Guidelines for the Care of Drug Addicts with Mental Illness and High Risk of Violence with Community Participation in Yangsisurach District, Mahasarakham Province.
Keywords:
Drug Addicts, High Risk, ViolenceAbstract
The action research aims to develop guidelines for the care of mentally disturbed and highly noisy drug patients in Yangsisurat District. The study period has been developed in 3 phases since October 2021 - March 2023; which is Phase 1, analysis of the situation, Phase 2 To development guidelines, Phase 3, evaluating the development results. The sample group is 34 people diagnosed with chronic psychiatric disorders (F20-F29). Collect data using the Brief Psychiatric Rating Scale (BPRS), tool to assess aggressive behavior (Overt Aggression Scale : OAS). evaluates and forwards patients who use drugs and drugs for treatment, Ministry of Public Health (V. 2) Stage of change, screening/evaluation of depression (2Q,9Q) and suicide (8Q) and data analysis using descriptive statistics, number of percentage and content analysis.
The study results found that the care guidelines for drug addicts with mental symptoms and a high risk of violence with community participation consisted of 3 stages of care: pre-hospital care, in-hospital care, and post-hospital care. The care was conducted with community participation by 3 doctors and 4 teams. In addition, a guideline manual for drug addicts and psychiatric patients with mental symptoms and a risk of violence in the community was developed, consisting of 1) a guideline for searching/screening patients at risk of psychiatric symptoms in the community, 2) a self-care manual for drug addicts and their relatives, 3) a self-care manual for psychiatric patients and their relatives at home, and 4) a guide for home visits for drug addicts and psychiatric patients with ongoing mental symptoms after discharge from the community. The results of the operation found that 100% of high-risk and violent patients received emergency care and continued care. There were no violent incidents from the behavior of SMI-V patients in the community again. The community was able to assess and manage initial violent incidents and was able to provide continuous care after the patient was discharged from the hospital.
References
กรมสุขภาพจิต กระทรวงสาธารณสุข. (2563). คู่มือระบบการดูแลผู้ป่วยจิตเวชที่มีความเสี่ยงสูงต่อการก่อความรุนแรงสำหรับสถาบัน/โรงพยาบาล สังกัดกรมสุขภาพจิต. กรุงเทพฯ: บริษัท พรอสเพอรัสพลัส จำกัด.
กรมสุขภาพจิต กระทรวงสาธารณสุข. (2563). แนวทางการดูแลผู้ป่วยจิตเวชฉุกเฉิน (Acute Care) สำหรับหน่วยบริการสาธารณสุข (ระดับA,S,M1และ M2). กรุงเทพฯ: บริษัท บียอนด์ พับลิสชิ่ง จำกัด.
กรมสุขภาพจิต กระทรวงสาธารณสุข. (2565). คู่มือการดูแลผู้ป่วยจิตเวชเรื้อรังกลุ่มเสี่ยงในชุมชนสำหรับบุคลากรของหน่วยบริการระดับปฐมภูมิ พิมพ์ครั้งที่1. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
กรมสุขภาพจิต กระทรวงสาธารณสุข. (2565). ระบบการดูแลผู้ป่วยจิตเวชที่มีความเสี่ยงสูงต่อการก่อความรุนแรงสำหรับสถาบัน/โรงพยาบาลพิมพ์ครั้งที่1. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
กรมสุขภาพจิต กระทรวงสาธารณสุข. (2566). มาตรฐานการปฏิบัติงานการดูแลผู้ป่วยจิตเวชและยาเสพติดที่มีความเสี่ยงสูงต่อการก่อความรุนแรง. กรุงเทพฯ: บริษัท บียอนด์ พับลิสชิ่ง จำกัด.
โรงพยาบาลยางสีสุราช . (2564). รายงานการดำเนินงานผู้ป่วย SMIV พ.ศ. 2563-2564. มหาสารคาม : โรงพยาบาลยางสีสุราช จังหวัดมหาสารคาม.
Kemmis S, McTaggart R. (1988). The action research planner. 3rd ed. Victoria: Deakin University.
เกษราวัลณ์ นิลวรางกูร. (2558). การวิจัยเชิงปฏิบัติการสำหรับวิชาชีพการพยาบาล. ขอนแก่น: โรงพิมพ์คลังนานาวิทยา.
โกศล เจริญศรี. (2566). การพัฒนารูปแบบการดูแลผู้ป่วยจิตเวชที่มีความเสี่ยงสูงต่อการก่อความรุนแรง โดยการมีส่วนร่วมของภาคีเครือข่ายอำเภอดอนตาล กรณีศึกษาบ้านนาทาม-ห้วยทราย ตำบลป่าไร่ อำเภอดอนตาล จังหวัดมุกดาหาร. วารสารอนามัยสิ่งแวดล้อมและสุขภาพชุมชน, 9 (5), 577-584.
กชพร นะราธร. (2567). การพัฒนารูปแบบการพยาบาลการดูแลผู้ป่วยจิตเวชที่มีความเสี่ยงสูงต่อการก่อความรุนแรง ร่วมกับการประยุกต์ใช้ทฤษฎีการดูแลตนเองของโอเร็ม โดยการมีส่วนร่วมของภาคีเครือข่าย อำเภอโพนทอง จังหวัดร้อยเอ็ด. วารสารอนามัยสิ่งแวดล้อมและสุขภาพชุมชน, 8 (2), 286-296.
