Product Development of Chiangda Herbal Drink for Health
Keywords:
Product development, Herbal drink for health, Chiangda herbalAbstract
This research presents on the development of herbal drinks, which is currently a drink that is widely consumed. The making process is using herbs that have good health properties enter the processing and then packed in ready-to-use packaging. Chiangda vegetables was founded that it has properties in the treatment of diabetes inhibits the absorption of glucose in the small intestine as wel l as help in the secretion of insulin help reduce blood sugar therefore beneficial for diabetic patients. It can reduce obesity and help reduce high blood fat, and also helps dissolve blood clots and treat stomach and intestinal infections.
The research team has an idea to bring Chiangda vegetables develop into the herbs drink product for health. They try to create the formula in 3 ratios and then to test it for the sensory quality in terms of color, smell, taste and overall preference. The assessment is made the scoring 9 points of liking (9-point hedonic scale test) and using the score obtained to find the mean. The test results showed the 3rd formula received the highest score. Which the 3rd formula contains ingredients such as Chiangda vegetables, Quince, Stevia, Cinnamon and Bael Fruit in the ratio of 90, 6, 2, 1 and 1, respectively. After that, the products that have been selected from all 3 formulas are tested by consumers with testing Central. Location Test (CLT) and 50 target consumers. The test results showed the consumers will decide to buy the product, If a product is available accounted for 98 percent. The consumers will choose a suitable packaging format for this herbal health drink product, that is the packaging is in a box, the opportunity to choose 90 percent. and the reasonable price of the Chiangda herbal drink which contains 2 grams per sachet, and contains 20 sachets per 1 box, at a price of 250 baht 54 for percent.
References
กระทรวงสาธารณสุข. (2549). แนวทางการพิจารณาอาหารประเภท ชาสมุนไพร (ส านักงานคณะกรรมการอาหารและยาได้ออกประกาศกระทรวงสาธารณสุข ฉบับที่ 28). นนทบุรี: สำนักงานคณะกรรมการอาหารและยา.
คณะเภสัชศาสตร์ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี. (ม. ป. ป). ตานกกด. https://apps.phar.ubu.ac.th/phargarden/main.php?action=viewpage&pid=169.
ดวงเพกญ ปัทมดิลก และคณะ. (2558). การหาปริมาณ Imperatorin ในผลมะตูมด้วยวิธี UItra Performace Liquid Chromatography (UPLC). วารสารกรมวิทยาศาสตร์ทางการแพทย์. 57(4), 327-340.
เตกม สมิตินันท์. (2544). ชื่อพรรณไม้แห่งประเทศไทย. กรุงเทพฯ: สำนักงานหอพรรณไทย สำนักวิจัยการอนุรักษ์ป่าไม้และพันธุ์พืช.
ธัญชนก เมืองมั่น และคณะ (2550). การศึกษาฤทธิ์ต้านอนุมูลอิสระของผักเชียงดา (Gymnema inodorum Dence). วารสารโภชนาการ. 42(3), 19-25.
ธีรวัลย์ ชาญฤทธิเสน และปัทมา ไทยอู่. (2552). ผลของชนิดผักเชียงดา (Gymnema inodorum Decne.) และอุณหภูมิการอบแห้งต่อคุณภาพและฤทธิ์การต้านอนุมูลอิสระ. ใน การประชุมวิชาการประจำปี อุทยานวิทยาศาสตร์ภาคเหนือครั้งที่ 1 (น. 138). เชียงใหม่: อุทยานวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
นุชา สายพุฒิกสิกร. (2553). การสกัดประกอบที่มีฤทธิ์ทางชีวภาพจากอบเชยเทศโดยใช้น้ ากึ่งวิกฤต. (วิทยานิพนธ์ปริญญาวิทยาศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาเทคโนโลยีอาหาร ภาควิชาเทคโนโลยีอาหาร บัณฑิตวิทยาลัย) มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ประไพภัทร คลังทรัพย์ และคณะ. (2550). การศึกษาฤทธิ์ต้านอนุมูลอิสระของสารสกัดจากผักเชียงดา. วารสารโภชนาการ. 42(3), 19-25.
ปริญญาวดี ศรีตนทิพย์ และคณะ. (2552). การเขตกรรมผักเชียงดาเพื่อการผลิตในระดับอุตสาหกรรม. เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลล้านนา.
พิมพ์เพกญพร เฉลิมพงศ์. (2554). Herbal tea/ชาสมุนไพร. http://www.foodnetworksolution.com/wiki/word.
เพกญนภา ทรัพย์เจริญ และคณะ. (2548). เครื่องปรุงในอาหารไทย. นนทบุรี: ศูนย์พัฒนาต าราการแพทย์แผนโบราณ.
