Effects of a brief advice behavioral intervention program for medical adherence in diabetes mellitus type II patients at Nearing Primary Care Custer.
Keywords:
Diabetic patients, Brief advice behavioral, Blood sugar levelsAbstract
This study employed a quasi-experimental research design with a single-group pretest-posttest approach involving 53 participants. Data were collected through questionnaires, and statistical analyses were performed using descriptive statistics to calculate frequency, percentage, mean, standard deviation, minimum, and maximum values. Paired sample t-tests and repeated measures ANOVA were employed for comparative analysis. A significance level of 0.05 was set for statistical analysis.
Results: After completing the intervention program, participants were found to have a statistically significant increase in diabetes-related knowledge at the 0.05 significance level. Furthermore, post-intervention assessments showed that mean glycated hemoglobin (HbA1c) and fasting blood sugar (FBS) levels had been reduced compared to pre-intervention measurements. These reductions were determined to be statistically significant at the 0.05 level.
References
กรมควบคุมโรค กระทรงสาธารณสุข. กรมควบคุมโรค รณรงค์วันเบาหวานโลก 2566 มุ่งเน้นให้ความรู้ประชาชนถึงความเสี่ยงโรคเบาหวานและหากตรวจพบก่อนจะลดภาวะแทรกซ้อนที่รุนแรงได้. สำนักสื่อสารความเสี่ยงและพัฒนาพฤติกรรมสุขภาพ. จังหวัดนนทบุรี; 2566.
American diabetes association. Standards of medical care in diabetes-2018 abridged for primary care providers. Diabetes care [Internet]. 2018 Jan [cited 2018 May 15]. 41(Suppl.1); S1-S159. Available from: http://clinical.diabetesjournals. org/content/36/1/14
International diabetes federation. IDF clinical practice recommendations for managing type 2 diabetes in primary care. Brussels, Belgium: International diabetes federation, 2017.
สมคมโรคเบาหวานแห่งประเทศไทย. แนวทางเวชปฏิบัติสำหรับโรคเบาหวาน 2560. กรุงเทพฯ: ร่วมเย็นมีเดีย, 2560
สำนักงานสาธารณสุขจังหวัดกาฬสินธุ์. อัตราการป่วยด้วยโรคเบาหวาน จังหวัดกาฬสินธุ์ HDC จังหวัดกาฬสินธุ์ 2565 - 2567 [อินเทอร์เน็ต]. กาฬสินธุ์: สำนักงานสาธารณสุขจังหวัดกาฬสินธุ์; 2567 [เข้าถึงเมื่อ 4 ส.ค. 2567]. เข้าถึงได้จาก: https://ksn.hdc.moph.go.th/hdc/reports/page.php?cat_id=6a1fdf282fd28180eed7d1cfe0155e11
เทอดศักดิ์ เดชคง. ผลของโปรแกรมการสนทนาแบบสร้างแรงจูงใจต่อค่าซีสโตลิคและไดแอสโตลิคในผู้ป่วยความดันโลหิตสูง. วารสารวิชาการกรมสนับสนุนบริการสุขภาพ. 2566;3(2):59-68. เข้าถึงจาก: https://thaidj.org/index.php/jdhss/article/view/9503
พนิตนันท์ วงศ์สุวรรณ. การพัฒนาเครื่องมือแบบประเมินแรงจูงใจในการรับประทานยา และพฤติกรรมการรับประทานยาอย่างต่อเนื่องในผู้สูงอายุ โรคความดันโลหิตสูงในชุมชน. วารสารการพยาบาลและการศึกษา. 2560;10(1).
