The Development of care model for elderly people with Sufficient Care for Dementia Program in Primary Health Care, Namphong District, Khon Kaen Province
Keywords:
Sufficient Care for Dementia Care, Dementia, ElderlyAbstract
This Research and Development aimed to develop a care model of long term care system by using The Sufficient Care for elderly people with dementia in Primary Health Service, Namphong District, Khon Kaen Province. The sample group 350 elderly who aged 60 and above, were screened for dementia in communities. Also, participants 33 elderly and 32 family caregivers who were classified as dependency groups 1 and 2 in the long-term care system, were provided the Sufficient Care for Dementia program that conducted over 12 sessions within 12 weeks and consisted of 24 weeks. The study's follow-up was performed between August 2022 and July 2023. Descriptive statistics were used, and compared the results by Paired T-Test and Mac Nemar Test.
The results followed by; 1. The screening revealed that 60.0% of the elderly had short-term memory and cognition issues, and 16.8% of them had probable dementia. 2. The process of developing of the Sufficient Care for Dementia program (SCD) in the long-term care system involved five steps such as developing the potential of the caregiver, creating a care plan for the SCD program in the long-term care system, proposing a plan for the SCD program by the Long-Term Care Fund committee, providing SCD care services in community, and evaluating the program's results. 3. The outcomes of the SCD program in the long-term care system after 12 weeks and 24 weeks found that the BPSD in for the elderly with dementia were significantly decreased (P < 0.001). The average dementia score (TMSE) was significantly improved (P < 0.001). Additionally, there was a substantial decrease significantly (P = 0.048). Regarding caregivers, it was shown that the burden of caregivers was significantly reduced (P < 0.001). And their satisfaction was significantly increased (P = 0.002).
References
โกมาตร จึงเสถียรทรัพย์, และธนวรรณ สารรัมย์. (2566). ภาวะสมองเสื่อม: จากการวิจัยสู่การดูแลให้ได้ผลลัพธ์.กรุงเทพฯ:พีเอ็นเอส ครีเอชั่น.
Ferri, C. P., Prince, M., Brayne, C., Brodaty, H., Fratiglioni, L., & Ganguli, M. (2005). Global prevalence of dementia: A Delphi consensus study. Lancet, 366(9503), 2112- 2117.
Alzheimer's Disease International. (2013). Policy brief for G8 head to government: The global impact of dementia 2013-2050. London: Alzheimer's Disease International.
เสาวลักษณ์ ทาแจ้ง และคณะ. (2564). ปัจจัยส่วนบุคคลที่มีความสัมพันธ์เกี่ยวข้องกับปัจจัยเสี่ยงต่อภาวะสมองเสื่อมในผู้สูงอายุ ตำบลบ้านจั่น อำเภอเมือง จังหวัดอุดรธานี. วารสารการแพทย์ โรงพยาบาลอุดรธานี, 29(2), 193-203.
วิชัย เอกพลากร (บรรณาธิการ). (2557). รายงานการสำรวจสุขภาพประชาชนไทยโดยการตรวจร่างกายครั้งที่ 5 พ.ศ. 2557. นนทบุรี: สถาบันวิจัยระบบสาธารณสุข.
บรรลุ ศิริพานิช. (2559). สถานการณ์ผู้สูงอายุไทย พ.ศ. 2558. กรุงเทพฯ: มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุไทย.
สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2565). การสำรวจประชากรผู้สูงอายุในประเทศไทยปี พ.ศ. 2564. ม.ป.ท.
ศิราณี ศรีหาภาค, วัชรี อมรโรจน์วรวุฒิ, ณรงค์ คำอ่อน, พัฒนี ศรีโอษฐ์, พลอยลดา ศรีหานู, ทิพวรรณทับซ้าย. สถานการณ์ ปัญหา และความต้องการการดูแลผู้สูงอายุระยะยาวในชุมชนภายใต้กองทุนระบบ การดูแลระยะยาว จังหวัดขอนแก่น. วารสารศูนย์อนามัยที่ 9. 2564;15(36):44-62.
วิลาสิณี สุราวรรณ์. (2560). ความชุกของภาวะสมองเสื่อมและปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับภาวะสมอเสื่อมในผู้สูงอายุ อำเภอน้ำพอง จังหวัดขอนแก่น.วารสารวิจัยสาธารณสุขศาสตร มหาวิทยาลัยขอนแก่น,10(2),58-69.
นฤบดินทร์ รอดปั้น และคณะ. (2567). ความชุกและปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับภาวะสมองเสื่อมของผู้สูงอายุที่เข้ารับการรักษาในแผนกผู้ป่วยใน อำเภอน้ำพอง จังหวัดขอนแก่น. วารสารศูนย์อนามัยที่ 9, 18(2), 459-472.
ศิราณี ศรีหาภาค, โกมาตร จึงเสถียรทรัพย์, & คณิศร เต็งรัง. (2557). ผลกระทบและภาระการดูแลผู้สูงอายุระยะยาวภายใต้วัฒนธรรมไทย. สถาบันวิจัยระบบสาธารณสุข, มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุไทย.
จิรานันท์ สุริยะ, ศิวพร อึ้งวัฒนา, และวราภรณ์ บุญเชียง. (2562). การพัฒนาศักยภาพผู้ดูแลโดยการมีส่วนร่วมของชุมชนในการคัดกรองภาวะสมองเสื่อมของผู้สูงอายุ. พยาบาลสาร, 46(22), 47-58.
World Health Organization. (2017, February 27). Global action plan on the public health response to dementia 2017-2025. https://www.who.int/https://publications/i/ item/global-action- plan-on-the public-health-response-to-dementia-2017-2025.
