Development of a Care Model for Serious Mental Illness with High Risk to Violence in the Community through the Participation Process of Network Partners, Selaphum District, Roi-et Province
Keywords:
Developing Model, Serious Mental Illness with High Risk to Violence, participationAbstract
This research is participatory action research with the objective of studying the results of developing a model for caring for Serious Mental Illness with High Risk to Violence (SMI-V) in the community with the participation of network partners in Selaphum District, Roi Et Province. The Participants were divided into three groups as 22 SMI-V patients, 22 caregivers, 22 and 18 network partners. quantitative data was collected by questionnaires. Data were analyzed by descriptive statistics and Paired t-test. The results of the study showed that after trialed model for caring for psychiatric and drug patients who are at high risk of causing violence in the community with the participation of network partners, the development results showed that Care giver’s knowledge was increased (t=9.90, p-value <0.001), and network partners’s knowledge was increased (t=7.48, p-value <0.001), the severity of violent behavior in psychiatric patients with severe symptoms was decreased (t=8.59, p-value <0.001), the need of SMI-V patients care was decreased (t=9.45, p-value <0.001) and the participation of network partners was increased(t=16.55, p-value <0.001). The suggestion is that the community should be promoted to provide care for psychiatric patients through the participation of network partners and should be serious social measures to prevent and correct alcohol use among SMI-V patients in the community to prevent symptoms from reoccurring that’s causes a high risk of violence in the community
References
สุวปรียา จันต๊ะ. (2562). การมีส่วนร่วมของประชาชนในการป้องกันและแก้ไขปัญหายาเสพติดในพื้นที่เทศบาลเมืองแม่เหียะ จังหวัดเชียงใหม่. วารสารบัณฑิตแสงโคมคำ, 4(1), 16-29.
World Health Organization. (2021). Mental health atlas 2020. World Health Organization. https://iris.who.int/handle/10665/345946.
กรมสุขภาพจิต. (2566). มาตรฐานการปฏิบัติงานการดูแลผู้ป่วยจิตเวชและยาเสพติดที่มีความเสี่ยงสูงต่อการก่อความรุนแรง. กรุงเทพมหานคร: บริษัท บียอนด์ พับลิสชิ่ง จำกัด.
กรมสุขภาพจิต. (2566). รายงานผู้ป่วยมารับบริการด้านจิตเวช. เข้าถึงได้จาก https://dmh.go.th/report/datacenter/hdc/. สืบค้นเมื่อ 1 สิงหาคม 2566.
Cohen, J.M. & Uphoff, N.T. (1986). World management. New York: McGraw- Hill.
ชลินดา จันทร์งาม และคณะ. (2560). การพัฒนาการดูแลผู้ป่วยจิตเวชของเครือข่ายสุขภาพจิตโรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบลคํานาดี อำเภอเมืองบึงกาฬ จังหวัดบึงกาฬ. วารสารการพยาบาล การสาธารณสุขและการศึกษา, 18(2), 55-68.
สุนันญา แสงแก้ว และคณะ (2561) ศึกษาผลของโปรแกรมการดูแลแบบมีส่วนร่วมของครอบครัวและอาสาสมัครสาธารณสุขต่อความรุนแรงของอาการทางจิตในผู้ป่วยจิตเภท. รายงานสืบเนื่องจากการประชุมเสนอผลงานวิจัยระดับชาติ มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช ครั้งที่ 8(น.381-391).มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
อติญา โพธิ์ศรี. (2562). การมีส่วนร่วมของครอบครัวและชุมชนในการดูแลผู้ป่วยจิตเภทเรื้อรัง: กรณี ศึกษาที่ชุมชนบ้านท่าม่วง จังหวัดร้อยเอ็ด. ศรีนครินทร์เวชสาร, 34(1), 83-89.
โรงพยาบาลเสลภูมิ. (2565). รายงานสรุปผลการดำเนินงานจิตเวชและยาเสพติด ปี 2565.
รัศมี ชุดพิมาย. (2565). การพัฒนารูปแบบการดูแลผู้ป่วยจิตเวชเรื้อรังกลุ่มเสี่ยงในชุมชนด้วยกระบวนการมีส่วนร่วมของภาคีเครือข่าย อำเภอลำปลายมาศ จังหวัดบุรีรัมย์. วารสารศูนย์อนามัยที่ 9, 16(3), 851-867.
วราภรณ์ มั่นคั่ง, จินตนา วัชรสินธุ์ และวรรณี เดียวอิศเรศ. (2559). ปัจจัยครอบครัวที่มีผลต่อการใช้ยาเสพติดของวัยรุ่นชายในศูนย์ฝึกและอบรมเด็กและเยาวชนแห่งหนึ่ง. วารสารสาธารณสุขมหาวิทยาลัยบูรพา. 11(2), 53-36.