สุนันทา ภักดีอำนาจ เชาวกิจ ศรีเมืองวงศ์ และสุรีรัตน์ ณ วิเชียร. (2566). ผลของโปรแกรมพัฒนาความรู้และปรับเปลี่ยนพฤติกรรมสุขภาพต่อความรู้ พฤติกรรม และระดับน้ำตาลในเลือดของผู้ป่วยเบาหวานชนิดที่ 2 ในเขตเมือง. วารสารวิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนี สุพรรณบุรี; 6(2). 53-66
นงลักษณ์ เทศนา จมาภรณ์ ใจภักดี บุญทนากร พรหมภักดี กนกพร พินิจลึก. (2558). รายงานการวิจัยเรื่องการพัฒนารูปแบบการป้องกันการป่วยโรคเบาหวานชนิดที่ 2 ในประชาชนกลุ่มเสี่ยง. สำนักงานป้องกันควบคุมโรคที่ 6 จังหวัดขอนแก่น, น.49-55
ณัฐนนท์ พีระภาณุรักษ์. (2565). ประสิทธิผลของโปรแกรมการสร้างเสริมพลังในการดูแลสุขภาพตนเองของผู้ป่วยโรคเบาหวาน อำเภอศรีเมืองใหม่ จังหวัดอุบลราชธานี วารสารสุขภาพและสิ่งแวดล้อมศึกษา;7(4). 199-209 สืบค้นจาก https://so06.tci-thaijo.org/index.php/hej/article/view/260585/176253
Xu, R., Xing, M., Javaherian, K., Peters, R. M., Ross, W., & Bernal-Mizrachi, C. (2020). Improving HbA1c with glucose self-monitoring in diabetic patients with EpxDiabetes, a phone call and text message-based telemedicine platform: A randomized controlled trial. Telemedicine and E-Health, 26(1), 42–48. https://doi.org/10.1089/tmj.2019.0035
Kebede, M. M., Zeeb, H., Peters, M., Heise, T. L., & Pischke, C. (2018). Effectiveness of digital interventions for improving glycemic control in persons with poorly controlled type 2 diabetes: A systematic review, meta-analysis, and meta-regression analysis. Diabetes Technology & Therapeutics, 20(11), 767–782. https://doi.org/10.1089/dia.2018.0216
เกสราวรรณ ประดับพจน์ และศิริลักษณ์ แก่นอินทร์. (2564). ผลของโปรแกรมปรับเปลี่ยนพฤติกรรมสุขภาพ 3 self ต่อการเปลี่ยนแปลงของระดับน้ำตาลในเลือด ความดันโลหิตสูง และเส้นรอบเอวของกลุ่มเสี่ยงโรคเบาหวาน และโรคความดันโลหิตสูง อำเภอพรหมคีรี จังหวัดนครศรีธรรมราช. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์; 8(5):148-161.
ปรางค์ บัวทองคำวิเศษ, ดวงกมล ปิ่นเฉลียว, และสุทธีพร มูลศาสตร์. (2560). ประสิทธิผลของโปรแกรมการจัดการตนเองในผู้ป่วยโรคเบาหวานชนิดที่ 2 ในตำบลท่าก๊อ อำเภอแม่สรวย จังหวัดเชียงราย. วารสารพยาบาลตำรวจ, 9(1). 105-116.
Rusdiana, Savira, M., & Amielia, R. (2018). The Effect of Diabetes Self-Management Education on Hba1c Level and Fasting Blood Sugar in Type 2 Diabetes Mellitus Patients in Primary Health Care in Binjai City of North Sumatera, Indonesia. Open Access Maced J Med Sci., 6(4), 715-718.
Dong Y., Wang P., Dai Z., Liu K., Jin Y., Li A., et al. (2018). Increased self-care activities and glycemic controlrate in relation to health education via Wechat among diabetes patients: A randomized clinicaltrial. Medicine (Baltimore) 97(50): e13632
Madmoli M., Madmoli M., Aliabad M.A., Khodadadi M., Ahmadi F.P. (2019). A systematic review on theimpact of empowerment in improving self-care behaviors and some other factors in diabeticpatients. International Journal of Health and Biological Sciences; 2(1): 11-16.
