ผลการเปรียบเทียบโปรแกรมการเต้นลีลาศประเภทสแตนดาร์ดและโปรแกรมการเต้นลีลาศ ประเภทลาตินอเมริกันที่มีต่อการทรงตัวในนักกีฬาลีลาศระดับเยาวชน
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบผลของการฝึกเต้นลีลาศประเภทสแตนดาร์ด และการเต้นลีลาศประเภทลาตินอเมริกันที่มีต่อการทรงตัวภายในกลุ่มทดลองที่ 1 และกลุ่มทดลองที่ 2 และระหว่างกลุ่มทดลองที่ 1 และกลุ่มทดลองที่ 2 กลุ่มตัวอย่าง คือ นักกีฬาลีลาศระดับเยาวชน จังหวัดมหาสารคาม ได้มาโดยวิธีการสุ่มอย่างง่าย จำนวน 36 คน เครื่องมือที่ใช้ในการศึกษาครั้งนี้ ประกอบด้วย โปรแกรมการเต้นลีลาศประเภทสแตนดาร์ดและประเภทลาตินอเมริกัน แบบทดสอบการทรงตัวขณะอยู่กับที่ โดยการยืนขาเดียว และการทรงตัวขณะเคลื่อนที่ โดยการกระโดดขาเดียว สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ การทดสอบที ผลการวิจัย 1) ภายในกลุ่มทดลองที่ 1 มีการทรงตัวขณะอยู่กับที่ทั้งขาข้างซ้ายและขาข้างขวาก่อนและหลังการฝึกมีค่าดีขึ้น และการทรงตัวขณะเคลื่อนที่มีพัฒนาการที่ดีขึ้น ส่วนภายในกลุ่มทดลองที่ 2 การทรงตัวขณะอยู่กับที่ทั้งขาข้างซ้ายและขาข้างขวา ก่อนและหลังการฝึกมีค่าดีขึ้น ส่วนการทรงตัวขณะเคลื่อนที่ แตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และ 2) ผลการเปรียบเทียบระหว่างกลุ่มเต้นลีลาศประเภทสแตนดาร์ดกับกลุ่มเต้นลีลาศประเภทลาตินอเมริกัน พบว่า การทรงตัวขณะอยู่กับที่ แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ส่วนการทรงตัวขณะเคลื่อนไหว ไม่แตกต่างกัน ข้อค้นพบจากงานวิจัยนี้สามารถนำไปประยุกต์ใช้ในการออกแบบโปรแกรมฝึกซ้อมสำหรับนักกีฬาลีลาศอย่างเป็นระบบ โดยเน้นการเลือกใช้รูปแบบการฝึกที่สอดคล้องกับลักษณะการเคลื่อนไหวของแต่ละประเภท ที่จะช่วยให้เสริมสร้างสมรรถภาพทางร่างกายและความสามารถในการแข่งขัน อีกทั้งยังส่งเสริมการฝึกการเคลื่อนไหวในนักกีฬาอื่นๆ ที่ต้องใช้การทรงตัวในระดับสูง
Article Details
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารวิทยาศาสตร์การกีฬาและนวัตกรรมสุขภาพ กลุ่มมหาวิทยาลัยราชภัฏแห่งประเทศไทย ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรงซึ่งกองบรรณาธิการวารสาร ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใด ๆ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารวิทยาศาสตร์การกีฬาและนวัตกรรมสุขภาพ กลุ่มมหาวิทยาลัยราชภัฏแห่งประเทศไทย ถือเป็นลิขสิทธิ์ของคณะวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยราชภัฏศรีสะเกษ หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อกระทำการใด จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากวารสารวิทยาศาสตร์การกีฬาและนวัตกรรมสุขภาพ กลุ่มมหาวิทยาลัยราชภัฏแห่งประเทศไทย ก่อนเท่านั้น
เอกสารอ้างอิง
Achariyacheevin, C. (2020). The effects of a yoga training program with fit ball on the physical fitness and body composition of overweight or obese women. Asia-Pacific Journal of Science and Technology, 24(2), 1-11. (In Thai)
Butthichak, A. (2012). The Effects of Yoga Training Program on Physical Fitness in Flexibility, Balance, and Leg Muscle Strength of Premenopausal Women. Ubon Ratchathani: Ubon Ratchathani University. (In Thai)
Charoensuksiri, K. (2022). Balance, the ability to stand up from a sitting position and the ability to walk, in children with cerebral palsy, at the Nonthaburi Special Education Center and Maha Chakri Sirindhorn Nakhonnayok Special Education Cente. Burapha Journal of Medicine, 9(2), 49-32. (In Thai)
Charoenthapmanee, T. (1999). Ballroom dancing. Bangkok: Suwiriyasan. (In Thai)
Cheythongsri, T. (2012). The effects of organizing physical education learning activities using ballroom and Latin American ballroom dancing training on physical fitness related to health of undergraduate students. Master of Education Thesis. Bangkok: Chulalongkorn University. (In Thai)
