ผลของการส่งเสริมพัฒนาการเด็กปฐมวัยแบบมีส่วนร่วม ในศูนย์สุขภาพชุมชนเมืองร่มเกล้า

ผู้แต่ง

  • วิไลลักษณ์ ศรีราช พยาบาลวิชาชีพชำนาญการ กลุ่มงานการพยาบาลชุมชน โรงพยาบาลสกลนคร
  • นิยะดา บุญอภัย พยาบาลวิชาชีพชำนาญการพิเศษ กลุ่มงานการพยาบาลชุมชน โรงพยาบาลสกลนคร

คำสำคัญ:

การส่งเสริมพัฒนาการ, เด็กปฐมวัย, การมีส่วนร่วม, ทฤษฎีการกำหนดตนเอง, DSPM

บทคัดย่อ

     การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยกึ่งทดลอง (Quasi-experimental Research) แบบกลุ่มเดียววัดก่อนและหลังการทดลอง (One Group Pretest–Posttest Design) เพื่อศึกษาผลของการส่งเสริมพัฒนาการเด็กปฐมวัยในศูนย์สุขภาพชุมชนเมืองร่มเกล้า อำเภอเมือง จังหวัดสกลนคร กลุ่มตัวอย่างคือเด็กปฐมวัยอายุ 9, 18, 30, 42 และ 60 เดือน จำนวน 30 ราย พร้อมผู้ปกครองของเด็กแต่ละราย จำนวน 30 ราย และพยาบาลในศูนย์สุขภาพชุมชนเมืองร่มเกล้าจำนวน 5 ราย ซึ่งคัดเลือกแบบเฉพาะเจาะจง ดำเนินการส่งเสริมพัฒนาการตามแนวทางคู่มือ DSPM ภายใต้กรอบแนวคิด Self-Determination Theory ของ Ryan และ Deci เครื่องมือที่ใช้ประกอบด้วย 1) แบบประเมินพัฒนาการเด็ก และคู่มือ DSPM 2) แนวทางการส่งเสริมพัฒนาการเด็กแบบมีส่วนร่วม 3) แบบสอบถามพฤติกรรมการมีส่วนร่วม 4) แบบสอบถามความพึงพอใจของ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้โปรแกรมสำเร็จรูป ได้แก่ ร้อยละ, ค่าเฉลี่ย, ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน, McNemar’s test, Wilcoxon signed-rank test และ Chi-square test

     ผลการวิจัยพบว่า หลังเข้าร่วมโครงการ เด็กปฐมวัยมีคะแนนพัฒนาการภาพรวมและรายด้านสูงกว่าก่อนเข้าร่วมโครงการอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p < .05) ผู้ปกครองและพยาบาลมีพฤติกรรมการมีส่วนร่วมในกิจกรรมส่งเสริมพัฒนาการเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<0.05) นอกจากนี้ผู้ปกครองมีความพึงพอใจในระดับมากถึงมากที่สุด การมีส่วนร่วมดังกล่าวส่งผลให้เกิดการบูรณาการบทบาทระหว่างครอบครัวและพยาบาลในกระบวนการส่งเสริมพัฒนาการเด็กอย่างเป็นระบบ

เอกสารอ้างอิง

World Health Organization. Improving early childhood development: WHO guideline. WHO; 2020.

กรมอนามัย. คู่มือเฝ้าระวังและส่งเสริมพัฒนาการเด็กปฐมวัย DSPM (ฉบับปรับปรุง พ.ศ. 2566). กรุงเทพฯ: กรมอนามัย กระทรวงสาธารณสุข; 2566.

ณรรจพร สิงห์สวัสดิ์, นัยนา ภูลม, กฤษฎาภรณ์ ลบบำรุง, กิ่งทิพย์ ผาสุขถ้อย.ผลของโปรแกรมการมีส่วนร่วมของผู้ปกครองในการส่งเสริมพัฒนาการเด็กต่อความรู้ ทัศนคติของผู้ปกครอง และพัฒนาการกล้ามเนื้อมัดเล็กในเด็กปฐมวัย. วารสารวิทยาศาสตร์สุขภาพ; 2566, 7(3). หน้า106–118.

ณาตยา แถวพันธ์. ผลของโปรแกรมการมีส่วนร่วมของผู้ปกครองในการเสริมสร้างประสบการณ์แก่เด็กปฐมวัยที่บ้าน. วารสารงานวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏศรีสะเกษ; 2567, 11(1). หน้า 29–41.

Ryan, R. M., & Deci, E. L. Intrinsic motivation and self-determination in human behavior. Guilford Press; 2020.

ปองทิพย์ ใจเมา.ปัจจัยที่ส่งผลต่อพฤติกรรมผู้ปกครองในการส่งเสริมพัฒนาการเด็กปฐมวัย อ.ลี้ จ.ลำพูน. วิทยานิพนธ์พยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยนเรศวร; 2565.

อุษา โทหินุง,นฤมล นวลเนตร, ชาญ รัตนพันธ์ และปราณี ศิลป์ประสาน. ปัจจัยที่สามารถทำนายพฤติกรรมของผู้ปกครองในการส่งเสริม EF ของเด็กปฐมวัย. วารสารพยาบาลทหารบก; 2566, 24(3). หน้า 45–53.

สุปรียา ผาสุกสถิตพงศ์ และ ปิยะนันท์ หิรัณย์ชโลทร. ผลการใช้ชุดกิจกรรมการมีส่วนร่วมของผู้ปกครอง “PLAY AT HOME” เพื่อส่งเสริมการกำกับตนเองในเด็กปฐมวัย.วารสารนวัตกรรมการศึกษาและการวิจัย; 2565, 7(2). หน้า 438–454.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2025-10-31

รูปแบบการอ้างอิง

ศรีราช ว. ., & บุญอภัย น. . (2025). ผลของการส่งเสริมพัฒนาการเด็กปฐมวัยแบบมีส่วนร่วม ในศูนย์สุขภาพชุมชนเมืองร่มเกล้า. วารสารอนามัยสิ่งแวดล้อมและสุขภาพชุมชน, 10(5), 285–294. สืบค้น จาก https://he03.tci-thaijo.org/index.php/ech/article/view/4877