ศิราณี ศรีหาภาค, และธวัชชัย กฤษณะประกรกิจ. (2565). สมองเสื่อมกับการดูแลระดับปฐมภูมิ: คู่มือพัฒนาศักยภาพผู้จัดการ ดูแลและบุคลากรสุขภาพ การดูแลผู้สูงอายุสมองเสื่อมอย่างเพียงพอ (Sufficient Care for Dementia: SCD). นนทบุรี: มูลนิธิสังคมและสุขภาพ.
Ladson Hinton, Kaipeng Wang, Sue Levkoff, Komatra Chuengsatiansup, Siranee Sihapark, Thawatchai Krisanaprakornkit, Pariyasoot Intasuwan, Sirina Satthapisit, Dolores Gallagher-Thompson, Hongtu Chen. (2022). Dementia Neuropsychiatric Symptom Frequency, Severity, and Correlates in Community-Dwelling Thai Older Adults. The American Journal of Geriatric Psychiatry. 30 (8) : 883-891
Senanarong,V.,Assavisaraporn,S., Sivasiriyanonds, N., Printarakul, T., Jamjumrus, P., Udompunthuruk, S., & Poungvarin, N. (2001). The IQCODE: An Alternative Screening Test for Dementia for Low Educated Thai Elderly. Journal of the Medical Association of Thailand, 84(5), 648-655.
Cummings, J L., Mega, M., Gray, K., Rosenberg-Thompson, S.,Carusi,D. A., & Gornbein, J. (1994). The Neuropsychiatric Inventory: Comprehensive assessment of psychopathology in dementia. Neurology, 44(12), 2308-2314.
กลุ่มฟื้นฟูสภาพสมอง. (2536). แบบทดสอบสมรรถภาพสมองของไทย. สารศิริราช, 45(6), 359-374.
Wade, D. T., & Collin, C. (1988). The Barthel ADL Index: A standard measure of physical disability. International Disability Studies, 10(2), 64-67.
Borson, S., Scanlan, J. M., Chen, P., & Ganguli, M. (2003). The Mini-Cog as a screen for dementia: Validation in a population-based sample. Journal of the American Geriatrics Society, 51(10), 1451-1454.
Trongsakul, S., Lambert, R., Clark, A., Wongpakaran, N., & Cross, J. (2015). Development of the Thai version of Mini-Cog, a brief cognitive screening test.Geriatrics &Gerontology International, 15(5), 594-600.
Cummings, J.L., Mega, M., Gray, K., Rosenberg-Thompson, S.,Carusi, D.A., & Gornbein, J. (1994). The Neuropsychiatric Inventory: Comprehensive assessment of psychopathology in dementia. Neurology, 44(12), 2308-2314.
Bedard, M., Molloy, D. W., Squire, L., Dubois, S., Lever, J. A., & O'Donnell, M. (2001). The Zarit Burden Interview: A new short version and screening version. The Gerontologist, 41(5), 652-657.
Logsdon,R.G., Gibbons, L. E., McCurry, S. M., & Teri, L. (1999). Quality of life in Alzheimer's disease: Patient and caregiver reports. Journal of Mental Health and Aging, 5, 21–32.
ศิราณี ศรีหาภาค และคณะ. (2567). การพัฒนาศักยภาพผู้ดูแลในการคัดกรองภาวะสมองเสื่อมผู้สูงอายุในชุมชนโดยเครื่องมือ IQCODE. วารสารมหาวิทยาลัยนราธิวาสราชนครินทร์, 16 (2), 295- 313
สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2563). รายงานการสำรวจประชากรผู้สูงอายุในประเทศไทย ปี พ.ศ. 2564 กรุงเทพฯ: สำนักงาน
สำนักอนามัยผู้สูงอายุ กรมอนามัย. คู่มือแนวทางการฝึกอบรมหลักสูตร ผู้จัดการการดูแลผู้สูงอายุ (Care Manager) กระทรวงสาธารณสุข. กรมอนามัย กระทรวงสาธารณสุข.
Teri, L., Logsdon, R. G., McCurry, S. M., Pike, K. C., & McGough, E. L. (2020). Dementia prevention, intervention, and care: 2020 report of the Lancet Commission. The Lancet, 396(10248), 413-446.
ฤทธิรงค์ เรืองฤทธิ์ และพิสมัยศรีทำนา. (2567). ประสิทธิผลของโปรแกรมการดูแลผู้ สูงอายุสมองเสื่อมอย่างเพียงพอในการสนับสนุนผู้ดูแลหลักในครอบครัว. วารสารศูนย์อนามัยที่ 7 ขอนแก่น, 16(1), 77-92.
พิสมัย ศรีทำนา, และฤทธิรงค์ เรืองฤทธิ์. (2566). พัฒนารูปแบบการดูแลผู้สูงอายุสมองเสื่อมในระบบการดูแลระยะยาวโดยการมีส่วนร่วมของครอบครัวและชุมชน จังหวัดมหาสารคาม. วารสารวิจัยและพัฒนานวัตกรรมทางสุขภาพ, 4(3), 192-202.
ดุจปรารถนา พิศาลสารกิจ, ปิติพร สิริทิพากร และวีรศักดิ์ เมืองไพศาล (2563) ผลของโปรแกรมการอบรมผู้ดูแลต่อคุณภาพชีวิตและความรู้สึกเป็นภาระของผู้ดูแลผู้ป่วยที่มีภาวะสมองเสื่อม. วารสารการพยาบาลและการดูแลสุขภาพ, 38(2), 63-72.