Department of Physical Education, Ministry of Tourism and Sports. (2016). Ballroom dancing coach training manual according to the professional standards of ballroom dancing coaches. Bangkok: Kaewchaochom book and Publication Center, Suan Sunandha Rajabhat University. (In Thai)
Golomer, E., Dupui, P., Séréni, P., & Monod, H. (1999). The contribution of vision in dynamic spontaneous sways of male classical dancers according to student or professional level. Journal of Physiology-Paris, 93(3), 233-237.
Hackney, ME., & Earhart, GM. (2009). Effects of dance on movement control in Parkinson’s disease: a comparison of Argentine tango and American ballroom. Journal of rehabilitation medicine: official journal of the UEMS European Board of Physical and Rehabilitation Medicine, 41(6), 475.
Kassing G, & Jay D. (2020). Dance Teaching Methods and Curriculum Design: Comprehensive K-12 Dance Education. Illinois: Human Kinetics.
Keogh JW., & Kilding, A. (2009). Physical benefits of dancing for healthy older adults: a review. Journal of Aging and Physical Activity. 22(4), 564–576.
Lephart, SM., Giraldo, JL., Borsa, PA., & Fu, FH. (1996). Knee joint proprioception: A comparison between female intercollegiate gymnasts and controls. Sports Medicine, 4, 121–124.
Liiv, H., & Jurimae, T. (2013). Performance and Recovery: Stress Profiles in Professional Ballroom Dancers. Medical Problems of Performing Artists, 28(2), 65-69.
MuehIbauer, T., Roth, R., Bopp, M., & Granacher, U. (2012). An exercise sequence for progression in balance training. The Journal of Strength & Conditioning Research, 26, 2401-2407.
Nasoke, O. (2020). A Comparison of the Effects of Ballroom Dancing and Latin American Dance on Health-Related Physical Fitness of Students grade 12 Watsothornwararam Worawihan School. Master of Education Thesis. Bangkok: Srinakharinwirot University. (In Thai)
Noichai, S. (2006). The Effects of Floor and Exercise Ball Core Strength Training on Abdominal Muscle Strength and Agility in Grade 1 Primary School Students. Master of Science Thesis. Bangkok: Kasetsart University. (In Thai)
Phommo, N. (2020). The Effectiveness of Dance Sport Training Program with the Principles of Interval Training on Physical Fitness of Women Elderly. Academic Journal of Community Public Health, 6(4), 83-94. (In Thai)
Pruksasri, P. (2007). The effects of a ballroom dancing exercise program on balance in elderly people at risk of falling. Master of Nursing Science thesis. Songklanagarind Medical Journal, 26(4), 323-337. (In Thai)
Sangkhasophon, S. (1998). Music for Health. Bangkok: Somchai Printing. (In Thai)
Sanyawong, N. (2016). The effects of structured and randomized balance training on balance ability and kicking time of taekwondo athletes aged 8-12 years. Master of Science thesis. Bangkok: Chulalongkorn University. (In Thai)
Thanyacharoen, W. (2015). The effects of step aerobic exercise and ballroom dancing in the Cha Cha Cha rhythm on the physical fitness of Thai men. Master of Science Thesis. Chiang Mai: Chiang Mai University. (In Thai)
Violan et al. (1997). The effect of karate training on flexibility, muscle strength, and balance in 8-to 13-year-old boys. Pediatric exercise science.
