การพัฒนารูปแบบการดูแลผู้ป่วยวัณโรคที่ติดสุราและสารเสพติด โรงพยาบาลกงไกรลาศ จังหวัดสุโขทัย

ผู้แต่ง

  • จันทนา เชื้อผู้ดี พยาบาลวิชาชีพชำนาญการ งานการพยาบาลผู้ป่วยนอก กลุ่มงานการพยาบาล โรงพยาบาลกงไกรลาศ จังหวัดสุโขทัย

คำสำคัญ:

การดูแลผู้ป่วยวัณโรค, การติดสุราและสารเสพติด, การดูแลแบบบูรณาการ

บทคัดย่อ

     การศึกษาครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงปฏิบัติการ (Action Research) มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาสถานการณ์และปัญหา พัฒนารูปแบบการดูแล และศึกษาประสิทธิผลของการดูแลผู้ป่วยวัณโรคที่ติดสุราและสารเสพติด ระหว่างเดือนมกราคม ถึง กันยายน 2568 รวมระยะเวลา 9 เดือน กลุ่มตัวอย่างเชิงคุณภาพ ได้แก่ ภาคีเครือข่ายสุขภาพการดูแลผู้ป่วยวัณโรค ทีมปฏิบัติการควบคุมโรคติดต่อ (CDCU) เจ้าหน้าที่งานคลินิกวัณโรค งานยาเสพติด กลุ่มงานเวชศาสตร์ชุมชน อาสาสมัครสาธารณสุขประจำหมู่บ้าน และญาติผู้ป่วย จำนวน 24 คน เชิงปริมาณ ได้แก่ ผู้ป่วยวัณโรคที่ติดสุราและสารเสพติด จำนวน 38 คน เครื่องมือการวิจัย ได้แก่ แบบสัมภาษณ์แบบกึ่งโครงสร้าง แบบสอบถามข้อมูลทั่วไป แบบประเมินความรู้เรื่องวัณโรค แบบประเมินทัศนคติต่อการรักษา แบบประเมินพฤติกรรมการปฏิบัติตน และแบบประเมินความพึงพอใจ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา สถิติเชิงอนุมานในการทดสอบก่อนหลังพัฒนาด้วยสถิติ Paired t-test สำหรับข้อมูลเชิงคุณภาพใช้การวิเคราะห์เนื้อหา (Qualitative content analysis)

     ผลการศึกษา พบว่า กระบวนการพัฒนารูปแบบการดูแลแบบบูรณาการประกอบด้วย 7 กิจกรรมหลัก ได้แก่ 1) การประชาคมหมู่บ้าน 2) การกำกับดูแลการกินยา (DOT) 3) การติดตามเยี่ยมบ้าน 4) การจัดการสิ่งแวดล้อม 5) การค้นหาผู้สัมผัส 6) การบังคับบำบัดสารเสพติด 7) การรักษาโรคร่วม ประสิทธิผลของการนำรูปแบบไปใช้พบว่า ความรู้เรื่องวัณโรคเพิ่มขึ้นจาก 5.59±2.38 เป็น 8.97±1.23 คะแนน ทัศนคติต่อการรักษาดีขึ้นจาก 31.73±4.58 เป็น 38.76±3.21 คะแนน พฤติกรรมการปฏิบัติตนดีขึ้นจาก 32.51±5.43 เป็น 40.89±4.12 คะแนน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 (t = 7.58, 7.89, 7.68 ตามลำดับ)

เอกสารอ้างอิง

World Health Organization. (2022). Global tuberculosis report 2022. World Health Organization. https://www.who.int/publications/i/item/9789240061729

National Health and Medical Research Council. (2010). A guide to the development implementation and evaluation of clinical practice guideline. Retrieved December 15, 2010.

Scott, J. C., Woods, S. P., Matt, G. E., Meyer, R. A., Heaton, R. K., Atkinson, J. H., & Grant, I. (2007). Neurocognitive effects of methamphetamine: A critical review and meta-analysis. Neuropsychology Review, 17(3), 275–297.

กรมควบคุมโรค กระทรวงสาธารณสุข. (พ.ศ. 2567). แนวทางการบริหารจัดการผู้ป่วยวัณโรคดื้อยา พ.ศ. 2567. กองวัณโรค.

กรมสุขภาพจิต. (2564). แนวทางการติดตามดูแลต่อเนื่องผู้ป่วยจิตเวชสุรา/ยา/สารเสพติด (ฉบับทดลองใช้). กรมสุขภาพจิต.

ดิษฐพล ใจซื่อ และ ลัดดาวัลย์ นามภักดิ์ (2566). การพัฒนาศักยภาพการดูแลตนเองของผู้ป่วยวัณโรคโดยการมีส่วนร่วมของครอบครัวและชุมชน.วารสารการแพทย์และสาธารณสุข มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี, 6(2), 137–148.

