ปัจจัยที่มีผลต่อความสำเร็จในการช่วยฟื้นคืนชีพผู้ป่วยหัวใจหยุดเต้นนอกโรงพยาบาล ภายในแผนกฉุกเฉิน โรงพยาบาลหนองคาย

บทคัดย่อ

ภาวะหัวใจหยุดเต้นนอกโรงพยาบาลเป็นสาเหตุการเสียชีวิตในผู้ใหญ่ทั่วโลก การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัจจัย ที่มีผลต่อความสำเร็จในการช่วยฟื้นคืนชีพผู้ป่วยหัวใจหยุดเต้นนอกโรงพยาบาลภายในแผนกฉุกเฉิน ซึ่งจะเป็นประโยชน์ต่อการพัฒนาระบบบริการการแพทย์ฉุกเฉินให้เป็นไปอย่างมีประสิทธิภาพ เป็นวิธีการศึกษาแบบพยากรณ์โรคแบบย้อนหลังใน โรงพยาบาลหนองคาย ศึกษาข้อมูลจากเวชระเบียนผู้ป่วยโดยเก็บข้อมูลตั้งแต่ 1 ตุลาคม พ.ศ. 2563 ถึง 30 กันยายน พ.ศ. 2564 วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้โปรแกรม STATA version 16 ผลการศึกษาจากกลุ่มตัวอย่าง 113 ราย ได้รับการฟื้นคืนชีพและมีสัญญาณชีพคืนมาอย่างน้อย 20 นาที ร้อยละ 32.74 เพศหญิงมีโอกาสในการกลับคืนของระบบไหลเวียนโลหิตมากกว่าเพศชาย 4.77 เท่า (95% CI=1.43-15.90) และระยะเวลาช่วยฟื้นคืนชีพทั้งหมดที่เพิ่มขึ้นทุก 1 นาที โอกาสในการกลับคืนของระบบไหลเวียนโลหิตลดลงร้อยละ 9 (95%CI=4.60-6.20) โดยสรุป ผลการศึกษาพบว่า การเพิ่มโอกาสการกลับคืนของระบบไหลเวียนโลหิตของผู้ป่วยหัวใจหยุดเต้นนอกโรงพยาบาล ขึ้นอยู่กับการเชื่อมโยงต่อเนื่องของห่วงโซ่การรอดชีวิต และจากการศึกษาครั้งนี้พบปัจจัยที่มีผลต่อการฟื้นคืนชีพต่อการกลับคืนของระบบไหลเวียนโลหิตในผู้ป่วยหัวใจหยุดเต้นนอกโรงพยาบาลอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ได้แก่ เพศ และระยะเวลาช่วยฟื้นคืนชีพทั้งหมด ดังนั้น ควรส่งเสริมสร้างความรู้เกี่ยวกับทักษะการช่วยฟื้นคืนชีพขั้นพื้นฐานสำหรับประชาชน และการเข้าถึงเครื่องกระตุกไฟฟ้าหัวใจอัตโนมัติได้อย่างรวดเร็วในชุมชน