Discharge planning for patients with schizophrenia who use substances in the continuous phase with the participation of caregivers.
Keywords:
Discharge planning model, schizophrenia patients who use substances, caregiver participationAbstract
This research was a quasi-experimental research. To develop a discharge planning model for patients with schizophrenia who use substances on an ongoing basis with the participation of caregivers. and to study the differences in treatment defaults and medication lapses in psychiatric patients before and after using the discharge planning model. between the control group and the experimental group Sample size were 60 patients with schizophrenia and their caregivers admitted to the mental health ward. Nong Khai Hospital Between October 2023 - December 2023 were divided into an experimental group of 30 cases and a control group of 30 cases. The data collection tools included a general information questionnaire. and medication behavior assessment form according to treatment criteria Find content validity with a value of CVI=0.91 and find the confidence value. Cronbach's alpha coefficient was obtained = 0.85. Data were analyzed using descriptive statistics, t-test and Mann-Whitney U test.
The research results found that The discharge planning model consists of 4 activities: 1) creating awareness of patient care, 2) creating knowledge and building confidence, 3) promoting cooperation, and 4) continuous monitoring of care. After joining the program The experimental group had a significantly lower number of treatment defaults than the control group (p<0.01) and after entering the program The experimental group had a significantly higher mean medication adherence score from the 1st, 2nd, and 3rd follow-up than the control group at p<0.05.
References
Jenner, L., Kanavanagh, D. J., Greenway, L., & Saunders, J. B. (1998). Dual diagnosis Consortium 1998 report. Brisbane: Dual Diagnosis Consortium.
Jabensky, A., McGrath, J., & Herrman, H. (1999). People living with psychotic illness; An Australian study 1997-98. National Mental Health Strategy, Commonwealth Department of Health and Aged Care.
ธวัชชัย ลีฬหานาจ. ระบาดวิทยาของโรคติดสารเสพติด, โรคจิตเวชที่เกิดร่วมกับโรคติดสารเสพติดและ ความผิดปกติที่เกิดจากการใช้สารเสพติด. ในพิชัย แสง ชาญชัย, พงศธร เนตราคม และนวพร หิรัญวิวัฒน์กุล, 4. กรมสุขภาพจิต. (2557). เอกสารประกอบการประชุมปฏิบัติการพัฒนาศักยภาพผู้ปฏิบัติงานเพื่อขับเคลื่อนการดําเนินงานระบบสุขภาพจิตและจิตเวชระยะที่ 2. วันที่ 15- 16 กันยายน 2557. นนทบุรี: โรงแรมริชมอนด์.
ฐานันดร์ ปิยศิริศิลป์. (2557). โรคจิตเภทที่ใช้สารเสพติดร่วม. เอกสารประกอบการบรรยาย การประชุมวิชาการนานาชาติครั้งที่ 13. 2557. เชียงใหม่: กรมสุขภาพจิต.บรรณาธิการ. ตำราจิตเวชศาสตร์การติดสารเสพติดกรุงเทพมหานคร: สำนักงาน ป.ป.ส; 2549. หน้า 3-115.
สมภพ เรืองตระกูล. ตำราจิตเวชศาสตร์พื้นฐานและโรค ทางจิตเวช.(พิมพ์ครั้งที่ 2) กรุงเทพมหานคร: เรือนแก้วการพิมพ์.2553.
พิชัย แสงชาญชัย. (2549). หลักการประเมินและการเข้าถึงผู้ป่วยติดสารเสพติดและการสัมภาษณ์และการบําบัดเพื่อเสริมสร้างแรงจูงใจ. ในพิชัย แสงชาญชัย, พงศธร เนตราคม และนวพร หิรัญวิวัฒน์กุล (บรรณาธิการ), ตําราจิตเวชศาสตร์ การติดสารเสพติด (หน้า77-163). กรุงเทพมหานคร:สํานักงาน ป.ป.ส.
ปัทมา ศิริเวช. (2552). การฟื้นฟูสมรรถภาพทางจิตสังคม ใน พิเชษฐ อุดมรัตน์ และสรยุทธ วาสิกนานนท์.ตําราโรคจิตเภท (หน้า 305- 316). สงขลา: ชานเมืองการพิมพ์.
Suzuki, Y. (2003). Associated factors of rehospitalization among schizophrenic patients. Psychiatric Clinical Neurosis, 57, 555-561.14-1158(046-060)4.indd 6010/30/141:41:11 AM
Bandura A. (1997). Self-efficacy: The exercise of control. New York: W.H. Freeman.
Cheng KD, Huang CJ, Tsang HY, Lin CH. (2014). Factors related to missed first appointments after discharge among patients with schizophrenia in Taiwan. J Formos Med Assoc;113(7) :436-441.doi:10.1016/j.jfma.2012.09.016
พรทิพย์ วัชรดิลก, ธีระ ศิริสมุด, สินีนุช ชัยสิทธิ์, อนุชา เศรษฐเสถียร. (2559). การคัดแยกผู้ป่วยของแผนกอุบัติเหตุ-ฉุกเฉินในประเทศไทย; วารสารสภาการพยาบาล;31(2):96-108.
สรินทร เชี่ยวโสธร. (2545). ผลของการเสริมสร้างพลังอำนาจในผู้ป่วยจิตเภทต่อพฤติกรรมการใช้ยาตามเกณฑ์การรักษา. [วิทยานิพนธ์พยาบาลศาสตร์มหาบัณฑิต สาขาวิชาการพยาบาลสุขภาพจิตและจิตเวช]. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เยาวภา ไตรพฤกษชาติ. (2554). การเสริมสร้างแรงจูงใจในการรักษาด้วยยาในผู้ป่วยโรคจิตเภทโรงพยาบาลจิตเวชขอนแก่นราชนครินทร์. [การศึกษาอิสระปริญญาพยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการพยาบาลสุขภาพจิตและจิตเวช].ขอนแก่น: มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
กรมสุขภาพจิต กระทรวงสาธารณสุข. (2551). ชุดความรู้และแนวทางปฏิบัติ เรื่อง การวางแผนจำหน่ายผู้ป่วย จิตเภท (ฉบับปรับปรุง 2551) [อินเตอร์เน็ต]. 2551 [เข้าถึงเมื่อ 2566 ก.ค. 24] เข้าถึงได้จาก:https://dmh.go.th/download/DMHKM/styAWBOOK.pdf
อติญา โพธิ์ศรี. (2562). การมีส่วนร่วมของครอบครัวและชุมชนในการดูแลผู้ป่วยจิตเภทเรื้อรัง: กรณีศึกษาที่ชุมชนบ้านท่าม่วงจังหวัดร้อยเอ็ด, ศรีนครินทร์เวชสาร;34(1):83-9
