Results of program for applying social support of parent with TEDA4I for children with developmental delays Health Center 9, Nakhon Ratchasima.
Keywords:
social support, TEDA4I, parent, children developmental delayAbstract
Abstract
This quasi-experimental study aimed to study the results of program for applying social support of parent with TEDA4I for children with developmental delays in Health Center 9, Nakhon Ratchasima. The samples were experimental group, consisted of 30 parent and 30 children with developmental delay. They received was received program by purposive sampling for 12 week. Research tools include a social support application program for parents who attend training and apply knowledge and skills to caring for children with developmental delays. Assessments to help early childhood children with developmental problems, including: Movement aspect In the use of small muscles and intelligence Language understanding Language use and help oneself and society. Statistics used for data analysis include: percentage, mean, standard deviation and One way ANOVA with repeated measures
The results of the research found that after parents who received the parental social support program together with TEDA4I 1) parents had knowledge and skills in developing and evaluating development before the training, mean 63.4 and 53.3 (SD=±48.8 and ±50.7) after training, mean 96.6 and 86.6 (SD=±18.2 and ±34.5). 2) Children between the ages of 0-5 years who have developmental delays. Those who come to receive services at Health Center 9, Nakhon Ratchasima, have developed in terms of movement. In the use of small muscles and intelligence Language understanding Language use and help oneself and society Improves with each repeated measurement. Statistically significant at the 0.01 level.
Summary and recommendations: The parental social support program together with TEDA4I can promote and help children between the ages of 0-5 years have better development. Therefore, the said program can be applied as a guideline for stimulating development in the hospital context.
References
กระทรวงสาธารณสุข. (2562). คู่มือเฝ้าระวังและส่งเสริมพัฒนาการเด็กปฐมวัย. กรุงเทพฯ: สำนักงานกิจการโรงพิมพ์องค์การสงเคราะห์ทหารผ่านศึก.
ธณกร ปัญญาใสโสภณ. (2564). ระเบียบวิธีวิจัยสำหรับการจัดการสร้างเสริมสุขภาพ. คณะสาธารณสุขศาสตร์ วิทยาลัยนครราชสีมา: หจก.เลิศศิลป์สาส์ณ โฮลดิ้ง.
เนตรนภา พรหมมา และพรพนา สมจิตร. (2556). ประสิทธิผลของโปรแกรมการส่งเสริมการเล่านิทานของครอบครัวคนสามวัยต่อพัฒนาการเด็กปฐมวัยในจังหวัดพะเยา. วารสารวิชาการสาธารณสุข, 32(6), 1092-1102.
มาลี เอื้ออำนวย, อภิรัช อินทรางกูร ณ อยุธยา, กมลทิพย์ ทิพย์สังวาลย์, พรรณนิภา บุญกล้า, ศศิธร คำมี และกรชนก หน้าขาว. (2564). ผลของโปรแกรมการส่งเสริมพัฒนาการเด็กปฐมวัยต่อความรู้และพฤติกรรมการส่งเสริมพัฒนาการของบิดามารดาและผู้ดูแลเด็ก อำเภอเมืองลำปาง จังหวัดลำปาง. วารสารการพยาบาลและสุขภาพ สสอท, 3(1), 48-63.
วัฒนาพร คำกัน. (2566). ผลของโปรแกรม TEDA4I ในเด็ก 0-5 ปี ที่มีปัญหาพัฒนาการล่าช้าในโรงพยาบาลลำพูน. วารสารโรงพยาบาลแพร่, 31(1), 16-26.
ศูนย์อนามัยที่ 9 นครราชสีมา. (2566). ศูนย์ข้อมูลคลินิกเด็กดีโรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพ ศูนย์อนามัยที่ 9 นครราชสีมา. โรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพ ศูนย์อนามัยที่ 9 นครราชสีมา.
