THE EFECTIVENESS OF DISCHARGE PLANNING PROGRAM TO SELFCARE ABILITY OF AFTER PHACOEMULSIFICATION INPATIENTS DEPARTMENT PRAARJANBAN TANAKARO HOSPITAL SAKON NAKHON PROVINCE
Keywords:
Discharge planning program, Self – care ability, PhacoemulsificationAbstract
The purposes of this quasi-experimental research was to study the effects of Discharge Planning Program To Selfcare Ability Of Patients After Phacoemulsification In-Patients Department Praarganban Tanakaro Hospital Sakon Nakhon Province. In the sampling group, there were 30 patients. Purposive sampling was selected. Collection data during October to November 2023. The research instruments included general data record form, test knowledge of patient , patient self –care ability questionnaire and satisfaction of patients questionnaire. Data were analyzed using percentage,mean standard deviation and t-test.
The results of the study found that Discharge Planning Program To Selfcare Ability Of Patients After Phacoemulsification In-Patients Department Praarganban Tanakaro Hospital Sakon Nakhon Province Priciples D-METHOD included of Disease, Medication ,Environment ,Treatment , Health ,Outpatient and Diet priciples, after sampling group statistical significantly enhanced patients knowledge good level selfcare ability were increasing good level statistical significantly (p<0.001) patient’ satisfaction were at a good and best level statistical significantly (p<0.001)
References
สมภาร ไวยลาภ. (2560.) การพัฒนาระบบการดูแลผู้ป่วยต้อกระจกแบบครบวงจร โรงพยาบาลเซกา. วารสารโรงพยาบาลนครพนม. 4(1) 71-85.
ละมิตร์ ปึกขาว และคณะ. (2563).การพัฒนารูปแบบการพยาบาลผู้ป่วยผ่าตัดต้อกระจกแบบมีส่วนร่วมอย่างเอื้ออาทร ตามทฤษฏี Swanson โรงพยาบาลปทุมธานี. วารสารวิชาการสาธารณสุข.29(5).864-875.
กนกพร อริยภูวงศ์ ,ศุภพร ไพรอุดม ,ทานตะวัน สลีวงศ์ (2562) ผลของการพยาบาลระบบสนับสนุนและให้ความรู้ต่อพฤติกรรมการดูแลตนเองของผู้ป่วยต้อกระจก โรงพยาบาลสุโขทัย. วารสารวิทยาลัยพยาบาลพระจอมเกล้า จังหวัดเพชรบุรี. 2(3). 17-30.
เพ็ญศรี ปัญโญ และคณะ (2566).ผลของโปรแกรมการวางแผนจำหน่ายร่วมกับการใช้แอพพลิเคชั่นในการให้ความรู้ต่อความรู้และความสามารถในการดูแลตนเองของผู้ป่วยโรคต้อกระจก ที่เข้ารับการรักษาในหอผู้ป่วยจักษุ โสต ศอ นาสิก โรงพยาบาลแพร่. Phrae medical Journal and Clinical Sciences. 31(2) 1-16.
อังคนา อัศวบุญญาเดช ,ดุจดาว ศุภจิตกุลชัย และวริศนันท์ ปุรณะวิทย์ (2565) .ผลการสอนสุขศึกษาโดยใช้สื่อวีดีทัศน์เรื่องการปฏิบัติตัวหลังผ่าตัดต้อกระจกให้กับผู้ป่วยผ่าตัดต้อกระจก.บูรพาเวชสาร. 9(1). 13-27.
โรงพยาบาลพระอาจารย์แบน ธนากโร จังหวัดสกลนคร. (2563-2565). สถิติข้อมูลผู้มารับบริการ แผนกผู้ป่วยใน โรงพยาบาลพระอาจารย์แบน ธนากโร จังหวัดสกลนคร
Orem,K.M. (2001). Nursing: Concepts of practice. (6th ed.). Louis:Mosby.
Bloom, B. S. et al. (1986). Handbook on Formative and Summative Evaluation of Student Learning. New York: McGraw-Hill.
บุญชม ศรีสะอาด.(2560). การวิจัยเบื้องต้น. กรุงเทพมหานคร: สุวีริยาสาส์น.
เบญจวรรณ พวงเพชร (2558). ประสิทธิผลของโปรแกรมการวางแผนจำหน่วยแบบผู้ป่วยในผู้ป่วยที่เข้ารับการผ่าตัดต้อกระจกต่อความวิตกกังวลและความสามารถในการปฏิบัติกิจวัตรประจำวัน. Journal of Nursing Science.34(1),53-64.
พิพาภัทร เอกวงษา (2564) .ประสิทธิผลการใช้โปรแกรมวางแผนจำหน่ายแบบผู้ป่วยนอกต่อความวิตกกังวล และความสามารถในการดูแลตนเองของผู้ป่วยที่ได้รับการผ่าตัดต้อกระจก.วารสารวิจัยและพัฒนานวัตกรรมทางสุขภาพ. 2(1). 71-81.
ษรฉัตร ลภัทธานันท์,ศิริรัตน์ ภูโอบ, อำนาจ โกสิงห์ (2566) .ปัจจัยที่มีผลต่อพฤติกรรมการดูแลตนเองของผู้ป่วยหลังผ่าตัดต้อกระจกใส่เลนส์แก้วตาเทียมในสถาบันราชประชาสมาสัย.Journal of Faculty of Nursing Burapha University.31(2).77-89.
ฉวีวรรณ เกตุน้อย (2562). การพัฒนาคุณภาพการวางแผนจำหน่ายผู้ป่วยมะเร็งศีรษะและคอ หอผู้ป่วยจักษุ โสต ศอ นาสิก โรงพยาบาลพุทธิชินราช พิษณุโลก . พยาบาลสาร 47(2)417-430.