ดาวประกาย หญ้างาม (2565).การพัฒนารูปแบบการดูแลผู้ป่วยวัณโรคปอดในชุมชน โดยเครือข่ายสุขภาพอำเภอธาตุพนม จังหวัดนครพนม.งานวิจัยฉบับบสมบูรณ์ [วิทยานิพนธ์] ปริญญาสาธารณสุขศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาสาธารณสุขศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.

กลุ่มการพยาบาลโรงพยาบาลกงไกลาศ จังหวัดสุโขทัย. รายงานผู้ป่วยวัณโรคที่มีประวัติการใช้สุราและสารเสพติดจากฐานข้อมูลสุขภาพ HDC โรงพยาบาลกงไกลาศ จังหวัดสุโขทัย 2567.

Kemmis, S., McTaggart, R., & Nixon, R. (2014). Introducing critical participatory action research. The action research planner: Doing critical participatory action research, 1–31.

วรรณพร สุขสวัสดิ์, อุษา วิชัยดิษฐ และมาลี กิจธรรม. (2565). ปัจจัยที่มีผลต่อความสำเร็จในการรักษาวัณโรคในผู้ป่วยที่มีปัญหาการติดสารเสพติด. วารสารวัณโรคไทย, 45(1), 34-47.

พิชญ์สิณี สุขสม, รัตนา ใจดี และสมศักดิ์ วงศ์เจริญ. (2564). การดูแลแบบบูรณาการสำหรับผู้ป่วยวัณโรคที่มีปัญหาการติดสารเสพติด. วารสารควบคุมโรคเขตเมือง, 28(3), 123-136.

นภาพร จันทร์แก้ว, สุรีรัตน์ โพธิ์งาม และอัญชลี ศรีสวัสดิ์. (2566). ปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการปฏิบัติตามการรักษาในผู้ป่วยวัณโรคที่มีปัญหาการดื่มสุรา. วารสารการพยาบาลชุมชน, 34(1), 78-89.

สุชาดา ทวีสิน, ปราณี แก้วใส และอรอุษา โพธิ์งาม. (2567). การดูแลแบบองค์รวมในผู้ป่วยโรคเรื้อรัง: แนวคิดและการประยุกต์ใช้. วารสารการพยาบาลองค์รวม, 42(1), 23-35.

อรทัย พิมพ์ศรี, สมหมาย กิจธรรม และประดิษฐ์ โชติช่วง. (พ.ศ. 2565). การมีส่วนร่วมของชุมชนในการควบคุมโรควัณโรค: กรณีศึกษาจังหวัดเชียงใหม่. วารสารสุขภาพชุมชน, 33(4), 234-247.

รัชนี พันธุ์มณี, ศิริภรณ์ สุขสันต์ และวิมล เทียมทอง. (2566). การประยุกต์ใช้เทคโนโลยีดิจิทัลในการดูแลผู้ป่วยวัณโรค: ทบทวนวรรณกรรม. วารสารเทคโนโลยีสุขภาพ, 15(2), 67-82.

สุนิสา วงศ์วิเศษ, มณีรัตน์ สุขดี และประภา เจริญสุข. (2565). ผลของการให้ความรู้ต่อการปฏิบัติตามการรักษาในผู้ป่วยวัณโรค. วารสารส่งเสริมสุขภาพ, 38(2), 89-102.

จิรศักดิ์ ตั้งธนาธิป, วรรณา สุขใส และปรีชา เจริญสุข. (2564). การประยุกต์ใช้ทฤษฎีการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมในการดูแลผู้ป่วยโรคเรื้อรัง. วารสารพยาบาลศาสตร์, 39(2), 45-58.

วีรยุทธ ใจดี, สุพิชชา แสงใส และนงลักษณ์ ใจกว้าง. (2566). ประสิทธิผลของโปรแกรมการดูแลแบบบูรณาการในผู้ป่วยที่มีปัญหาการติดสารเสพติด. วารสารการแพทย์ชุมชน, 41(4), 156-168.

สุภาพร นันทชัย, วิไล สุขสันต์ และอุทัย ใจดี. (2567). การพัฒนาระบบการดูแลที่เน้นผู้ป่วยเป็นศูนย์กลาง. วารสารคุณภาพการดูแล, 29(3), 112-125.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2025-10-31

รูปแบบการอ้างอิง

เชื้อผู้ดี จ. . (2025). การพัฒนารูปแบบการดูแลผู้ป่วยวัณโรคที่ติดสุราและสารเสพติด โรงพยาบาลกงไกรลาศ จังหวัดสุโขทัย. วารสารอนามัยสิ่งแวดล้อมและสุขภาพชุมชน, 10(5), 230–245. สืบค้น จาก https://he03.tci-thaijo.org/index.php/ech/article/view/4873