สถาบันราชานุกูล. (2562). ผลการใช้ โปรแกรม TEDA4I ในเด็กบกพร่องทางพัฒนาการสติปัญญา สถาบันราชานุกูล. กรุงเทพฯ: สถาบันราชานุกูล กรมสุขภาพจิต.
สมาคมกุมารแพทย์แห่งประเทศไทย. (2560). คู่มือสำหรับพ่อแม่เพื่อเผยแพร่ความรู้ด้านการดูแล และพัฒนาการเด็ก: ตอนวัยเด็ก 0-3 ปี. กรุงเทพฯ: ราชวิทยาลัยกุมารแพทย์แห่งประเทศไทย สมาคมกุมารแพทย์แห่งประเทศไทย.
สุนันต์ทา พิลุน และวิศรุดา ตีเมืองซ้าย. (2565). การพัฒนารูปแบบการส่งเสริมพัฒนาการของเด็ก 0-5 ปี ที่มีพัฒนาการสงสัยล่าช้า หน่วยบริการปฐมภูมิ อำเภอเมือง จังหวัดมหาสารคาม. วารสารโรงพยาบาลมหาสารคาม, 19(3), 207-219.
หนึ่งฤทัย เกื้อเอียด. (2560). สถานการณ์และปัจจัยที่มี ความสัมพันธ์ต่อพัฒนาการเด็กไทยอายุต่ำกว่า 5 ปี. วารสารเครือข่ายวิทยาลัยพยาบาลและการสาธารณสุขภาคใต้, 5(1), 281-96.
อดิศรส์ดุา เฟื่องฟู และวีระศักดิ์ ชลไชยะ. (2561). ตำราพัฒนาการและพฤติกรรมเด็ก. กรุงเทพฯ: พี. เอ.ลิฟวิ่ง.
อรพรรณ บัวอื่น. (2560). การศึกษาปฐมวัยและพัฒนาการเด็กการเด็กก่อนวัยเรียนในประเทศกำลังพัฒนา: หลักฐานเชิงประจักษ์จากประเทศไทย. พัฒนาการเศรษฐกิจปริทรรศน์, 1(11), 73-107.
อุดมญา พันธนิตย์, Apawan Nookong, จินต์ณาภัส แสงงาม, กรรณิการ์ ชัยลี, กรรณิการ์ เกิดศรีพันธุ์, กิ่งกาญจน์ เกิดศรีพันธุ์. (2562). ผลของโปรแกรมการสนับสนุนการคัดกรองพัฒนาการเด็กปฐมวัยต่อความรู้และทักษะของครูอนุบาลในศูนย์พัฒนาเด็กปฐมวัย. วารสารพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยสยาม, 20(39), 60-72.
ฮาลาวาตี สนิหวี. (2563). รูปแบบการพัฒนากระบวนการเสริมสร้างความรอบรู้ด้านพัฒนาการเด็ก อำเภอหนองจิก จังหวัดปัตตานี. วารสารวิทยาศาสตร์สุขภาพมหาวิทยาลัยทักษิณ, 2(1), 41-51.
Centers for Disease Control and Prevention. (2020). Developmental monitoring and screening. https://www.cdc.gov/ncbddd/childdevelopment /screening.htm.
Cohen. (1969). Statistic power Analysis for Behavioral Sciences. New York: Academic Press.
House. (1981). The nature of social support. In M.A. Reading. 4th Ed. Work stress and social support Philadelphia: Addison Wesley.
Jeong, Franchett and Yousafzai. (2018). World health organization recommendations on caregiving interventions to support early child development in the first three years of life: Report of the systematic review of evidence. https://www.who.int/maternal_child_adolescent/guidelines/SR_Caregiving_interve ntions_ECD_Jeong_Final_Nov2018.pdf?ua=1.
UNESCO. (2019). Early childhood care and education. https://en.Unesco.Org/themes/early-childhood-care-and-education.
World Health Organization. (n.d.) Improving early childhood development: Who guideline. https://www.who.int/publications/i /item/97892400020986.
