กรณีศึกษา : ผู้ป่วยเสพติดแอมเฟตามีนที่มีอาการร่วมทางจิตเวชและมีพฤติกรรมเสี่ยงต่อการ ก่อความรุนแรงกับครอบครัวและชุมชน

บทคัดย่อ

     การศึกษานี้เป็นกรณีศึกษา มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการดูแลผู้ป่วยเสพติดแอมเฟตามีนที่มีอาการร่วมทางจิตเวชและมีพฤติกรรมเสี่ยงต่อการก่อความรุนแรงกับครอบครัวและชุมชนศึกษาในผู้ป่วยเฉพาะรายเสพติดแอมเฟตามีนที่มีอาการร่วมทางจิตเวชและมีพฤติกรรมเสี่ยงต่อการก่อความรุนแรงกับครอบครัวและชุมชน หอผู้ป่วยในหญิง โรงพยาบาลสีคิ้ว จำนวน 1 ราย โดยการพรรณนา

     ผลการศึกษา พบว่า ผู้ป่วยมีประวัติใช้ยาบ้า 14 ปี ใช้ทุกวันๆ ละ 3 เม็ด เสพครั้งสุดท้าย เมื่อวันที่ 15 พฤษภาคม 2568 จำนวน 3 เม็ด ประเมินพฤติกรรมก้าวร้าวรุนแรง (Overt Aggression Scale : OAS) = 3 คะแนน คัดกรอง และส่งต่อผู้มีปัญหาการใช้ยาเสพติด/สารเสพติดของกระทรวงสาธารณสุข (บคก.กสธ.) V2 อยู่ในระดับ 33 คะแนน แสดงว่าระดับผลกระทบจากการใช้ยาเสพติดอยู่ในระดับสูง อนุมานว่าเป็นผู้ติดยาเสพติดรุนแรง ประเมินความเสี่ยงต่อการฆ่าตัวตาย 2Q plus negative ไม่มีความคิดทำร้ายตัวเอง Urine Methamphetamine = Positive >2,000 mg/ml แพทย์ให้การรักษา Antipsychotics Drug, Antianxiety Drug การวินิจฉัยที่ได้รับ Amphetamine induce Psychosis with SMI-V พยาบาลต้องดูแลให้ยาตามแผนการรักษา สังเกตอาการข้างเคียงจากการได้รับยาต้านอาการทางจิต ประเมินความเสี่ยงของพฤติกรรมทำร้ายผู้อื่น ประเมินอาการถอนพิษยา สร้างสัมพันธภาพให้ผู้ป่วยเกิดความไว้วางใจ จัดสิ่งแวดล้อมให้ผู้ป่วยปลอดภัย ป้องกันการเกิด อุบัติเหตุ และให้ข้อมูลกับผู้ป่วยอื่น ๆ ให้เข้าใจ ยอมรับ และหลีกเลี่ยงคำพูดที่จะกระตุ้นให้ผู้ป่วยมีความคิดและพฤติกรรมที่รุนแรง ผู้ป่วยรายนี้อยู่บำบัดรักษาในระยะถอนพิษยา รวม 14 วัน จนกระทั่งอาการทางยาเสพติดและอาการทางจิตทุเลา สามารถควบคุมอารมณ์ตนเองได้