การพัฒนาทักษะที่มีผลต่อความแม่นยำการยิงประตูด้วยหลังเท้าของนักเรียน ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1-3 โรงเรียนบ้านดู่ฝายใหญ่ จังหวัดร้อยเอ็ด

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาและเปรียบเทียบการพัฒนาทักษะที่มีผลต่อความแม่นยำการยิงประตูด้วยหลังเท้าของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 - 3 โรงเรียนบ้านดู่ฝายใหญ่ จังหวัดร้อยเอ็ด กลุ่มตัวอย่างเป็นนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 - 3 โรงเรียนบ้านดู่ฝายใหญ่ จังหวัดร้อยเอ็ด เลือกแบบเจาะจง จำนวน 15 คน ที่ไม่ผ่านเกณฑ์ทักษะการยิงประตูด้วยหลังเท้า ทำการฝึกทักษะการยิงประตูด้วยหลังเท้า เป็นเวลา 4 สัปดาห์ ๆ ละ 3 วัน ทำการฝึกในวันจันทร์ วันพุธ และวันศุกร์ ในเวลา 16.00 - 17.00 น. วันละ 1 ชั่วโมง สถิติที่ใช้คือ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และเปรียบเทียบค่าเฉลี่ยความแม่นยำการยิงประตูด้วยหลังเท้า ก่อนและหลังการฝึกภายในกลุ่มด้วยสถิติที กำหนดนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05

     ผลการวิจัยพบว่า 1) ค่าเฉลี่ยและส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานความแม่นยำการยิงประตูด้วยหลังเท้าของกลุ่มตัวอย่าง ก่อนการฝึกเท่ากับ 3.60 ± 0.99 คะแนน และหลังการฝึกเท่ากับ 8.80 ± 0.68 คะแนน ตามลำดับ 2) การเปรียบเทียบคะแนนค่าเฉลี่ยของความแม่นยำของการยิงประตูด้วยหลังเท้า ภายในกลุ่มตัวอย่างหลังการฝึกดีกว่าก่อนการฝึกอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 สรุปได้ว่า หลังการฝึกการพัฒนาทักษะที่มีผลต่อความแม่นยำการยิงประตูด้วยหลังเท้า สามารถเพิ่มความแม่นยำการยิงประตูด้วยหลังเท้าได้