Effects of Value-Based and Empowerment Interventions on Self-Care Behavior Modification in Uncontrolled Diabetic Patients in the Service Area of Ban Phak Waen Health Promoting Hospital, Yang Khi Nok Subdistrict, Khueang Nai District, Ubon Ratchathani Prov
Keywords:
Value Attribution, Empowerment, Behavior, Uncontrolled DiabetesAbstract
This quasi-experimental research aimed to study the effects of value attribution and empowerment on the self-care behavior modification among patients with uncontrolled diabetes in the service area of Ban Phak Waen Tambon Health Promoting Hospital, Yang Khi Nok Subdistrict, Khueang Nai District, Ubon Ratchathani Province. The sample was divided into two groups of 30 participants each, totaling 60 individuals. The experimental group consisted of patients with uncontrolled diabetes in the service area of Ban Phak Waen Tambon Health Promoting Hospital, Yang Khi Nok Subdistrict, Khueang Nai District, Ubon Ratchathani Province. The comparison group included patients with uncontrolled diabetes in the service area of Ban That Noi Tambon Health Promoting Hospital, That Noi Subdistrict, Khueang Nai District, Ubon Ratchathani Province. The experimental group received the intervention program for a period of 12 weeks, while the comparison group received the standard program. Data collection was conducted using questionnaires at two points: before and after the experiment, between August 8, 2024, and October 8, 2024. Data were analyzed using descriptive statistics, presented as percentages, means, standard deviations, medians, and the 25th and 75th percentiles. Differences in mean scores within the experimental and comparison groups were analyzed using paired t-tests, and between groups using independent t-tests, with significance set at 0.05.
The results showed that after the intervention, the experimental group had significantly higher mean score differences in knowledge about diabetes, perceived susceptibility to diabetes, perceived severity of diabetes, perceived benefits of self-care, perceived barriers to self-care, self-esteem, empowerment, and self-care behaviors compared to before the intervention and to the comparison group, with a statistical significance level of 0.05.
References
World Health Organization. (2020). Global report on diabetes. World Health Organization.
American Diabetes Association. (2021). Standards of medical care in diabetes—2021. Diabetes Care, 44(Supplement 1), S1-S232.
Zhou, B., Lu, Y., Hajifathalian, K., Bentham, J., Di Cesare, M., Danaei, G., ... & Ezzati, M. (2019). Worldwide trends in diabetes since 1980: a pooled analysis of 751 population-based studies with 4.4 million participants. The Lancet, 387(10027), 1513-1530.
Lloyd, A., Sawyer, W., & Hopkinson, P. K. (2018). Impact of long-term complications on quality of life in patients with type 2 diabetes not using insulin. Value in Health, 11(3), 91-98.
สมาคมโรคเบาหวานแห่งประเทศไทย. (2564). แนวทางเวชปฏิบัติสำหรับโรคเบาหวาน พ.ศ. 2564.บริษัทศรีเมืองการพิมพ์จำกัด.
World Health Organization. (2018). Global status report on noncommunicable diseases 2014. Retrieved from https://www.who.int/nmh/publications/ncd-status-report-2014/en/
Funnell, M. M., Anderson, R. M., Arnold, M. S., Barr, P. A., Donnelly, M., Johnson, P. D., & White, N. H. (1991). Empowerment: an idea whose time has come in diabetes education. The Diabetes Educator, 17(1), 37-41.
Anderson, R. M., Funnell, M. M., Butler, P. M., Arnold, M. S., Fitzgerald, J. T., & Feste, C. C. (1995). Patient empowerment: results of a randomized controlled trial. Diabetes Care, 18(7), 943-949.
โรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบลบ้านผักแว่น. (2567). รายงานสถิติผู้ป่วยโรคเบาหวานในเขตพื้นที่บริการ. อุบลราชธานี: โรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบลบ้านผักแว่น.
กรมสุขภาพจิต. (2563). รายงานสถานการณ์โรคเบาหวานในประเทศไทย. กรมสุขภาพจิต กระทรวงสาธารณสุข.
Lemeshow, S.. Hosmer, D.W.. Jr., Klar, J.. & Lwanga, S. (1990). Adequacy of sample size in health studies. New York : John Wiley & Sons.
วรรณี ปทุมวิวัฒนา. (2567). ผลของการให้ความรู้และการให้คำปรึกษาด้านยาสำหรับผู้ป่วยโรคเบาหวานชนิดที่ 2 ที่ควบคุมไม่ได้. วารสารการวิจัยสุขภาพชุมชน, 45(3), 123-135.
อติญาณ์ ศรเกษตริน และคณะ. (2566). ประสิทธิผลของโปรแกรมสร้างเสริมสุขภาพร่วมกับการสนับสนุนการจัดการตนเองในผู้ป่วยโรคเบาหวานชนิดที่ 2. วารสารการแพทย์ชุมชน, 40(2), 245-258.
นันทิมา เนียมหอม. (2566). ผลของการดูแลแบบทีมสหสาขาวิชาชีพร่วมกับการติดตามการรักษาทางโทรศัพท์ในผู้ป่วยเบาหวาน. วารสารการแพทย์สาธารณสุข, 47(1), 89-100.
ธนพร แก้วเนตร. (2566). ประสิทธิผลของโปรแกรมสร้างเสริมสุขภาพในผู้ป่วยเบาหวานที่ควบคุมระดับน้ำตาลไม่ได้. วารสารสุขภาพและการพัฒนา, 48(2), 140-152.
จุฬาลักษณ์ สินธุเขต. (2566). ผลของการเยี่ยมบ้านผู้ป่วยต่อระดับน้ำตาลสะสมในผู้ป่วยเบาหวานที่ควบคุมไม่ได้. วารสารการพยาบาลชุมชน, 39(2), 101-115.
ฐิตารัตน์ โกเสส และคณะ. (2565). ผลของโปรแกรมการกำกับตนเองต่อการจัดการอาหารและระดับน้ำตาลในเลือดในผู้ที่มีภาวะเบาหวานชนิดที่ 2. วารสารวิจัยทางการแพทย์, 35(4), 317-329.
โสภารัตน์ อารินทร์ และคณะ. (2564). ผลของโปรแกรมการเรียนรู้แบบมีส่วนร่วมต่อการป้องกันแผลที่เท้าในผู้เป็นเบาหวานชนิดที่ 2. วารสารการแพทย์ชุมชน, 32(4), 240-255.
อุบลรัตน์ รัตนอุไร และคณะ. (2561). ผลของโปรแกรมจัดการผู้ป่วยรายกรณีในผู้ป่วยโรคเบาหวานที่ควบคุมระดับน้ำตาลไม่ได้. วารสารวิทยาการแพทย์, 44(3), 158-172.