ภาวิณี อารีศรีสม และคณะ. (2559). ผลของความเข้มแสงต่อปริมาณคลอโรฟิลล์ และสาร 2-Acetyl-1-pyrroline ของใบเตย. เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยแม่โจ้.
มุทิตา สุวรรณค าซาว. (2556). วิสาหกิจชุมชนกลุ่มสัมมนาพนมสมุนไพรอินทรีย์ กลุ่มผู้ปลูกและแปรรูปผักเชียงดาออแกนิคสด. เชียงใหม่: กลุ่มน้ าแม่แตงเชียงใหม่.
ยลดา ศรีเศรษฐ์ และคณะ. (2560). ฤทธิ์ทางเภสัชวิทยาของเถาเอ็นอ่อน. วารสารเภสัชศาสตร์อีสาน. 13(1), 1-10.
รุ่งรัตน์ เอียดแก้ว, วุฒิพล หัวเมืองแก้ว และอภิชาต ภัทรธรรม. (2555). การใช้ประโยชน์จากของป่าของราษฎรตำบลท่าเสา อำเภอไทรโยค จังหวัดกาญจนบุรี. วารสารวิทยาศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น. 40(3), 992-1001.
ศรัณย์ ขันติประเสริฐ และปณัทพร เรืองเชิงชุม. (2562). การนำระบบการวางแผนความต้องการวัสดุประยุกต์ใช้ในการผลิตชาผักเชียงดา กรณีศึกษา ศูนย์อนุรักษ์พันธุกรรมพืช อพ.สธ.คลองไผ่จังหวัดนครราชสีมา. วารสารวิชาการและวิจัย มหาวิทยาลัยภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. 9(3), 54-64.
ศูนย์วนวัฒนวิจัยภาคเหนือ. (2555). พรรณไม้ในกระถางศูนย์วนวัฒนวิจัยภาคเหนือ. กรุงเทพฯ: สำนักวิจัยและพัฒนาการป่าไม้.
สุธรรม อารีกุล. (2552). องค์ความรู้เรื่องพืชป่าที่ใช้ประโยชน์ทางภาคเหนือของประเทศไทย เล่ม 2. เชียงใหม่: มูลนิธิโครงการหลวง.
สุธาทิพ รักพืช และ คณะ. (2550). สร้างเสริมสุขภาพและป้องกันโรคอาหาร. http://hkm.hrdi.or.th/knowledge/detail/69.
สุภาภรณ์ สาชาติและคณะ. (2558). วิจัยและพัฒนาพืชสมุนไพรและเครื่องเทศที่มีศักยภาพ. กรุงเทพฯ: กรมวิชาการเกษตร.
อัจฉรา นิยมเดชา และมงคล คงเสน. (2556). ผลของการเสริมใบเตยหอม (Pandanus amarylifolius Roxb) ในอาหารนกกระทาญี่ปุ่นและคุณภาพไข่. ใน การประชุมวิชาการระดับชาติ เครือข่ายมหาวิทยาลัยราชภัฏยะลา ครั้งที่ 2 “รวมพลังสร้างสรรค์ผลงานวิจัยเพื่อพัฒนาท้องถิ่นและประเทศไทย” 19 สิงหาคม 2556 (น. 2-10). นราธิวาส: มหาวิทยาลัยนราธิวาสราชนครินทร์.
Hong, H.J., B. Manochai, G. Trakoontivakorn and V.Na Thalang. (2004). Fibrinolytic activity of Thai indigenous vegetables. Kasetsart Journal. 38, 241 - 246.
N.M. IsaI, et al. (2012). In vitro anti-inflammatory, cytotoxic and antioxidant activities of boesenbergin A, a chalcone isolated from Boesenbergia rotunda (L.) (fingerroot). Braz J Med Biol Res. 2012. 45(6), 524-530.
Shimizu, K., M. Ozeki, K. Tanaka, K. Iton, S. Nakajyo, N. Urakawa, and M. Atsuchi. (1997). Suppression of glucose absorption by extracts from the leaves of Gymnema inodorum. Journal of Veterinary Medical Science. 59(9), 753 - 757.
Shimizu, K., M. Ozeki, A. Iino, S. Nakajyo, N. Urakawa and M. Atsuchi. (2001). Structure-activity relationships of triterpenoid derivatives extracted from Gymnema indorum leaves on glucose absorption. Japan Journal of Pharmacol. 86, 223 - 229.
Tangkanakul, P., G. Trakoontivakorn and C. Jariyavattanavijit. (2005). Extracts of Thai indigeneous vegetable as rancid inhibitor in a model system. Kasetsart Journal. 39, 274-283.
USDA Agricultural Research Service (2017). National Plant Germplasm System. USDA Agricultural Research Service. https://data.nal.usda.gov/dataset/national -plant-germplasm-system.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2022 Journal of Science and Technology Northern
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
