฉลี่ยคะแนนการรู้คิดของผู้สูงอายุที่มีความบกพร่องน้อย โรงเรียนไทรโยควัยเก๋า ก่อนและหลังเข้าร่วมโปรแกรมการพัฒนาศักยภาพสมอง (TEAMV) และระยะติดตามผล 1 เดือน กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ ผู้สูงอายุที่ขึ้นทะเบียนเป็นนักศึกษาของโรงเรียนไทรโยควัยเก๋า ได้รับการประเมินภาวะสมองเสื่อมด้วย MONTREAL COGNITIVE ASSESSMENT TEST (MoCA test) และมีคะแนน การรู้คิดน้อยกว่า 25 คะแนน จำนวน 25 คน ยินยอมและให้ความร่วมมือในการวิจัย สมัครใจเข้าร่วมกิจกรรมตั้งแต่เริ่มต้นจนสิ้นสุดการทดลอง เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูล ได้แก่ โปรแกรมพัฒนาศักยภาพสมอง และแบบสอบถาม วิเคราะห์ข้อมูลด้วย ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์ความแปรปรวนแบบวัดซ้ำ (Repeated Measures ANOVA) พร้อมเปรียบเทียบรายคู่ด้วยวิธี Bonferroni
ผลการวิจัย พบว่า ภายหลังการเข้าร่วมโปรแกรมการพัฒนาศักยภาพสมอง (TEAMV) พบว่า คะแนนเฉลี่ยด้านการรู้คิดของผู้สูงอายุที่มีภาวะบกพร่องทางการรู้คิดเล็กน้อย เพิ่มสูงขึ้นอย่างต่อเนื่อง โดยคะแนนหลังเข้าร่วมโปรแกรมทันที และในระยะติดตามผล 1 เดือน สูงกว่าคะแนนก่อนการเข้าร่วมโปรแกรมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ
เอกสารอ้างอิง
Anstey KJ, Lipnicki DM, Low LF.(2008). Cholesterol as a risk factor for dementia and cognitive decline: a systematic review of prospective studies with meta-analysis. Am J Geriatr Psychiatry. 2008;16(5):343–54.
Mitchell AJ, Shiri-Feshki M.(2009). Rate of progression of mild cognitive impairment to dementia: Meta-analysis of 41 robust inception cohort studies. Acta Psychiatr Scand. 2009; 119:252–65.
วรพรรณ เสนาณรงค์.(2554). แนวคิดเกี่ยวกับภาวะสมองเสื่อมในปัจจุบัน. วารสารประสาทวิทยาแห่งประเทศไทย. 2554;1(1):17–22.
สำนักส่งเสริมและพิทักษ์ผู้สูงอายุ.(2555). ทำเนียบองค์กรชมรมด้านผู้สูงอายุ พ.ศ. 2555. กรุงเทพฯ: สำนัก; 2555.
โรงเรียนไทรโยควัยเก๋า.(2567). สถิติผู้ที่มีอายุ 60 ปีขึ้นไปทั้งเพศชายและเพศหญิง ที่ขึ้นทะเบียนเป็นนักศึกษาของโรงเรียนไทรโยควัยเก๋า ที่ได้รับการประเมินระดับการรู้คิดพบว่ามีความบกพร่องเล็กน้อย ปี 2567. กาญจนบุรี: โรงเรียนไทรโยควัยเก๋า; 2567.
Rodrigues RC, Faria AC, Macedo AP, Sartori IA, de Mattos Mda G, Ribeiro RF.(2009). An in vitro study of non-axial forces upon the retention of an O-ring attachment. Clin Oral Implants Res. 2009;20(12):1314–9.
Videbeck SL.(2020). Psychiatric-mental health nursing. 8th ed. Philadelphia: Wolters Kluwer; 2020.
วีรศักดิ์ เมืองไพศาล.(2556). การป้องกัน การประเมินและการดูแลผู้ป่วยสมองเสื่อม. กรุงเทพฯ: ภาพพิมพ์; 2556.
Mahoney FI, Barthel DW.(1965). Functional evaluation: The Barthel index. Md State Med J. 1965;14(2):61–5.
โสพพัทธ์ เหมรัญช์โรจน์.(2550). หลักการวิจัยทางพยาบาลศาสตร์. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัย; 2550.
คณะกรรมการจัดทำแบบทดสอบสภาพสมองเบื้องต้น (ฉบับภาษาไทย).(2543). โครงการสำรวจภาวะสมองเสื่อมผู้สูงอายุไทย 2543. กรุงเทพมหานคร: กรมการแพทย์; 2543.
จิราภรณ์ ศรีเวียงธวัช.(2565). ประสิทธิผลของการใช้โปรแกรมการพัฒนาศักยภาพสมองสำหรับผู้สูงอายุที่มีภาวะการรู้คิดบกพร่องเล็กน้อย เขตเทศบาลตำบลวานรนิวาส อำเภอวานรนิวาส จังหวัดสกลนคร. สกลนคร: โรงพยาบาลวานรนิวาส; 2565.
จิตติมา ดวงแก้ว, และคณะ.(2564) ผลของโปรแกรมพัฒนาศักยภาพสมองต่อความสามารถในการรู้คิดของผู้สูงอายุที่มีภาวะการรู้คิดบกพร่องระยะเริ่มต้น. วารสารวิจัยสุขภาพและการพยาบาล. 2564;37(3):129–41.
