การพัฒนาระบบการส่งต่อผู้ป่วย แผนกอุบัติเหตุฉุกเฉินและนิติเวช โรงพยาบาลนาบอนอำเภอนาบอน จังหวัดนครศรีธรรมราช

ผู้แต่ง

  • อรุณรัตน์ คนเที่ยง โรงพยาบาลนาบอน จังหวัดนครศรีธรรมราช

คำสำคัญ:

ระบบการส่งต่อผู้ป่วยฉุกเฉิน, ผู้ป่วยภาวะวิกฤติ, การวิจัยเชิงปฏิบัติการ

บทคัดย่อ

การวิจัยเชิงปฏิบัติการ (Action Research) นี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนาระบบการส่งต่อผู้ป่วยฉุกเฉินที่มีภาวะวิกฤติของโรงพยาบาลนาบอน จังหวัดนครศรีธรรมราช และศึกษาผลของการพัฒนาระบบดังกล่าว ดำเนินการระหว่างเดือนมิถุนายนถึงเดือนสิงหาคม พ.ศ. 2568 โดยเก็บรวบรวมข้อมูลผ่านแบบสำรวจสภาพปัญหา แบบประเมินระบบส่งต่อ และแบบประเมินความพึงพอใจของผู้รับบริการ

            ผลการศึกษาพบว่า ระบบการส่งต่อได้รับการพัฒนาอย่างเป็นรูปธรรมใน 4 ด้านสำคัญ ได้แก่ 1) ด้านระบบบริการการแพทย์ฉุกเฉินและระบบการส่งต่อ มีการพัฒนาศักยภาพบุคลากร จัดทำคู่มือแนวทางปฏิบัติ และเพิ่มช่องทางสื่อสารข้อมูลผู้ป่วยผ่านโปรแกรมต่าง ๆ 2) ด้านระบบส่งต่อผู้ป่วย มีการเตรียมความพร้อมทั้งบุคลากรและอุปกรณ์ พัฒนาศักยภาพเจ้าหน้าที่ทุกระดับ จัดทำแนวทางดูแลผู้ป่วยกลุ่มสำคัญ และวางระบบให้คำปรึกษากรณีเกินศักยภาพ 3) ด้านระบบบริการห้องฉุกเฉิน ได้ปรับปรุงแนวทางการรักษา เพิ่มระบบช่องทางด่วน (Fast Track) เพื่อลดขั้นตอนบริการ พัฒนาบุคลากร สร้าง QR Code สำหรับการให้คำปรึกษา และยกระดับความพร้อมของอุปกรณ์ และ 4) ด้านเครือข่ายการส่งต่อชุมชน ได้พัฒนาโครงสร้างเครือข่ายกู้ชีพให้ครอบคลุมทุกตำบลและวางระบบเฝ้าระวังโรคสำคัญ

            จากการประเมินผลระบบส่งต่อฉุกเฉินแบบครบวงจร พบว่ากลุ่มตัวอย่างมีความพึงพอใจอยู่ในระดับมาก (ค่าเฉลี่ย 3.85, S.D. = 0.62) ซึ่งสะท้อนถึงประสิทธิภาพและความสำเร็จของการพัฒนาระบบส่งต่อผู้ป่วยฉุกเฉินในพื้นที่ศึกษา

เอกสารอ้างอิง

กองการพยาบาล สำนักงานปลัดกระทรวงสาธารณสุข. (2562) แนวทางปฏิบัติการพยาบาลส่งต่อผู้ป่วยระหว่างสถานพยาบาลเพื่อความปลอดภัยของผู้ป่วยและเจ้าหน้าที่. นนทบุรี : กองการพยาบาล สำนักงานปลัดกระทรวงสาธารณสุข.

กองบริหารการสาธารณสุข สำนักงานปลัดกระทรวงสาธารณสุข. (2562). คู่มือแนวทางการพัฒนาระบบรับส่งต่อผู้ป่วย. นนทบุรี : กองบริหารการสาธารณสุข สำนักงานปลัดกระทรวงสาธารณสุข.

กองสาธารณสุขฉุกเฉิน สำนักงานปลัดกระทรวงสาธารณสุข. (2563). คู่มือมาตรฐานรถยาบาล กระบวนการปฏิบัติงานเพื่อส่งต่อผู้ป่วยให้ปลอดภัย. นนทบุรี : กองสาธารณสุขฉุกเฉิน สำนักงานปลัดกระทรวงสาธารณสุข.

ทิพย์วิภา สังข์อินทร์ และคณ.ะ (2563). การพัฒนาระบบส่งต่อผู้ป่วยฉุกเฉินแบบครบวงจร โรงพยาบาลนครพนม.วารสารโรงพยาบาลนครพนม. 8 (2).94-104

วาสิทธิ์ นงนุช, วิศิษฏ์ ทองคำ และ วัชระ เอี่ยมรัศมีกุล. (2560). การพัฒนาคุณภาพระบบส่งต่อผู้ป่วยฉุกเฉินระหว่างสถานพยาบาล โรงพยาบาลเชียงขวัญ จังหวัดร้อยเอ็ด. วารสารวิจัยสาธารณสุขศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น.

ศิวาพร แก้วสมสี, นันทิยา วัฒายุ และ นันทวัน สุวรรณรูป. (2560). ปัจจัยที่สัมพันธ์ต่อการปฏิบัติการ พยาบาลเพื่อความปลอดภัยผู้ป่วยของพยาบาลวิชาชีพ ในโรงพยาบาลชุมชน จังหวัดเพชรบูรณ์. วารสารพยาบาลศาสตร์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. 29(3).101-112.

สถาบันการแพทย์ฉุกเฉินแห่งชาติ. (2557). การปฏิบัติการส่งต่อผู้ป่วยฉุกเฉินระหว่างสถานพยาบาล. นนทบุรี :บริษัท อัลทิเมท พริ้นติ้ง จำกัด.

สถาบันการแพทย์ฉุกเฉินแห่งชาติ. (2557). แนวปฏิบัติเพื่อความปลอดภัย ของรถพยาบาลฉุกเฉิน PREVENTION. นนทบุรี : สถาบันการแพทย์ฉุกเฉินแห่งชาติ.

สุดารัตน์ สารีพันธ์และโชคชัย พลพิทักษ์. (2567). การพัฒนาระบบคัดแยกผู้ป่วย งานอุบัติเหตุฉุกเฉินและนิติเวช โรงพยาบาลศรีวิไล จังหวัดบึงกาฬ. สืบค้นเมื่อ 18 ตุลาคม 2568 สืบค้นจาก chrome-extension://efaidnbmnnnibpcajpcglclefindmkaj/https://bkpho.moph.go.th/ssjweb/bkresearch/require/files/post-doc/20240521121041.pdf

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2025-11-29

รูปแบบการอ้างอิง

คนเที่ยง อ. . (2025). การพัฒนาระบบการส่งต่อผู้ป่วย แผนกอุบัติเหตุฉุกเฉินและนิติเวช โรงพยาบาลนาบอนอำเภอนาบอน จังหวัดนครศรีธรรมราช. วารสารวิชาการเพื่อการพัฒนาระบบสุขภาพปฐมภูมิและสาธารณสุข, 3(3), 645–657. สืบค้น จาก https://he03.tci-thaijo.org/index.php/AJHSD/article/view/5074

ฉบับ

ประเภทบทความ

Research artricle