ความสำเร็จในการใส่ท่อช่วยหายใจระหว่าง การใส่ท่อช่วยหายใจโดยตรง และการใส่ท่อช่วยหายใจแบบวีดีโอในสถานการณ์ที่ต้องใส่ชุด PPE ในหุ่นทดลอง บนรถพยาบาลฉุกเฉิน ของนิสิตปฏิบัติการฉุกเฉินการแพทย์

บทคัดย่อ

การจัดการทางเดินหายใจเป็นหัตถการที่สำคัญอันดับต้นๆ ในการช่วยชีวิตผู้ป่วยฉุกเฉิน แต่กลับพบว่าความสำเร็จในการใส่ท่อช่วยหายใจซึ่งเป็นสิ่งแรกที่ควรทำนั้นอยู่ในเกณฑ์ต่ำ การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบอัตราความสำเร็จการใส่ท่อช่วยหายใจ และระยะเวลาในการใส่ท่อช่วยหายใจสำเร็จด้วย video laryngoscope และ direct laryngoscope ในหุ่นทดลอง วิธีการวิจัยเป็นแบบ Quasi-Experimental Manikin Simulation Study โดยมีอาสาสมัครที่เป็นนิสิตปฏิบัติการฉุกเฉินการแพทย์ จำนวน 30 คน ซึ่งมีประสบการณ์ในการใส่ท่อช่วยหายใจสำเร็จ โดยใช้อุปกรณ์ Macintosh direct laryngoscope ในหุ่นทดลองมาแล้วอย่างน้อย 3 ครั้ง ก่อนเริ่มการทดลองจะให้อาสาสมัครทุกคนทดลองใช้อุปกรณ์ McGrath video laryngoscope และ Macintosh direct laryngoscope ในสถานการณ์ผู้ป่วยที่ไม่มีปัญหาเรื่อง difficult airway ในภาวะที่มีการติดเชื้อ COVID-19 ภายใต้ชุด PPE และอยู่ในรถ ambulance ผลการวิจัย อัตราการใส่ท่อช่วยหายใจสำเร็จในการใส่แบบวิดีโอคิดเป็น 83.3% ส่วน direct laryngoscope คิดเป็นร้อยละ 76.7 สำหรับระยะเวลาในการใส่ท่อช่วยหายใจสำเร็จ พบว่า การใส่ท่อช่วยหายใจด้วยวิดีโอใช้เวลาเพียง 41.5 วินาที (IQR: 4.2-79.9.) ในขณะที่การใส่ท่อช่วยหายใจด้วย direct laryngoscope ใช้เวลามากกว่า คิดเป็น 45.9 วินาที (IQR: 19.9-105.9) ข้อเสนอแนะสำหรับการใส่ท่อช่วยหายใจในกลุ่มบุคลากรที่ยังมีประสบการณ์น้อย การเลือกใช้ video laryngoscope น่าจะเพิ่มโอกาสการใส่ท่อช่วยหายใจได้สำเร็จภายใต้ระยะเวลาที่จำกัด